Ευτυχώς που δεν είχε εφευρεθεί ο όρος "τρομοκρατία" στο παρελθόν.
Αντί για φιλικούς, αγωνιστές, αρματωλούς και κλέφτες θα μαθαίναμε για τρομοκράτες!
Κολοκοτρώνης και Καραϊσκάκης, πρώτοι στη διεθνή λίστα καταζητουμένων...
Δευτέρα 31 Ιουλίου 2006
Αγάπη;
Κάποτε είχα δημοσιεύσει τους αφορισμούς μου. Ένας από αυτούς έλεγε:
Ως καλό, ορίζω όχι μόνο το να αποφεύγεις να βλάψεις με οποιονδήποτε τρόπο τον πλησίον, αλλά και να τον βοηθάς όποτε είναι δυνατόν.
Κάποιοι κάνουν το "καλό" γιατί έτσι τους έχουν διδάξει, γιατί έτσι πρέπει, χωρίς να σκεφτούν ποτέ "γιατί" ή να ενδώσουν στον πειρασμό της σκέψης του μη καλού.
Κάποιοι λόγω θρησκευτικότητας.
Κάποιοι γιατί φοβούνται την επαπειλούμενη τιμωρία. (Κοινωνική ή θεϊκή)Από υποχρέωση. Από φιλότιμο. Για λόγους κοινωνικής ηθικής. Λόγω υπαγόρευσης της συνείδησής τους. Για ανταπόδοση, σα χρωστούμενο.
Κάποιοι γιατί το επέλεξαν. Θα μπορούσαν να μην το κάνουν ή έχουν δοκιμάσει και την άλλη πλευρά, αλλά συνειδητά επιλέγουν να υποστούν τις συνέπειες (της βλακείας και της κοροϊδίας για πολλούς σήμερα) του να είναι "καλοί".
Κάποιοι όχι μόνο επιλέγουν να είναι παθητικά καλοί, αλλά αγωνίζονται κιόλας γι' αυτό. Είναι το πιστεύω τους και προσπαθούν να κάνουν κάτι όχι μόνο για τον τυχόν περίγυρό τους, αλλά για τον πολύ κόσμο.
Υπάρχει και κάποια άλλη κατηγορία.
Όταν ανεβαίνεις ψηλά εσωτερικά, τότε σε πλημμυρίζει ένα φως. Αισθάνεσαι απέραντη αγάπη. Δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά, από το να αγαπάς και να κατανοείς όλο τον κόσμο. Κανένας δε σου φαίνεται ενοχλητικός, ανόητος, ηλίθιος, μισητός, αχώνευτος, εχθρός… Δε χρειάζεται να κάνεις προσπάθεια να ανεχτείς τον άλλον και να είσαι καλός μαζί του, γιατί έτσι πρέπει ή για κάποιον από τους παραπάνω λόγους. Τον αγαπάς γιατί δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Η αγάπη σε κάνει να καταλαβαίνεις τα κίνητρά του, κανένα αρνητικό συναίσθημα δεν σου δημιουργείται…
Έχουμε αποκλείσει την επαφή με την ψυχή μας.
Ένα σωρό τοίχοι ανάμεσα σε μας κι αυτήν. Και να γκρεμίσεις δυο τρεις και να νομίζεις ότι κάτι έκανες, υπάρχουν πολλαπλάσιοι πίσω τους.
Τα αισθήματά μας είναι τόσο επιφανείας. Μόνο ο μεγάλος πόνος μας διαπερνά κάπως βαθύτερα. Αλλά και σ' αυτόν, ψάχνουμε λύσεις να ξεφύγουμε, να ανεβούμε ξανά στον αφρό.
" Έργο ψυχής", "κατάθεση ψυχής"… συνέχεια αυτό ακούμε όταν κάποιος βάζει κάτι από τον εαυτό του σε ένα έργο του (όχι απαραίτητα καλλιτεχνικό).Είναι όμως έτσι;
Έχουμε βάλει τόσες πολλές φλούδες ανάμεσα στην ψυχή και σε ό,τι είμαστε που δύσκολα έχουμε πραγματική επικοινωνία.
Γιατί αν είχαμε θα αισθανόμασταν το φως της.
Κι αυτή την πλημμύρα αγάπης για τα πάντα.
Μακάρι να 'χα σπουδάσει φιλοσοφία να μπορούσα να μιλήσω πιο εμπεριστατωμένα…
Συνήθως:
Οι ασυνείδητα καλοί
γίνονται θύματα.
Οι έξυπνα καλοί
"προσφέρουν" αρκετές φορές στον διπλανό τους.
Οι δυναμικά ευσυνείδητοι καλοί
αλλάζουν κάτι από τον κόσμο γύρω τους
(ανάλογα με την ζέση τους)
Οι ασυνείδητα καλοί
γίνονται θύματα.
Οι έξυπνα καλοί
"προσφέρουν" αρκετές φορές στον διπλανό τους.
Οι δυναμικά ευσυνείδητοι καλοί
αλλάζουν κάτι από τον κόσμο γύρω τους
(ανάλογα με την ζέση τους)
Ως καλό, ορίζω όχι μόνο το να αποφεύγεις να βλάψεις με οποιονδήποτε τρόπο τον πλησίον, αλλά και να τον βοηθάς όποτε είναι δυνατόν.
Κάποιοι κάνουν το "καλό" γιατί έτσι τους έχουν διδάξει, γιατί έτσι πρέπει, χωρίς να σκεφτούν ποτέ "γιατί" ή να ενδώσουν στον πειρασμό της σκέψης του μη καλού.
Κάποιοι λόγω θρησκευτικότητας.
Κάποιοι γιατί φοβούνται την επαπειλούμενη τιμωρία. (Κοινωνική ή θεϊκή)Από υποχρέωση. Από φιλότιμο. Για λόγους κοινωνικής ηθικής. Λόγω υπαγόρευσης της συνείδησής τους. Για ανταπόδοση, σα χρωστούμενο.
