Πρώτον: η γλυκανάλατη φωνή (και η έντασή της) στη νέα προσθήκη αναγγελίας στάσεων στα αστικά λεωφορεία της πόλης μας (που, άντε-λίγο-πολύ θα τη συνηθίσω-πού θα πάει).
Θα προτιμούσα, όμως, μια πιο στιβαρή ανδρική και όχι τόσο ..ξελιγωμένη.
Και δεύτερον: (που δεν το συνήθισα κι ούτε πρόκειται , γιατί κάθε φορά που το βλέπω μου προκαλεί αποστροφή) το καλλιτεχνικό έκτρωμα που έχει στηθεί έξω από το αρχαιολογικό μουσείο, που έχω ονομάσει: "Ο σχιζοφρενής καλλιτέχνης με το πριόνι".Καλά βρε δήμαρχε, πες ότι δεν σκαμπάζω γρυ από τέχνη κι ότι είναι ένα μεταμοντέρνο καλλιτεχνικό μεγαλούργημα*...
Ήταν όμως ανάγκη να στηθεί τόσο προκλητικά έξω από αυτόν ειδικά τον χώρο;
(*Αν και μου θυμίζει τις χειροτεχνίες και τις κατασκευές που κάνουν τα παιδιά. Αυτά τις κάνουν σε μικρογραφία, ο σχιζοφρενής καλλιτέχνης το 'κανε σε μεγαλομανή τερατογραφία... Αλλά τέλος πάντων -είπαμε- δεν σκαμπάζω από τέχνη)…
Να μπαίνεις στο μουσείο και να βλέπεις τόσα αγάλματα, τόσα αριστουργήματα, τον θησαυρό της Βεργίνας και μετά να βγαίνεις και να ξυπνάς απότομα στην σημερινή κατάντια μας με το πριόνι να σου ροκανίζει τις όποιες ψευδαισθήσεις.(Ό,τι γυαλίζει δεν είναι απαραίτητα και χρυσός! Κι ούτε είμαστε πρωτόγονοι πια να μας θαμπώνουν τέτοιοι αντανακλαστήρες.)
Σαν να λέμε στους επισκέπτες του μουσείου:
Κοιτάξατε το λαμπρό παρελθόν μας;
Δείτε και το άθλιο παρόν μας τώρα.
Μόνο μια λέξη θα περιέγραφε καλύτερα όσα θέλω να πω σαν απλός πολίτης για τον ξεπεσμό τέτοιων καλλιτεχνικών και χωροταξικών επιλογών:
ΑΙΣΧΟΣ!!!
6 σχόλια:
Πωπω αγριάδα, καλέ ηρέμησε, εδώ τόσα και τόσα γίνονται, αυτά που σε ενόχλησαν είναι απλά πταίσματα. Θα μου πεις, ήταν το τελευταίο άχυρο που έσπασε τη μέση της γκαμήλας και θάχεις δίκιο...
Kyklodiwkton said:
Δεν θα πρόσεξες το "Δύο από τα καινούργια..." και δεδομένου ότι δεν ασχολούμαι συνήθως με τέτοια θεματολογία στο μπλογκ νομίζω ότι θα σου 'ρθε λίγο απότομο :)
Επιβεβαιώνεται ή τάσις μιάς ισοπεδωτικής προσπάθειας πού επικρατεί επί τών ημερών μας, νά βαπτίζεται καί νά θεωρείται τέχνη από τούς "ειδικούς" οτιδήποτε τό ακατανόητο, προκειμένου βεβαίως νά εξαλειφθή ό ανταγωνισμός τών ατάλαντων μέ τούς πραγματικούς καλλιτέχνες δημιουργούς.
Παραθέτω απόσπασμα από τό κείμενό μου, Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΚΑΙ Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΩΡΑΙΟΥ.
