Δευτέρα 31 Ιουλίου 2006

Αγάπη;

Κάποτε είχα δημοσιεύσει τους αφορισμούς μου. Ένας από αυτούς έλεγε:

Συνήθως:
Οι ασυνείδητα καλοί
γίνονται θύματα.
Οι έξυπνα καλοί
"προσφέρουν" αρκετές φορές στον διπλανό τους.
Οι δυναμικά ευσυνείδητοι καλοί
αλλάζουν κάτι από τον κόσμο γύρω τους
(ανάλογα με την ζέση τους)


Ως καλό, ορίζω όχι μόνο το να αποφεύγεις να βλάψεις με οποιονδήποτε τρόπο τον πλησίον, αλλά και να τον βοηθάς όποτε είναι δυνατόν.

Κάποιοι κάνουν το "καλό" γιατί έτσι τους έχουν διδάξει, γιατί έτσι πρέπει, χωρίς να σκεφτούν ποτέ "γιατί" ή να ενδώσουν στον πειρασμό της σκέψης του μη καλού.
Κάποιοι λόγω θρησκευτικότητας.
Κάποιοι γιατί φοβούνται την επαπειλούμενη τιμωρία. (Κοινωνική ή θεϊκή)Από υποχρέωση. Από φιλότιμο. Για λόγους κοινωνικής ηθικής. Λόγω υπαγόρευσης της συνείδησής τους. Για ανταπόδοση, σα χρωστούμενο.
Κάποιοι γιατί το επέλεξαν. Θα μπορούσαν να μην το κάνουν ή έχουν δοκιμάσει και την άλλη πλευρά, αλλά συνειδητά επιλέγουν να υποστούν τις συνέπειες (της βλακείας και της κοροϊδίας για πολλούς σήμερα) του να είναι "καλοί".
Κάποιοι όχι μόνο επιλέγουν να είναι παθητικά καλοί, αλλά αγωνίζονται κιόλας γι' αυτό. Είναι το πιστεύω τους και προσπαθούν να κάνουν κάτι όχι μόνο για τον τυχόν περίγυρό τους, αλλά για τον πολύ κόσμο.
Υπάρχει και κάποια άλλη κατηγορία.
Όταν ανεβαίνεις ψηλά εσωτερικά, τότε σε πλημμυρίζει ένα φως. Αισθάνεσαι απέραντη αγάπη. Δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά, από το να αγαπάς και να κατανοείς όλο τον κόσμο. Κανένας δε σου φαίνεται ενοχλητικός, ανόητος, ηλίθιος, μισητός, αχώνευτος, εχθρός… Δε χρειάζεται να κάνεις προσπάθεια να ανεχτείς τον άλλον και να είσαι καλός μαζί του, γιατί έτσι πρέπει ή για κάποιον από τους παραπάνω λόγους. Τον αγαπάς γιατί δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Η αγάπη σε κάνει να καταλαβαίνεις τα κίνητρά του, κανένα αρνητικό συναίσθημα δεν σου δημιουργείται…

Έχουμε αποκλείσει την επαφή με την ψυχή μας.
Ένα σωρό τοίχοι ανάμεσα σε μας κι αυτήν. Και να γκρεμίσεις δυο τρεις και να νομίζεις ότι κάτι έκανες, υπάρχουν πολλαπλάσιοι πίσω τους.
Τα αισθήματά μας είναι τόσο επιφανείας. Μόνο ο μεγάλος πόνος μας διαπερνά κάπως βαθύτερα. Αλλά και σ' αυτόν, ψάχνουμε λύσεις να ξεφύγουμε, να ανεβούμε ξανά στον αφρό.
" Έργο ψυχής", "κατάθεση ψυχής"… συνέχεια αυτό ακούμε όταν κάποιος βάζει κάτι από τον εαυτό του σε ένα έργο του (όχι απαραίτητα καλλιτεχνικό).Είναι όμως έτσι;
Έχουμε βάλει τόσες πολλές φλούδες ανάμεσα στην ψυχή και σε ό,τι είμαστε που δύσκολα έχουμε πραγματική επικοινωνία.
Γιατί αν είχαμε θα αισθανόμασταν το φως της.
Κι αυτή την πλημμύρα αγάπης για τα πάντα.

Μακάρι να 'χα σπουδάσει φιλοσοφία να μπορούσα να μιλήσω πιο εμπεριστατωμένα…

7 σχόλια:

Unknown είπε...

Για μένα δεν υπάρχει σαν έννοια
καλό και κακό
είναι γραμμένο από ανθρώπινο χέρι
είναι επινόηση του ανθρώπου,
για μένα υπάρχει μόνο
η ομορφιά και η ασχήμια
που είναι χάρισμα του δημιουργού

είναι πολύ υποκριτικό το καλό
και το κακό που λέμε εμείς
οι άνθρωποι
τι θα πει καλή και κακή πράξη
όμορφη και άσχημη πράξη
ποιοί ήμαστε εμείς που θα διαχωρίσουμε τους ανθρώπους
σε καλούς και κακούς ?