Κάποιοι γιατί το επέλεξαν. Θα μπορούσαν να μην το κάνουν ή έχουν δοκιμάσει και την άλλη πλευρά, αλλά συνειδητά επιλέγουν να υποστούν τις συνέπειες (της βλακείας και της κοροϊδίας για πολλούς σήμερα) του να είναι "καλοί".
Κάποιοι όχι μόνο επιλέγουν να είναι παθητικά καλοί, αλλά αγωνίζονται κιόλας γι' αυτό. Είναι το πιστεύω τους και προσπαθούν να κάνουν κάτι όχι μόνο για τον τυχόν περίγυρό τους, αλλά για τον πολύ κόσμο.
Υπάρχει και κάποια άλλη κατηγορία.
Όταν ανεβαίνεις ψηλά εσωτερικά, τότε σε πλημμυρίζει ένα φως. Αισθάνεσαι απέραντη αγάπη. Δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά, από το να αγαπάς και να κατανοείς όλο τον κόσμο. Κανένας δε σου φαίνεται ενοχλητικός, ανόητος, ηλίθιος, μισητός, αχώνευτος, εχθρός… Δε χρειάζεται να κάνεις προσπάθεια να ανεχτείς τον άλλον και να είσαι καλός μαζί του, γιατί έτσι πρέπει ή για κάποιον από τους παραπάνω λόγους. Τον αγαπάς γιατί δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Η αγάπη σε κάνει να καταλαβαίνεις τα κίνητρά του, κανένα αρνητικό συναίσθημα δεν σου δημιουργείται…
Έχουμε αποκλείσει την επαφή με την ψυχή μας.
Ένα σωρό τοίχοι ανάμεσα σε μας κι αυτήν. Και να γκρεμίσεις δυο τρεις και να νομίζεις ότι κάτι έκανες, υπάρχουν πολλαπλάσιοι πίσω τους.
Τα αισθήματά μας είναι τόσο επιφανείας. Μόνο ο μεγάλος πόνος μας διαπερνά κάπως βαθύτερα. Αλλά και σ' αυτόν, ψάχνουμε λύσεις να ξεφύγουμε, να ανεβούμε ξανά στον αφρό.
" Έργο ψυχής", "κατάθεση ψυχής"… συνέχεια αυτό ακούμε όταν κάποιος βάζει κάτι από τον εαυτό του σε ένα έργο του (όχι απαραίτητα καλλιτεχνικό).Είναι όμως έτσι;
Έχουμε βάλει τόσες πολλές φλούδες ανάμεσα στην ψυχή και σε ό,τι είμαστε που δύσκολα έχουμε πραγματική επικοινωνία.
Γιατί αν είχαμε θα αισθανόμασταν το φως της.
Κι αυτή την πλημμύρα αγάπης για τα πάντα.
Μακάρι να 'χα σπουδάσει φιλοσοφία να μπορούσα να μιλήσω πιο εμπεριστατωμένα…
Σάββατο 29 Ιουλίου 2006
Τότε...
.
.
Κάποτε,
θα πρέπει να γδυθείς απ' ό,τι είσαι
και να σταθείς μπροστά στον κριτή.
.
Τότε,
όταν καμιά δικαιολογία δεν θα μπορεί να αντέξει,
τι θα χεις να πεις γι' αυτό
που δέχτηκες να γίνεις;
.
.
.
Τρίτη 25 Ιουλίου 2006
Οπτική Γωνία (Φαίνον, Σημαίνον, Κρυπτόν, )
Όλα είναι θέμα "οπτικής
γωνίας". ( Αυτή τη φράση βρήκα να πλησιάζει πιο πολύ. )
Η "οπτική γωνία" του καθενός είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζει τα πράγματα γύρω του.
Ο τρόπος που τα βλέπει και τα αισθάνεται.
Ο τρόπος που αντιδρά.
Όπως του έχει μάθει η ζωή του, οι εμπειρίες του, η βιωματική πρότερη αντιμετώπιση, ο τρόπος σκέψης του, οι προσδοκίες του, η συναισθηματική του κατάσταση, η συνήθεια, η μηχανικότητα, η δύναμη ή η αδυναμία της αυτοκυριαρχίας, θέλησης, πειθαρχίας, ηθικής, ήθους κλπ κλπ κλπ.
Αυτό που βλέπω γύρω μου είναι ότι: η "οπτική γωνία" είναι ένας μίζερος εγκλεισμός σε μια πεπερασμένη υποκειμενικότητα.
Μίζερη χαρά και λύπη, μίζερος συναισθηματισμός, μίζερος ενθουσιασμός… μια γενική υποβίβαση της φύσης μας.
Θέλω να βγω από την "οπτική γωνία" μου, να ξεπεράσω το Φαίνον. Να τρυπώσω στο Κρυπτόν και στο Σημαίνον της ουσίας της ύπαρξης. Στο Άρρητον, στο Αβίωτον (κυριολεκτώ στις λέξεις). Να ξεπεράσω τις αισθήσεις ως μέσον πληροφόρησης. Το συναίσθημα ως μέσον αντίδρασης. Τη σκέψη ως μέσον έκφρασης. Να εν-νοήσω το Μακροπρόθεσμο, ξεφεύγοντας από το χωροχρονικό πλαίσιο του Βραχυπρόθεσμου που βρέθηκα.
Υπάρχει κάποιος-κάτι ανώτερο να εισακούσει και να εκπληρώσει ένα τέτοιο "θέλω";
Υπάρχει τέτοια δυνατότητα στην υπάρχουσα θνητότητά μου;
(Υπάρχει θνητότητα σε μια ύπαρξη και τι είδους είναι αυτή;)
Η "οπτική γωνία" του καθενός είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζει τα πράγματα γύρω του.