"Τό ίδιο ισχύει καί γιά άλλα είδη τέχνης όπως ή ζωγραφική καί ή γλυπτική. Ένα ζωγραφικό ανοσιούργημα ή ένα γλυπτικό εξάμβλωμα ποτέ δέν μπορεί καί δέν πρέπει νά αποδεχθής, ασχέτως άν όλοι οί ειδικοί τής στρατευμένης σκοπιμότητος επιμένουν μετά φορτικότητος καί μέ διθυραμβικές κριτικές ότι πρόκειται γιά αριστούργημα υψηλής τέχνης καί ότι απλώς οί αμύητοι δέν είναι είς θέσην νά συλλάβουν τά βαθύτερα νοήματα τού όποιου απίθανου κατασκευάσματος.
Παρομοίως καί όταν πρόκειται γιά θεατρικά, κινηματογραφικά, συγγραφικά έργα, κτλ.
Έν συμπεράσματι ένα είναι σίγουρο. Ωραίο είναι μόνον αυτό πού αρέσει στόν καθένα καί αυτό έχει αξία. Τό γιατί ελάχιστα ενδιαφέρει."
Kyklodiwkton said:
K.Sk.
Η τέχνη είναι τόσο πολυποίκιλη και επιδέχεται τόσες πολλές ερμηνείες.
Τι να πει κανείς...
Συνήθως το κριτήριο για να θεωρηθεί κάτι ως τέχνη είναι η "αισθητική συγκίνηση" μέσα από τα μηνύματα και τους κώδικες που μεταφέρει-εκπέμπει στον αποδέκτη.
Ο Τζέιμς Τζόις διακρίνει την τέχνη σε "κατάλληλη" και σε "ακατάλληλη".
Η πρώτη είναι η τέχνη που προέρχεται από μία αισθητική, ανιδιοτελή αντίληψη και συναίσθημα.
Η δεύτερη εξυπηρετεί εκείνες τις λειτουργίες που δεν ανήκουν ολοκληρωτικά στην τέχνη. Εξυπηρετεί και σκοπούς εκτός από τους αισθητικούς, όπως ηθικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς ή πολιτικούς.
Για μένα το πριόνι είναι ένα εξάμβλωμα και δεν ανήκει σε κάποια μορφή τέχνης, παρά σε κατασκευαστική τεχνική.
Την επόμενη φορά να φτιάξει ο καλλιτέχνης μια τεράστια μέγγενη δίπλα από την καμάρα (πω-πω καλλιτεχνική και οπτική συνάφεια που θα χουν τα δυο έργα-κι ας συνεχίσει με τανάλιες και πένσες σε άλλα σημεία της πόλης-α, ναι και με τεράστια σφυριά έξω από τα πανεπιστήμια... - σημειολογικά όλα αυτά ε;)
Όμως, νομίζω πως εκτός από το μεγάλο θέμα περί του τι είναι τέχνη, ανοίγεται και ένα άλλο μεγαλύτερο, περί της διαμόρφωσης και της άμβλυνσης της αισθητικής μας αντίληψης σήμερα.
Κι αν κάποιοι έχουν πείσει και αντίστοιχα κάποιοι άλλοι έχουν πειστεί ότι τα παντοειδή πριόνια είναι τέχνη... τι άλλο να πω;
Ως απλός αποδέκτης, δεν είμαι κατάλληλη πια για να το κρίνω.
Το αφήνω ως σημείο των καιρών για μελέτη από πιο (μη στρατευμένους) ειδικούς περί τέχνης.
ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΚΑΛΑ....ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Εδώ και λίγο καιρό έχει αντικατασταθεί η γλυκανάλατη φωνή αναγγελίας στάσεων με μια άλλη γυναικεία.
Φαίνεται ενόχλησε κι άλλους.
Τώρα ποιος έκρινε κατάλληλη την πρώτη και γιατί να πληρωθεί δυο φορές ένα έργο για να ξαναγίνει... άλλο θέμα αυτό.
Το πριόνι παραμένει.
(Ποιος ξέρει πόσο μας κόστισε τελικά για να παραμένει!)
Δημοσίευση σχολίου