Στο φως!

"Περπατάς σε ένα σκοτεινό τοπίο κι έρχεται κάποιος και σου βάζει ένα αναμμένο κερί στο χέρι.
Και το τοπίο ζωντανεύει κι αποκτά χρώματα.
Και μια νύχτα, έρχεται και σου σβήνει το κερί και σε αφήνει ξανά στα μαύρα σκοτάδια.
Κι όσο κι αν ρωτάς το 'γιατί', απάντηση δεν παίρνεις.
Και σκύβεις κάτω και ψάχνεις ψηλαφητά ένα-ένα τα πατήματά σου να δεις τι έκανες λάθος.
Δεν μπορείς να προχωρήσεις πια, είναι οδυνηρή η επιστροφή στο σκοτάδι και υποφέρεις αφάνταστα. Είναι σημαντικό να βρεις τι πήγε στραβά και γιατί έπρεπε να σταματήσεις να βλέπεις χρώματα γύρω σου.
Και εγκλωβίζεσαι σε εκείνο το σημείο και βασανίζεσαι και παιδεύεσαι άδικα και ψάχνεις ατέλειωτα με το μικρό μυαλό σου και δεν καταλαβαίνεις.


Και  επιτέλους, μετά από αρκετό καιρό, σε λυπάται κάποια στιγμή και σου εξηγεί γιατί έπρεπε να σβήσει το κερί.
Τώρα ξέρεις πια γιατί χάθηκε το φως. Μαθαίνεις πού έφταιξες, τι πήγε στραβά. Απελευθερώνεσαι από το μαρτύριο. Τώρα μπορείς να αντέξεις ξανά στο σκοτάδι και να συνεχίσεις την υποχρεωτική πορεία σου.

Και ξαναπροσπαθείς να σταθείς στα πόδια σου όπως και πριν και να ξεκινήσεις κούτσα-κούτσα, όμως με μία διαφορά: Κρατάς σφιχτά στο χέρι το κερί, ελπίζοντας να ξανανάψει κάποτε..."



Η ερώτηση που με βασάνιζε ήταν η εξής:
Γιατί εγκλωβίστηκε και υπόφερε τόσο πολύ και δεν μπορούσε να προχωρήσει πλέον;
Ποια ικανοποίηση ζητούσε ο νους με την εξήγηση του 'Γιατί';
Γιατί απλώς δεν το άφηνε πίσω του για να συνεχίσει όπως και πριν;


Γράφοντας αυτήν την ανάρτηση κατάφερα να βρω και την απάντηση:

Επειδή, δεν μπορούσε να πάρει θέση μέσα του γι' αυτόν που του άναψε και μετά του έσβησε το κερί και του ήταν σημαντικό κάτι τέτοιο γιατί έτσι μόνο μπορούσε να το ξεπεράσει και να προχωρήσει.

Όταν πιστεύεις πολύ σε κάτι και στο γκρεμίζουν, προσπαθείς να μάθεις το γιατί, επειδή θες να συνεχίσεις να πιστεύεις. Ο παραλογισμός και η μη αιτίαση των γεγονότων σκοτώνει την Πίστη και ακυρώνει και εσένα τον ίδιο που έδειξες εμπιστοσύνη.
Γι αυτό δεν μπορείς να συνεχίσεις. Είναι σα να σου παρακράτησαν ένα πολύτιμο κομμάτι σου και να αρνούνται να στο επιστρέψουν:  

Την ικανότητά σου να πιστεύεις και να εμπιστεύεσαι!

Υ.Γ.
Ένας άλλος τρόπος για να συνεχίσεις, είναι να γκρεμίσεις αυτόν που το έκανε, όμως δεν τον συνιστώ σε κανέναν. Χάρη στο χέρι που σου άναψε το κερί μπόρεσες να δεις -έστω και για λίγο- τόσα χρώματα. Να είσαι ευγνώμων!