Ο τρόπος που τα βλέπει και τα αισθάνεται.
Ο τρόπος που αντιδρά.
Όπως του έχει μάθει η ζωή του, οι εμπειρίες του, η βιωματική πρότερη αντιμετώπιση, ο τρόπος σκέψης του, οι προσδοκίες του, η συναισθηματική του κατάσταση, η συνήθεια, η μηχανικότητα, η δύναμη ή η αδυναμία της αυτοκυριαρχίας, θέλησης, πειθαρχίας, ηθικής, ήθους κλπ κλπ κλπ.
Αυτό που βλέπω γύρω μου είναι ότι: η "οπτική γωνία" είναι ένας μίζερος εγκλεισμός σε μια πεπερασμένη υποκειμενικότητα.
Μίζερη χαρά και λύπη, μίζερος συναισθηματισμός, μίζερος ενθουσιασμός… μια γενική υποβίβαση της φύσης μας.
Θέλω να βγω από την "οπτική γωνία" μου, να ξεπεράσω το Φαίνον. Να τρυπώσω στο Κρυπτόν και στο Σημαίνον της ουσίας της ύπαρξης. Στο Άρρητον, στο Αβίωτον (κυριολεκτώ στις λέξεις). Να ξεπεράσω τις αισθήσεις ως μέσον πληροφόρησης. Το συναίσθημα ως μέσον αντίδρασης. Τη σκέψη ως μέσον έκφρασης. Να εν-νοήσω το Μακροπρόθεσμο, ξεφεύγοντας από το χωροχρονικό πλαίσιο του Βραχυπρόθεσμου που βρέθηκα.
Υπάρχει κάποιος-κάτι ανώτερο να εισακούσει και να εκπληρώσει ένα τέτοιο "θέλω";
Υπάρχει τέτοια δυνατότητα στην υπάρχουσα θνητότητά μου;
(Υπάρχει θνητότητα σε μια ύπαρξη και τι είδους είναι αυτή;)
*Φαίνον
είναι ό,τι φαίνεται (1ο επίπεδο ανάγνωσης)
*Σημαίνον
είναι ό,τι συμβολίζει για μας αυτό που φαίνεται (2ο επίπεδο ανάγνωσης)
*Κρυπτόν
είναι αυτό που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε πίσω του (3ο επίπεδο ανάγνωσης)
Σάββατο 22 Ιουλίου 2006
Big Bang
Κι έτσι ξαφνικά, μια μέρα,
γίνεται η έκρηξη του big bang στο μυαλό μας
και σκορπίζει σε εκατομμύρια έμπυρα κομμάτια σκέψης
που εξαπλώνονται συνεχώς,
μέχρι να φτάσουν το άπειρο
και να γίνουν ένα μ' αυτό.
Αυτό κι αν είναι ελευθερία!
(Είμαστε η μικρογραφία του σύμπαντος λένε...)
γίνεται η έκρηξη του big bang στο μυαλό μας
και σκορπίζει σε εκατομμύρια έμπυρα κομμάτια σκέψης
που εξαπλώνονται συνεχώς,
μέχρι να φτάσουν το άπειρο
και να γίνουν ένα μ' αυτό.
Αυτό κι αν είναι ελευθερία!
(Είμαστε η μικρογραφία του σύμπαντος λένε...)
Τρίτη 11 Ιουλίου 2006
Επέζησα
Χθες βράδυ είδα στον ύπνο μου ότι με σκότωσαν.Κάποιος με πυροβόλησε και περίμενα από στιγμή σε στιγμή να πεθάνω.Ήμουν καθισμένη σε μια καρέκλα και είχα γύρει πίσω το κεφάλι.Αυτό είναι το τέλος σκεφτόμουνα και περίμενα να δω πώς θα 'ναι ο θάνατος.Τα δευτερόλεπτα περνούσαν και σκεφτόμουν διάφορα.Πέρασε όμως η "προκαθορισμένη στιγμή του θανάτου" και παρέμενα ζωντανή.Α, είναι όνειρο, γι αυτό ζω... είπα.Δε θυμάμαι το πριν και το μετά.
Tuesday, July 11, 2006
4 Comments:
Μαύρος Γάτος said...
Τι απαίσιο όνειρο...Τί να πώ; ό,τι και να πω μαλακία θα είναι.Σε σκέφτομαι.
11 July, 2006 20:00
Κυκλοδίωκτον said...
Ευχαριστώ πολύ, καλέ μου γάτε!Σήμερα είδα ένα χαρτί σε μια κολώνα για κηδεία. "Α, τον τυχερό", ήταν η πρώτη μου σκέψη. Αμέσως όμως το αναίρεσα σκεφτόμενη πιο ενσυνείδητα. Δεν ήταν τυχερός ή τουλάχιστον δεν ξέρω αν ήταν.Γιατί, τυχερός για μένα, είναι αυτός που έχει αξιοποιήσει στο έπακρο τις δυνατότητες της παρούσας ζωής. Όπως η παραβολή με τα τάλαντα, που άλλος τα παράχωσε, άλλος τα πολλαπλασίασε κλπ.(Και δεν μιλώ για τις δυνατότητες, τύπου: "Τα 101 πράγματα που θα πρεπε να κάνεις πριν πεθάνεις"...)
12 July, 2006 18:07
Κυκλοδίωκτον said...
(Πάντως στο όνειρο δεν είχα καμία αγωνία, απλώς περίμενα, σχεδόν αδιάφορα, να πεθάνω, σαν κάτι το πολύ φυσιολογικό)
12 July, 2006 18:13
sfrang said...
Χμμμ, πάλι ξεσκέπαστη κοιμήθηκες, η μεγάλη κυκλοφορία (του αίματος) επιβαρύνθηκε και με το εφιαλτικό όνειρο ξύπνησες και γύρισες από την άλλη πλευρά... Ουδέν καινόν υπό τον ήλιον :-))Στ.
