Πορείες

Υπάρχουν στη ζωή μας άνθρωποι που έρχονται και φεύγουν.
Άνθρωποι που μας προσπερνάνε και τους προσπερνάμε.
Ο καθένας τραβάει τον δικό του δρόμο και καμιά φορά
οι πορείες μας παραλληλίζονται.

Σ' αυτήν την από κοινού πορεία,
τυχαίνει κάποιοι από τους παραλληλοταξιδιώτες μας
να έχουν την ευκαιρία να μας εκμεταλλευτούν.
να μας κλέψουν, να πουν ψέματα, να μας ξεγελάσουν,
να μας πουλήσουν το δικό τους παραμύθι
που 'χουν ανάγκη να ακουστεί.


Κι υπάρχουν κι άλλοι
που μας υποτιμούν, μας υποβιβάζουν, δεν μας εμπιστεύονται
κι ο δρόμος τους συνεχίζεται μόνο 'πατώντας' πάνω μας.

 Κι εμείς τους δίνουμε απλόχερα ευκαιρίες να αλλάξουν.
Να βγουν από το τυφλωμένο εγώ τους,
να σταματήσουν να προβάλλουν την ταινία του μυαλού τους
και να μας δουν ξάστερα όπως είμαστε:
Καλοί ή κακοί ή όπως θέλουν να νομίζουν,
αλλά όχι ψεύτικοι.

Μια, δυο, τρεις...
Μα, αυτοί επιμένουν στο αδήριτο δίκιο τους.
 

 Μέχρι που στερεύουμε να τροφοδοτούμε
με την ύπαρξή μας άπατα πηγάδια.

Τότε έρχεται η στιγμή που τους αφήνουμε
για πάντα στις πλάνες τους
χωρίς να ρίξουμε πίσω μας ξανά ούτε μία λέξη.

Όχι ότι τους μισούμε ή τους αποστρεφόμαστε.
Τους ντύνουμε με αδιαφορία
και απομακρυνόμαστε από την πορεία
που θέλησαν να ακολουθήσουν.

Ο καθένας με τις επιλογές του!





Θα πρέπει να αναφέρω όμως
και την άλλη κατηγορία ανθρώπων.
Αυτών των ελάχιστων και σπάνιων ανθρώπων
ανάμεσα στους άλλους,
που έτυχε να περπατήσουν μαζί μας
- έστω και για λίγο -
αλλά το παράδειγμα της ύπαρξής τους
ήταν τόσο αστραφτερό και φωτεινό
που έφτασε στα πιο σκοτεινά μας άδυτα
για να γίνει φάρος
και να συνεχίζει να μας εμπνέει!

Οι πίνακες είναι του Rene Magritte