Περπατούσε ανάμεσα
 |
| Vladislav Erko (from Kievo) |
δίχως πανοπλία.
-Θα σκοτωθείς!
του ΄λεγαν οι Συνετοί,
μα, αυτός συνέχιζε.
Η πρώτη μαχαιρία
ήρθε -πισώπλατα-
από χέρι αγαπημένο.
Συνέχισε να προχωράει.
-Θα πεθάνεις!
του φώναζαν οι Συνετοί.
-Θα νικήσω!
-Τι πολεμάς;
-Τον φόβο μας.
5 σχόλια:
Έτσι...
Τα σεβάσματά μου...
Καλημέρα Νημερτή,
Μια και μου έκανες την τιμή να με επισκεφτείς κι από δω, θα σε ρωτήσω...
Από το πρώτο επίθετο του τίτλου, μέχρι την τελευταία αντωνυμία, έχω κρύψει διάφορα.
Είναι ανιχνεύσιμα; (Ή μάλλον θα ταίριαζε καλύτερα να πω 'αναγνωρισιμα';)
Καλημέρα φίλη μου καλή... μα, καλά, βάζεις γέρο άνθρωπο να λύνει γρίφους Κυριακάτικα;
Μα, ακριβώς γι αυτό Νημερτή!
Για το γέρικο (χε-χε) εξασκημένο μάτι σου και την ...χρόνια πια στο ...κουρμπέτι (χι-χι) αντίληψή σου!
Ο τίτλος μιλάει για άμυαλο ιππότη.
Ο νους δημιουργεί τους φόβους, η καρδιά τους νικάει.
Ο νους διαιρεί, η καρδιά ενοποιεί.
Ο νους θέλει να ορίζει, η καρδιά να προσφέρει.
Ο νους θέλει να κατα-νοεί, η καρδιά να υπερ-βαίνει.
Ήταν 'άμυαλος' κυριολεκτικά (κι όχι με την έννοια της μη σωστής κρίσης), επειδή αποφάσισε να αφήσει πίσω του τα δημιουργήματα του μυαλού του και τους φόβους που του προκαλούσαν.
Οι ιππότες, αν μη τι άλλο, ήταν σύμβολα θάρρους και γεναιότητας.
Όμως ένας ιππότης χωρίς πανοπλία. Γυμνός από θωρακίσεις απέναντι στους άλλους.
Έξω από τα τείχη κάθε προφύλαξης, να προχωράει ανάμεσα σε εχθρούς και φίλους.
Ήδη, με αυτό που κάνει έχει νικήσει τη μάχη που δίνει.
Είναι αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι 'Συνετοί', που έχουν μάθει να ζουν με τα δεδομένα του μυαλού μόνο. Που τα χτυπήματα και οι μάχες, τους έχουν κάνει να προφυλάγονται για να αποφύγουν να 'σκοτωθούν'.
Το πρώτο χτύπημα έρχεται από χερι αγαπημένο.
Οι εχθροί, ούτως ή άλλως, έχουν μάθει να φυλάγονται από αυτόν και να κρατούν τις αποστάσεις.
Οι αγαπημένοι που τον βλέπουν χωρίς πανοπλία όμως;
Αντέχουν αυτήν του την όψη; Την δέχονται; Ή μήπως μόνο θαμπώθηκαν από την αστραφτερή του πανοπλία γι αυτό ήταν δίπλα του.
Το πισώπλατο μαχαίρωμα φανερώνει φόβο απέραντο.
Όσοι αγαπημένοι δεν μπορούν να καταλάβουν, φοβούνται πια τους ίδιους τους εαυτούς τους και όσα τους αναγκάζει να δουν αυτή του η γύμνια.
Και να που ένας από αυτούς, αντί να στρέψει εσωτερικά τον φόβο στον εαυτό του, τον στρέφει εξωτερικά με μορφή μαχαιριάς.
Αντί να καταλάβει τι φοβάται και τι κρύβει καμουφλαρισμένο μέσα του, προσπαθεί απλώς να εξουδετερώσει την αιτία, λες κι ο ιππότης είναι ο φταίχτης.
Ο ιππότης όμως συνεχίζει, κόντρα στα λόγια των συνετών.
Δεν τον νοιάζει το χτύπημα, δεν τον σταματά, ακόμα και τώρα που η προειδοποίηση ότι θα σκοτωθεί μετατράπηκε σε βεβαιότητα θανάτου.
Ξέρει ποιος είναι ο πραγματικός θάνατος κι αυτόν αποφασίζει να πολεμήσει. Δεν φοβάται να 'πεθάνει', είναι ήδη πεθαμένος. Να αναγεννηθεί ζητάει.
Γι αυτό και η σιγουριά ότι θα νικήσει, γιατί πηγαίνει κόντρα σε ό,τι ορίζει ως φόβο, σε ό,τι τον δεσμεύει, σε ό,τι τον κρατάει στα στενά όρια του εαυτού του μακριά από την υπέρβαση.
Κι όταν τον ρωτούν τι πολεμάει δεν απαντάει τους φόβους μου, αλλά τον φόβο ΜΑΣ.
Ένας είναι ο φόβος που παίρνει πολλές μορφές.
Κι ό,τι κάνει δεν το κάνει μόνο για τον εαυτό του αλλά και για τους άλλους.
Ίσως το παράδειγμά του, ίσως το ξεγύμνωμά του, ίσως το τόλμημά του να καταφέρει να 'ξυπνήσει' κι αυτούς που τον βλέπουν να προχωράει ανάμεσα τους.
Να συμπληρώσω ότι έχει και ο Μπουκάι ένα απόσπασμα για τον φόβο και τον τρόμο και δεν ξέρω αν αυτή είναι η σωστή ορολογία ή αν έπρεπε να ειπωθεί έτσι λόγω μετάφρασης στα Ελληνικά.
Ορίζει τον φόβο ως κατασκεύασμα του μυαλού και τον τρόμο ως αντανακλαστική αντίδραση.
»Ο τρόμος είναι φυσιολογική αντίδραση. Ωραία, λοιπόν, όταν εξελιχθεί ο τρόμος εμφανίζεται ο φόβος, που δεν είναι πια ενστικτώδης, αλλά —το είπαμε κι αυτό— νοητική αντίδραση. Αρα εμείς, τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας, δεν γεννηθήκαμε με φόβο. Γεννηθήκαμε με τη δυνατότητα να τρομάζουμε — αυτήν την ίδια δυνατότητα που έχουν ο σκύλος, η γάτα και το μικρό πουλάκι. Όλους μας τους φόβους τους μάθαμε κανένας δεν ήταν έμφυτος. Μάθαμε να φοβόμαστε γιατί έτσι μας δίδαξαν. Και οι πρώτοι μας δάσκαλοι ήταν…»
Χόρχε Μπουκάι - 'Από την Αυτοεκτίμηση στον εγωισμό'
Σα να λέμε ότι κάνει τον σαφή διαχωρισμό του φόβου-φυλακή και του φόβου-φύλακα.
(Αντέγραψα ένα πολύ μικρό κομμάτι από το απόσπασμα του Μπουκάι που αναμεταδίδεται σε πολλά σάιτ αλλά το βρήκα σε μεγαλύτερη έκταση εδώ: http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2014/02/blog-post_581.html)
Δημοσίευση σχολίου