23 July, 2006 21:49
Κυριακή 9 Ιουλίου 2006
"Γιγαντομαχία περί της ουσίας"
.
.
"ΤΗΝ ΟΥ ΤΙΣ ΜΕΤΑ ΤΟΙΣΙΝ ΕΛΙΣΣΟΜΕΝΗΝ ΔΕΔΑΗΚΕ ΘΝΗΤΟΣ ΑΝΗΡ"
Αυτή ανάμεσά τους περιελίσσεται, θνητός κανείς δεν το κατάλαβε
(Εμπεδοκλής, για την Αφροδίτη)
Η Ελένη της Σπάρτης είναι η ανάγνωση του ωραίου. Είναι η βίβλος γενέσεως και η βίβλος μελέτης του κόσμου, της φύσης και των ανθρώπων…
Και με το φιλί που της πήρανε, από τα μεσάνυχτα ως τη χαραυγή, ήπιανε το αθάνατο νερό.
(Δ. Λιαντίνης-Γκέμμα)
Αφήνω πίσω μου έναν κόσμο γρίφων.
Δεν μπόρεσα να ξεδιαλύνω αν η Ελένη ταυτοποιείται με τη Σελένη-Σελήνη.
Δεν έμαθα αν η Σελήνη που ταυτίζεται με την Άρτεμη ήταν η κυνηγός ή η κυνηγημένη.
Αν ο βοσκός Πάρις είχε σχέση με τον βοσκό Ενδυμίωνα και ποια δύναμη έλκει τους βουκόλους στο ετερόφωτο φως της.
Μόνο ότι δεν υπολόγισαν τη σκιερή πλευρά της, έμαθα.
Κι ήρθε ο χαμός.
Και την Ελένη αστόχησα κι έλεγα "μνήστητί μου"
(Δ. Σολωμός-Κρητικός)
Θνητός νους δεν την κατέκτησε ακόμη, στην πληρότητα της, στην εμορφιά της και στην τραγική της διάσταση, την γνώση ετούτη που διδάσκει ο Εμπεδοκλής.
(Ου. Τουτουντζή)
Γιατί, για να νικήσεις μια τέτοια σκιά, πρέπει να έχεις νικήσει πρώτα τη σκιά του εαυτού σου.
Να έχεις γίνει φως, ο δεύτερος ήλιος που θα φωτίσει ετερόφωτα ό,τι κρατάει σκοτεινό ο πρώτος.
Να μην είσαι πια "θνητός νους".
Να έχεις τη δύναμη να στοχεύεις στο επέκεινα.
Να αντέξεις να φορέσεις κατάσαρκα "ένα πουκάμισο αδειανό" κι ας είναι ποτισμένο με δηλητήριο.
Να ξημερώνεις τον πόνο ως την αμφιλύκη.
Πως – να, θα μείνει ο κόσμος με το "μπα"
που μ' έλεγε τρελόν πως είχες γίνει
καπνός και - τάχας - σύγνεφα θαμπά
προς τη Σελήνη . . .
(Σκαρίμπας)
Γιατί ο ήλιος επίτηδες φυλάγει κάτι σκοτεινό.
Δεν είναι για όλους μια τέτοια σκιά.
Ανήκει μόνο στον ήρωα-νικητή που με υπομονή καταφέρνει να ξεκλειδώσει το μυστικό της.
Τους υπόλοιπους τους καταπίνει με τη στασιμότητά της.
(Κι ας ονομάζεται έρπουσα)
Γιατί η Ελένη της Σπάρτης είναι το πρώτο και το μέγα γιατί. Είναι το πότε και το πού, που ξεκινούν από το παντού και το πάντα, και τελειώνουν στο πουθενά και στο ποτέ…
Οι ήρωες και οι πιστοί της εξορύσσουν τα ψήγματα της ανθρώπινης μοίρας από τα σπλάχνα των κρατήρων και τα έγκατα των ανοίξεων…
Όποιος την ερώτησε καταμεσής στη ρούγα του χωριού
"-Μα ποιος είναι μπροστά μου ο νεκρός;"
Υποθήκεψε την ύπαρξή του με τη φρικτή της απόκριση:
"-Της μάνας σου ο γιός"
(Δ. Λιαντίνης-Γκέμμα)
Άφησα άλυτο έναν τέτοιο κόσμο.
Aπό τον κόσμο των γρίφων φεύγω ήσυχη.
Δεν έχω βλάψει στη ζωή μου αίνιγμα:
δεν έλυσα κανένα.
Oύτε κι αυτά που θέλαν να πεθάνουν
πλάι στα παιδικά μου χρόνια:
έχω ένα βαρελάκι που 'χει δυο λογιών κρασάκι.
Tο κράτησα ώς τώρα
αχάλαστο ανεξήγητο,
γιατί ώς τώρα
δυο λογιών κρασάκι
έχουν λυμένα κι άλυτα που μου τυχαίνουν.
Στάθηκα Πηνελόπη
(Κ. Δημουλά)
Γιατί ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσω τους γρίφους.
Παράκληση:
Στα ίσια να μου μιλάτε.
Με ευθύτητα και ευθύνη.
Καθαρά και ξάστερα.
Ειλικρινά και ανελέητα.
Αντέχω. Πάντα το άντεχα.
Αυτό κάνω κι αυτό ζητώ.
Οι επιτηδευμένες υπεκφυγές, τα μισόλογα και τα παιχνίδια εκ του ασφαλούς είναι που με έχουν εξουθενώσει.
.
