Είχα μια φίλη μπλόγκερ που χάθηκε εδώ και καιρό.Σήμερα κάτι έγινε σε μια άλλη πλευρά του διαδικτύου που λέγεται Face Book και μου φάνηκε ότι το μέιλ που μου έστειλε μια κοπέλα είχε την ηχώ της φωνής της.
Αφιερώνω αυτό το μειλ (από αυτήν την πλευρά, όχι από εκεί) στους αποστεωμένους υπερασπιστές μιας λογικής που λειτουργεί σαν το κρεβάτι του Προκρούστη. Που αντιδρούν, κλείνουν τα αυτιά τους, πετσοκόβουν και τελικά καταφέρνουν να τα φέρουν όλα στα δίκαια προαποφασισμένα μέτρα τους.
Λίγη σημασία έχει γι αυτούς η πραγματική αλήθεια.
Μόνο το δικό τους συρματόπλεγμα και ό,τι περικλείει είναι το αποδεκτό.
Το μειλ:
"Πόσο προβλέψιμες είναι οι αντιδράσεις των ανθρώπων
που ζούν βάσει προκατασκευασμένων ηθικών συνήθως ιδεών...αντιδρούν
πάντα με προκαθορισμένο τρόπο.
Η αντίδρασή τους είναι προβλέψιμη. Είναι ρομπότ.
Ο αληθινός άνθρωπος αντιδρά αυθόρμητα.
Αν του πεις κάτι, τα λόγια σου βρίσκουν ανταπόκριση, όχι αντίδραση.
Ανοίγει την καρδιά του στα λεγόμενά σου, εκθέτει τον εαυτό του σε αυτά και σου αποκρίνεται.Ο άνθρωπος που έχει συγκεκριμένες ιδέες για το πώς πρέπει να είναι τα πράγματα, για το πώς πρέπει να ζει ή να σκέφτεται, σκληραίνει. Δεν αντιδρά στα ερεθίσματα άμεσα. Αν τον ρωτήσεις κάτι έχει έτοιμη την απάντηση. Είναι μηχανικός. Θωρακίζεται, προστατεύεται , εξασφαλίζεται. Το αντίθετο του πνευματικού ανθρώπου."
Ή όπως το 'γραψα σαν κατακλείδα σε ένα ποίημα μου:
"Γεμίσαμε λυτρωμένους νεκρούς
και ζωές εν τάφω."
Το πιο λυπηρό από όλα είναι ότι έχουν βολευτεί τόσο πολύ νοητικά σε όσα νομίζουν ως τα μόνα σωστά, που δεν πρόκειται ποτέ, όχι να βγουν αλλά ούτε καν να καταλάβουν τη φυλακή τους...
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου