.
Λέξεις.
Καλύμματα σιωπής.
Επιπόλαιας επίπλευσης.
Συνήθεια ψευδαισθήσεων.
Μην φωτιστούν τα κρυμμένα.
Μην πυρποληθούν στην αλήθεια.
Η αντοχή της για λίγους.
Αγώνισμα.
Εκεί που τα κρυμμένα με τα φανερωμένα
αλλάζουν ρόλους.
Όλα εδώ.
Δικά μας και ξένα.
Αμπαρωμένα
σε ιδιωτικό παραμυθένιο πύργο.
Λάτρεις της απατηλότητας.
Σπαταλητές της ουσίας.
Μια σπίθα
αρκεί.
Ένα γνήσιο ερωτηματικό
να ανάψει στο βλέμμα.
Μόνο το φως.
Για να καταλάβεις.
Μόνο στο φως.
Για να πυρποληθείς.
Μόνο στο φως.
Για να φτάσεις.
Μόνο.
Πάντα.
Όλα.
Στο φως.
Ετούτο 'δω δεν είναι ένα ποίημα που θέλησα να γράψω λόγω οίστρου, αλλά κάτι που προέκυψε από μία άσκηση...
Περισσότερα Τι και Πώς... δεν...
.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Ωραίο ποίημα ακόμα και ως άσκηση. Ειδικά οι πέντε πρώτοι στίχοι αγγίζουν την ουσία του λόγου .
Χάρηκα που βρήκα το blog σου. Θα το παρακολουθώ.
Το κυκλοδίωκτον - παραπέμπει στον Κάλβο; (Ο ήλιος κυκλοδίωκτος ως αράχνη μ εδίπλωνε και με φως και με θάντον ακαταπαύστως)
Ευχαριστώ πολύ!
Ειδικά οι πέντε πρώτοι στίχοι έχουν ξεφύγει από το είδος της άσκησης και τους νιώθω δικούς μου.
Το Κυκλοδίωκτον, όντως βγήκε από τον στίχο του Κάλβου και χαίρομαι που το αναγνώρισες.
Τον έχω και ως αναφορά σε ένα παλιότερο ποστ με τίτλο:
"Κάλβος-Ελύτης-Ήλιος-Έρωτας"
στα Φιλοσογραφήματα.
Δημοσίευση σχολίου