"ΤΗΝ ΟΥ ΤΙΣ ΜΕΤΑ ΤΟΙΣΙΝ ΕΛΙΣΣΟΜΕΝΗΝ ΔΕΔΑΗΚΕ ΘΝΗΤΟΣ ΑΝΗΡ"
Αυτή ανάμεσά τους περιελίσσεται, θνητός κανείς δεν το κατάλαβε
(Εμπεδοκλής, για την Αφροδίτη)
Η Ελένη της Σπάρτης είναι η ανάγνωση του ωραίου. Είναι η βίβλος γενέσεως και η βίβλος μελέτης του κόσμου, της φύσης και των ανθρώπων…
Και με το φιλί που της πήρανε, από τα μεσάνυχτα ως τη χαραυγή, ήπιανε το αθάνατο νερό.
(Δ. Λιαντίνης-Γκέμμα)
Αφήνω πίσω μου έναν κόσμο γρίφων.
Δεν μπόρεσα να ξεδιαλύνω αν η Ελένη ταυτοποιείται με τη Σελένη-Σελήνη.
Δεν έμαθα αν η Σελήνη που ταυτίζεται με την Άρτεμη ήταν η κυνηγός ή η κυνηγημένη.
Αν ο βοσκός Πάρις είχε σχέση με τον βοσκό Ενδυμίωνα και ποια δύναμη έλκει τους βουκόλους στο ετερόφωτο φως της.
Μόνο ότι δεν υπολόγισαν τη σκιερή πλευρά της, έμαθα.
Κι ήρθε ο χαμός.
Και την Ελένη αστόχησα κι έλεγα "μνήστητί μου"
(Δ. Σολωμός-Κρητικός)
Θνητός νους δεν την κατέκτησε ακόμη, στην πληρότητα της, στην εμορφιά της και στην τραγική της διάσταση, την γνώση ετούτη που διδάσκει ο Εμπεδοκλής.
(Ου. Τουτουντζή)
Γιατί, για να νικήσεις μια τέτοια σκιά, πρέπει να έχεις νικήσει πρώτα τη σκιά του εαυτού σου.
Να έχεις γίνει φως, ο δεύτερος ήλιος που θα φωτίσει ετερόφωτα ό,τι κρατάει σκοτεινό ο πρώτος.
Να μην είσαι πια "θνητός νους".
Να έχεις τη δύναμη να στοχεύεις στο επέκεινα.
Να αντέξεις να φορέσεις κατάσαρκα "ένα πουκάμισο αδειανό" κι ας είναι ποτισμένο με δηλητήριο.
Να ξημερώνεις τον πόνο ως την αμφιλύκη.
Πως – να, θα μείνει ο κόσμος με το "μπα"
που μ' έλεγε τρελόν πως είχες γίνει
καπνός και - τάχας - σύγνεφα θαμπά
προς τη Σελήνη . . .
(Σκαρίμπας)
Γιατί ο ήλιος επίτηδες φυλάγει κάτι σκοτεινό.
Δεν είναι για όλους μια τέτοια σκιά.
Ανήκει μόνο στον ήρωα-νικητή που με υπομονή καταφέρνει να ξεκλειδώσει το μυστικό της.
Τους υπόλοιπους τους καταπίνει με τη στασιμότητά της.
(Κι ας ονομάζεται έρπουσα)
Γιατί η Ελένη της Σπάρτης είναι το πρώτο και το μέγα γιατί. Είναι το πότε και το πού, που ξεκινούν από το παντού και το πάντα, και τελειώνουν στο πουθενά και στο ποτέ…
Οι ήρωες και οι πιστοί της εξορύσσουν τα ψήγματα της ανθρώπινης μοίρας από τα σπλάχνα των κρατήρων και τα έγκατα των ανοίξεων…
Όποιος την ερώτησε καταμεσής στη ρούγα του χωριού
"-Μα ποιος είναι μπροστά μου ο νεκρός;"
Υποθήκεψε την ύπαρξή του με τη φρικτή της απόκριση:
"-Της μάνας σου ο γιός"
(Δ. Λιαντίνης-Γκέμμα)
Άφησα άλυτο έναν τέτοιο κόσμο.
Aπό τον κόσμο των γρίφων φεύγω ήσυχη.
Δεν έχω βλάψει στη ζωή μου αίνιγμα:
δεν έλυσα κανένα.
Oύτε κι αυτά που θέλαν να πεθάνουν
πλάι στα παιδικά μου χρόνια:
έχω ένα βαρελάκι που 'χει δυο λογιών κρασάκι.
Tο κράτησα ώς τώρα
αχάλαστο ανεξήγητο,
γιατί ώς τώρα
δυο λογιών κρασάκι
έχουν λυμένα κι άλυτα που μου τυχαίνουν.
Στάθηκα Πηνελόπη
(Κ. Δημουλά)
Γιατί ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσω τους γρίφους.
Παράκληση:
Στα ίσια να μου μιλάτε.
Με ευθύτητα και ευθύνη.
Καθαρά και ξάστερα.
Ειλικρινά και ανελέητα.
Αντέχω. Πάντα το άντεχα.
Αυτό κάνω κι αυτό ζητώ.
Οι επιτηδευμένες υπεκφυγές, τα μισόλογα και τα παιχνίδια εκ του ασφαλούς είναι που με έχουν εξουθενώσει.
Τετάρτη 5 Ιουλίου 2006
Λέξεις Σκέψεις
Αν ήμουν αρκετά πειθαρχημένη, τώρα θα έπρεπε να σκεφτόμουν και να
κατέγραφα λέξεις.
Τέσσερα εμβόλιμα κείμενα μου ζήτησε μόλις σήμερα ένας άλλος εκδότης, μέχρι τον Αύγουστο.
Η "σύμπτωση" με έριξε από δανειστική υποχρέωση (κάποτε πρέπει να το επιστρέψω στην Κική-από το χειμώνα το δανείστηκα), να ξεμπερδέψω με την ανάγνωση ενός βιβλίου.Κάθε λίγο, στις προτάσεις του κρύβεται και κάτι δικό μου, μια σκέψη, μια απόφαση, μια αναίρεση, δάκρυα, ξέσπασμα, σιωπή...
