Ηώς

Σήμερα την πρόλαβα την Αυγή.
Πριν καν ακόμα ξεκινήσουν οι Δεκαοχτούρες (οι κουτσομπόλες του ουρανού, όπως τις λέω) να της λένε τα νέα της προηγούμενης μέρας, την κέρασα από την αγαπημένη μου μουσική ρουφώντας σε βαθειές γουλιές την μεταμόρφωσή της από σκοτάδι σε φως.

Κι εκείνη, καθώς ήταν απασχολημένη να ετοιμάζει τα χρώματα για την πόλη που άχνιζε ακόμα ύπνο και ζέστη, μου απάντησε με εκείνο το ροδί γελάκι της:

Αν δεν μπορείς να ζωγραφίσεις
αν δεν μπορείς να γράψεις
στίψε μια καλημέρα κι ένα χαμόγελο,
το ίδιο είναι...
 
Μου 'πε και κάτι άλλα για τους ανθρώπους και συμφώνησα μαζί της.
Και μετά σωπάσαμε κι οι δυο μέσα σε σκέψεις, χαμήλωσα τη μουσική και περιμέναμε, μες το γουργουρητό των κλιματιστικών, να ξυπνήσουν τα πουλιά και να μας φέρουν τα δικά τους μηνύματα.

Οι Εικόνες από τον αγαπημένο Gabriel Pacheco