καλό σου πρωινό

Εργαστήρι Δημιουργικής Έκφρασης και Γραφής είπε...

"Ως καλό, ορίζω όχι μόνο το να αποφεύγεις να βλάψεις με οποιονδήποτε τρόπο τον πλησίον, αλλά και να τον βοηθάς όποτε είναι δυνατόν."

Δεν μίλησα για καλούς και κακούς. Δεν είπα ότι όσοι κάνουν το καλό είναι και καλοί!
Είπα για συνειδητοποιημένους και μη...

Unknown είπε...

Καλό σου πρωινό
συμφωνώ απόλυτα μαζί σου

Καλή εβδομάδα
δροσερή και καλοκαιρινή

Rodia είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Rodia είπε...

..και το καλό καλό.. και το κακό καλό.. όλα καλό είναι..

Το ζουμι είναι πόσο στεκόμαστε πλάι στον άνθρωπο.. όχι για να τον κρίνουμε ούτε για να τον βοηθήσουμε.. ποιοι είμαστε εμείς άλλωστε;.. και τι θα πει "βοήθεια"..

Εχει παρεξηγηθεί η λέξη, επειδή συχνά γίνεται πιεστικά, με όρους αγοραπωλησίας.. "θα σε βοηθήσω αλλά θα κάνεις αυτό και αυτό, θα γίνεις έτσι και έτσι, θα ανήκεις εδώ και εκεί, θα κάνεις το σταυρό σου, θα βαφτιστείς, θα λες κάθε πρωί καλημέρα, κλπ κλπ" Αυτό δεν είναι βοήθεια, είναι χαμός.

Δέχομαι τον άνθρωπο, Σε δέχομαι, Σε αναγνωρίζω άνθρωπε.. τουλάχιστον προσπαθώ.. βρες τον εαυτό σου.. κι άμα δεν τον βρεις πάλι καλό είναι.. πάλι Ανθρωπος είσαι..

Δίνω δίνω δίνω σκορπίζω σκορπίζομαι βγάζω ένα ένα τα κρεμμυδότσουφλα.. σάμπως είναι δικά μου;..

(μη τα πάρεις τοις μετρητοίς, ε.. σκεψούλες έκανα)

Johny είπε...

Καλως σε βρήκα!

Είναι δύσκολος ο δρόμος αυτός που περιγράφεις , αλλά γεμάτος δώρα.

"Μακάρι να 'χα σπουδάσει φιλοσοφία να μπορούσα να μιλήσω πιο εμπεριστατωμένα…"

Πολλές φορές το έχω σκεφτεί και για εμένα... κάθε φορά όμως λέω ίσως έτσι να είναι καλύτερα.

Αλλωστε δεν αρκεί μόνο η γνώση , χρειάζεται να το νοιώθεις για να φιλοσοφείς , και κουράγιο.... και λάθη.... για να κάνουμε την φιλοσοφία πράξη , και χρόνια.... ναι πολλά χρόνια για να φύγουν οι φλούδες και να φθάσουμε στην καρδιά της ψυχής.

Κι αυτοί που το νοιώθουν αργά η γρήγορα αν δεν τα παρατήσουν βρίσκουν τον δρόμο τους.

Κι αυτά τα λόγια όμορφα ακούγονται για εμάς που τα πιστεύουμε , και ακόμα ποιο όμορφα όταν προχωράμε και τα βλέπουμε να γίνονται πραγκατικές εμπειρίες.

Εργαστήρι Δημιουργικής Έκφρασης και Γραφής είπε...

Ροδιά, ναι έτσι είναι. Χρησιμοποιούν την ανάγκη του άλλου για το συμφέρον.
"Δίνω δίνω δίνω σκορπίζω σκορπίζομαι..." και όσο δίνω τόσο περισσότερα έχω. Το μόνο που χάνω είναι η εγωπάθεια.

Τζόνι, δεν ξέρω αν είναι καλύτερα. Πάντως θα θελα να 'χα περισσότερες γνώσεις. Νομίζω ότι θα με βοηθούσαν.
Και μη νομίζεις, προσπαθώ να διαβάζω, αλλά είναι τόσα πολλά. Κάθε φορά που μαθαίνω κάτι καινούργιο, καταλαβαίνω πόσα λίγα ξέρω.
"και κουράγιο.... και λάθη..." Σ' ευχαριστώ πολύ γι αυτές σου τις σκέψεις :)

Συγχωρήστε με που αργώ να απαντήσω. Δεν είναι ότι σας αγνοώ.