Συμπάσχω με τον ήρωα των σελίδων. Ανδρειώνονται μέσα μου αποφάσεις και μετά αναιρούνται, συνυφασμένες με τη δική μου πραγματικότητα. Τις περισσότερες σελίδες, με δάκρυα στα μάτια τις έχω διαβάσει ως τώρα.
Σκέψεις, σκέψεις.. μετέωρες, αδιέξοδες, απέλπιδες... "γιατί;"... προσωπικές συνομιλίες....Ένα δεν έχω ξεκαθαρίσει ακόμα μαζί του. Αν είναι ο πόνος φόβος ή ο φόβος πόνος.Όμως με συγκινεί η μοναχική του πάλη. Σαν τη δική μου.Όχι ότι έχω παράπονο. Καμιά φορά πιάνω το απλωμένο χέρι των φίλων μου (ευτυχώς η ζωή μού χάρισε τέτοιο δώρο) ή το ζητώ και μου το δίνουν πρόθυμα.Όμως έχω συνηθίσει να περνώ τα δύσκολα κατά μόνας..
Αυτά ήθελα να πω.Επιστρέφω στο καταλυτικό ανάγνωσμα και τον προσωπικό μου αγώνα.
Πικρή ήττα. Ακόμα και σήμερα.Δεν θα το βάλω κάτω όμως.Δεν θα ξαναϋποκύψω τώρα που με ξέρω καλύτερα..Βρε, τι παθαίνει κάποιος όταν αντί να γράφει δικές του λέξεις, διαβάζει άλλων...
(Έχω παρατηρήσει ότι όταν είναι έντονη η μέρα μου σε περιεχόμενο είναι και τα όνειρά μου:Προχθές μου εξηγούσαν με σχήματα την θεωρία της σχετικότητας και την καταλάβαινα απόλυτα, σήμερα νόμιζα ότι θα θυμόμουν -όπως το χαϊκού- και δεν κατέγραψα το τραγούδι που είδα, αλλά τελικά δεν το ξαναθυμήθηκα... και διάφορα άλλα που δε θυμάμαι να αναφέρω αυτή τη στιγμή) .
Wednesday, July 05, 2006
1 Comment:
homelessMontresor said...
Μου έχει συμβεί και εμένα αυτό διαβάζοντας ένα βιβλίο... απίστευτο ε?
05 July, 2006 23:03
Τέσσερα εμβόλιμα κείμενα μου ζήτησε μόλις σήμερα ένας άλλος εκδότης, μέχρι τον Αύγουστο.
Η "σύμπτωση" με έριξε από δανειστική υποχρέωση (κάποτε πρέπει να το επιστρέψω στην Κική-από το χειμώνα το δανείστηκα), να ξεμπερδέψω με την ανάγνωση ενός βιβλίου.Κάθε λίγο, στις προτάσεις του κρύβεται και κάτι δικό μου, μια σκέψη, μια απόφαση, μια αναίρεση, δάκρυα, ξέσπασμα, σιωπή...
Συμπάσχω με τον ήρωα των σελίδων. Ανδρειώνονται μέσα μου αποφάσεις και μετά αναιρούνται, συνυφασμένες με τη δική μου πραγματικότητα. Τις περισσότερες σελίδες, με δάκρυα στα μάτια τις έχω διαβάσει ως τώρα.
Σκέψεις, σκέψεις.. μετέωρες, αδιέξοδες, απέλπιδες... "γιατί;"... προσωπικές συνομιλίες....Ένα δεν έχω ξεκαθαρίσει ακόμα μαζί του. Αν είναι ο πόνος φόβος ή ο φόβος πόνος.Όμως με συγκινεί η μοναχική του πάλη. Σαν τη δική μου.Όχι ότι έχω παράπονο. Καμιά φορά πιάνω το απλωμένο χέρι των φίλων μου (ευτυχώς η ζωή μού χάρισε τέτοιο δώρο) ή το ζητώ και μου το δίνουν πρόθυμα.Όμως έχω συνηθίσει να περνώ τα δύσκολα κατά μόνας..
Αυτά ήθελα να πω.Επιστρέφω στο καταλυτικό ανάγνωσμα και τον προσωπικό μου αγώνα.
Πικρή ήττα. Ακόμα και σήμερα.Δεν θα το βάλω κάτω όμως.Δεν θα ξαναϋποκύψω τώρα που με ξέρω καλύτερα..Βρε, τι παθαίνει κάποιος όταν αντί να γράφει δικές του λέξεις, διαβάζει άλλων...
(Έχω παρατηρήσει ότι όταν είναι έντονη η μέρα μου σε περιεχόμενο είναι και τα όνειρά μου:Προχθές μου εξηγούσαν με σχήματα την θεωρία της σχετικότητας και την καταλάβαινα απόλυτα, σήμερα νόμιζα ότι θα θυμόμουν -όπως το χαϊκού- και δεν κατέγραψα το τραγούδι που είδα, αλλά τελικά δεν το ξαναθυμήθηκα... και διάφορα άλλα που δε θυμάμαι να αναφέρω αυτή τη στιγμή) .
posted by Κυκλοδίωκτον 7/05/2006 09:06:00 PM
Wednesday, July 05, 2006
1 Comment:
homelessMontresor said...
Μου έχει συμβεί και εμένα αυτό διαβάζοντας ένα βιβλίο... απίστευτο ε?
