Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2018

Μαντάλες



Σήμερα είδα στον ύπνο μου την πιο ξεκάθαρη Μαντάλα (όρα συλλογικό ασυνείδητο - Γιούνγκ) που έχω δει ποτέ.

Ήταν ένας πολύ τεράστιος ισομερής επίπεδος σταυρός σαν κέλτικος, με κύκλο στη μέση κι εγώ έσκυψα να τον σηκώσω που ήταν σκεπασμένος με καφέ χώμα...




4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τό ιδιο τό ασυνείδητο τί ναναι;εγω νομίζω πώς ενιαιο είναι με την συνείδηση ,την ιδια στιγμή είμαστε ο άλλος.Ετσι;

Κυκλοδίωκτον είπε...

Το μυαλό μας καταγράφει τα πάντα.
Ό,τι δεν μας χρειάζεται το κρατάει στην αποθήκη που λέγεται ασυνείδητο.
Εκεί ρίχνει και ό,τι απωθούμε ψυχολογικά, ό,τι κρύβουμε και αποφεύγουμε να αισθανθούμε ή ό,τι δεν θέλουμε να δούμε και να καταλάβουμε για τον εαυτό μας.
Στο συνειδητό κρατάμε μόνο ό,τι νομίζουμε ότι μας χρειάζεται και όλα τα άλλα πηγαίνουν στο ασυνείδητό μας.
Είναι ένας εαυτός μας που απωθούμε και δεν θέλουμε να δούμε ή ό,τι προσπεράσαμε θεωρώντας το ασήμαντο...
Την ίδια στιγμή είμαστε και τα δύο, όπως λες, αλλά δεν αφήνουμε το ασυνείδητο να βγει στην επιφάνεια. Άσχετα αν αυτό ψάχνει και τελικά βρίσκει τρόπους να εκδηλωθεί...

Το συλλογικό ασυνείδητο είναι κάτι πιο ολικό και βασίζεται σε πανανθρώπινα
αρχέτυπα.

Νικολ είπε...

το ασυνείδητο οπως λέει κι ο Λακάν δομείται ως σχέση,τουτέστιν παντα είναι συλλογικο και ως τέτοιο το κουβαλάμε.Γι αυτό μίλησα γιά τον ενιαίο εαυτό.Μήπως αυτό πού λέμε συνειδητό άραγε ποσο συνειδητό είναι;;

Κυκλοδίωκτον είπε...

Δεν έχω υπόψιν μου τον Λακάν και ναι, έχεις δίκιο για το πόσο συνειδητό είναι το συνειδητό, όμως η μηχανικότητά του μας είναι αρκετά χρήσιμη...