05 July, 2006 23:03
Πλατινόεσσα;
Διάλεξη του Ακαδημαϊκού Δρ. Δημήτρη Νανόπουλου
με θέμα "Εγκεφαλικές Λειτουργίες και Κβαντική Φυσική"
* * * *
Το 1983, οι Ellis, Hagelin, Srednicki και Νανόπουλος πρότειναν μια ιδέα για να ερμηνευθεί η φύση των «μαύρων τρυπών», η οποία δείχνει να «αντιστέκεται» σθεναρά σε οποιαδήποτε συμβατική ερμηνεία. Σύμφωνα με τους συλλογισμούς του Νανόπουλου και των συνεργατών του, για να εξηγηθεί η φύση των μαύρων τρυπών πρέπει να αναθεωρηθεί η υπάρχουσα Κβαντική Θεωρία. Έτσι, αντί για στοιχειώδη σωματίδια, θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι στη βάση της ύλης και της ενέργειας υπάρχουν μονοδιάστατες, κλειστές χορδές, μήκους περίπου 10-33 cm (κλίμακα του Planck). Αντί, δηλαδή, να έχουμε πεπερασμένο αριθμό σωματιδίων (κουάρκ, λεπτόνια, σωματίδια δυνάμεων), όπως προβλέπει το υπάρχον μοντέλο της Φυσικής, έχουμε άπειρο αριθμό σωματιδίων, διαφορετικής μάζας το καθένα, τα οποία και αντιστοιχούν στους διαφορετικούς τρόπους ταλάντωσης των χορδών.
Αυτή είναι με λίγα λόγια η Θεωρία των Χορδών, η οποία ίσως καθορίσει την τελική διαμόρφωση της Μεγάλης Ενοποιητικής Θεωρίας. Για εμάς, όμως, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η μεταφορά του μοντέλου των χορδών στην περίπτωση της συνείδησης. Και αυτό, διότι στον εγκέφαλο, και συγκεκριμένα στους νευρώνες, υπάρχουν δομές στις οποίες παρατηρούνται κβαντικά φαινόμενα παρόμοια με εκείνα που περιγράφει η Θεωρία των Χορδών. Ο συλλογισμός ότι τα μυστικά που κρύβουν οι «μαύρες τρύπες» του Διαστήματος μπορεί να είναι κοινά με τα μυστικά του νου και της συνείδησης δεν μπορεί παρά να μας κάνει να αισθανόμαστε τη συγκίνηση μιας σημαντικής ενόρασης για την ίδια μας την ύπαρξη. Εκπληκτικός είναι ο τρόπος με τον οποίο συνδέονται αυτά τα δύο μυστηριώδη φαινόμενα, το ένα χαμένο στα βάθη του γαλαξία και το άλλο κρυμμένο στα βάθη του ίδιου μας του εαυτού...
ΤΑ ΝΕΑ , 20/10/2001 , Σελ.: R30Κωδικός άρθρου: A17172R301
* * * *
Αρχές Δεκεμβρίου 2005
Μήνυμα στο κινητό μου:
-Μάντεψε με ποιον μιλώ........
-Με ποιον;
-Με τον Νανόπουλο...
-Δώσ' του χαιρετισμούς!
-Ναι, αμέ, θα το κάνω!
-Πες του: από μια κουκίδα εν αδυναμία στο σύμπαν, αλλά εν δυνάμει ολόκληρο το σύμπαν...
H απάντηση του Νανόπουλου (του είμαι τελείως άγνωστη) ήταν:-Με ποιον;
-Με τον Νανόπουλο...
-Δώσ' του χαιρετισμούς!
-Ναι, αμέ, θα το κάνω!
-Πες του: από μια κουκίδα εν αδυναμία στο σύμπαν, αλλά εν δυνάμει ολόκληρο το σύμπαν...
"Από αργυρόεσσα, σύντομα την βλέπω πλατινόεσσα"Δεν ξέρω πώς του το μετέφερε κι αν η απάντηση ήταν τέτοια επειδή συνειδητοποίησα το μεγαλείο της μικρότητάς μας ή λόγω διαφόρων σχολίων υπέρ εμού που συνόδεψαν τον χαιρετισμό μου...
Αυτό τον καιρό όλο στροβιλίζεται στο μυαλό μου το "πλατινόεσσα".
-"Πλατινόεσσα… "Και τόσο καιρό σέρνομαι νοητικά…
-"Θα λάμψει το άστρο σου"(κάποιος φίλος που ασχολείται με αστρολογία, όταν είδε τον αστρολογικό μου χάρτη)Κι αν η πρόβλεψη ήταν για όσο ήδη έλαμψε;
-"Εκδηλώθηκε ο ανώτερος εαυτός μου"(δική μου εμπειρία…)Και πώς να αρκεστώ στην κάθοδο ή έστω στην στασιμότητα πια;
Άντε πάλι να μαζέψω τις δυνάμεις μου και να ξεκινήσω απ' την αρχή.
Για όσο ψηλά φτάσω (ακόμα κι αν χρειαστεί να σκύβουν για να με δουν).Βάζοντας στόχο ανώτερα πρότυπα από μένα, μ' ενδιαφέρει να συγκρίνομαι -όχι με τους άλλους- αλλά μόνο με τον εαυτό μου του χθες.
Οι άλλοι μπορεί να είναι πιο πάνω, πιο κάτω, δεξιά, αριστερά... όπου μπορεί ο καθένας.
Την δική μου τωρινή κατάσταση θέλω να ξεπερνώ.
Εμένα του σήμερα ν' αφήνω πίσω αύριο.
Πλατινόεσσα…
Πλατινόεσσα…
Κβαντικά, έχω και τέτοια δυνατότητα λοιπόν…
Ναι, μάλλον έτσι θα 'ναι, θα 'χω...
Κι αφήνομαι έτσι στη μαύρη τρύπα που έπεσα;
Άντε λοιπόν, φτου κι απ' την αρχή, ξανά στον αγώνα να κατακτήσουμε το "εν δυνάμει"…
Έχεις αγώνα …από σήμερα!
Όμως, όχι β' πρόσωπο, αλλά α': Έχω…
* * *
Και το σχετικό (παλιό) Αριστιχούργημα:
Παρα-μύθι
Είπες πως θα 'ναι παραμύθι
και 'τρέξαν όλοι για να δουν
φίλοι, γνωστοί, περιεργούντες
να 'χουνε κάτι για να πουν
Και μαγεμένοι περιμέναν
την ασυνήθιστη πλοκή
με αγωνία αναμέναν
να γίνει κάποια συμπλοκή
Να βγούνε δράκοι και νεράιδες,
να υπάρχουν μάχες, αρπαγές,
καράβια μεσ' σε συμπληγάδες,
βασίλισσες και πειρατές.
Το μόνο που 'δαν, η ματιά σου.
Κάπως αλλιώς, πιο φωτεινή.
"Μόνο γι' αυτό μας έχεις φέρει;
Υπόθεση τόσο κοινή!"
Τόσο ταξίδι της ψυχή σου
κι αυτοί το βρήκαν ανιαρό.
Λες κι ήταν εύκολο για σένα
που έφτασες μέχρι εδώ!
και 'τρέξαν όλοι για να δουν
φίλοι, γνωστοί, περιεργούντες
να 'χουνε κάτι για να πουν
Και μαγεμένοι περιμέναν
την ασυνήθιστη πλοκή
με αγωνία αναμέναν
να γίνει κάποια συμπλοκή
Να βγούνε δράκοι και νεράιδες,
να υπάρχουν μάχες, αρπαγές,
καράβια μεσ' σε συμπληγάδες,
βασίλισσες και πειρατές.
Το μόνο που 'δαν, η ματιά σου.
Κάπως αλλιώς, πιο φωτεινή.
"Μόνο γι' αυτό μας έχεις φέρει;
Υπόθεση τόσο κοινή!"
Τόσο ταξίδι της ψυχή σου
κι αυτοί το βρήκαν ανιαρό.
Λες κι ήταν εύκολο για σένα
που έφτασες μέχρι εδώ!
(2005)
Τρίτη 4 Ιουλίου 2006
Άτιτλο
Χαϊκού
Δε θυμάμαι να 'χω ξαναδεί χαϊκού στον ύπνο μου.
Δεν το κατέγραψα αμέσως, αλλά ήταν κάπως έτσι:
Αυξάνει η λάμψη
στα μάτια σου
Το δέντρο φουντώνει
στα μάτια σου
Το δέντρο φουντώνει
posted by Κυκλοδίωκτον 7/04/2006 06:55:00 PM
6 Comments:
balouxanas said...
που ειμαι?
ολα γυρω μου γερνανε
ομορφα να εισαι παιδι.04 July, 2006 23:27
Ο Καλός Λύκος said...
Καλοκαιρινό γρασίδι,
Ότι απομένει
από τα όνειρα των στρατιωτών
Καλημέρα.05 July, 2006 03:12
Katerina ante portas said...
Kαλημέρα!
Οταν συνέβη,
δεν το κατέγραψα,
της μνήμης τη δύναμη
λάθος εμπιστεύτηκα!05 July, 2006 14:06
Κυκλοδίωκτον said...
Καλημέρα σας06 July, 2006 12:
Kassandra said...
Touching your glove,
I imagine
what your hand would feel like29 July, 2006 06:46
Δευτέρα 3 Ιουλίου 2006
Ήττα
Ήττα, ήττα και πάλι ήττα…Πολλές φορές, ούτε καν δίνω μάχη.
Παραιτούμαι a priori…Ήττα προς το παρόν…(αναφορά από το "κεκλεισμένων των θυρών")
Σήμερα ανακάλυψα μια παγίδα στο δρόμο του "δεν φοβάμαι να με μηδενίσω… κλπ κλπ".
Είναι η παγίδα του "παρατάω τη μάχη, σταματάω να προσπαθώ και ξαναγυρίζω πίσω".
Γιατί δεν μου το επεσήμανε κανείς;Γιατί δεν σκέφτηκε να μου το πει;
(αναφορά σε παλιότερο ποστ)
Monday, July 03, 2006
2 Comments:
homelessMontresor said...
Καθώς νυχτοπερπατούσα... τσουπ σε πέτυχα! Κουράγιο, οι ήττες είναι για να μαθαίνουμε. Άσε που καμιά φορά δίνουμε μάχες που ξεπερνάνε τον εαυτό μας και ερχόμαστε αντιμέτωποι με την προσωπική ήττα. Είναι επώδυνο, αλλά μας μαθαίνει ποια είναι τα όρια μας, μας δείχνει οτι "Ωπ... λάθος δρόμο πήρες, γύρνα από την αρχή και πάρε την άλλη στροφή!" Γύρνα πίσω λοιπόν, μονάχα μην μείνεις ακίνητη και άπραγη! Δοκίμασε και τον άλλο δρόμο, ίσως αυτός σε οδηγήσει στον προορισμό σου! Μην λές "δεν φοβάμαι" γιατί αυτό είναι ψέμμα! Πες "Αποδέχομαι τον φόβο μου, και προσπαθώ να τον ξεπεράσω!"Τώρα αν όσα έγραψα παραπάνω δεν έχουν να κάνουν με αυτό που βιώνεις αυτή τη στιγμή, κράτα την συμβουλή αυτή σε μια άκρη του μυαλού σου! Επίσης μην διστάσεις να με πάρεις στα σοβαρά κι ας είμαι μια μικρή παιδίσκη γιατί ως γνωστόν από παιδί και τρελό μαθαίνεις την αλήθεια! :-)
03 July, 2006 01:36
Κυκλοδίωκτον said...
"Μικρή παιδίσκη"!!! Καλό! Σμουτς μοντρεσοράκι. Ευχαριστώ για τις συμβουλές :)
03 July, 2006 02:34
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
