Δίλλημα

.
Στο τέλος του τετραγώνου του σπιτιού μου, διασταυρώνονται 5,1/2 δρόμοι (λέω 5,1/2, γιατί ο μισός είναι διακλάδωση του ενός δρόμου με διαχωριστική νησίδα για όσους θέλουν να στρίψουν), χωρίς φανάρια.
Αποτέλεσμα είναι να γίνονται συχνά τρακαρίσματα.
Ευτυχώς, ως τώρα (απ' ό,τι έχω δει), δεν υπήρξαν θύματα ή σοβαροί τραυματισμοί.
Έχει πάνω από ένα χρόνο που μετακόμισα εδώ κι έχω δει -όσο είμαι σπίτι- τουλάχιστον 5-6 τρακαρίσματα.
Μόλις πριν δυο βδομάδες έγινε το τελευταίο, με αποτέλεσμα η μπροστινή ρόδα του ενός από κάθετη να γίνει οριζόντια.
Αυτό μ' έκανε να πάρω την απόφαση να στείλω μια επιστολή στην τροχαία για να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή σ' αυτό το σημείο και να κάνουν κάτι.

Ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι το κομμάτι του δρόμου που περνάει ακριβώς κάτω από το σπίτι μου, και είναι μέρος της διασταύρωσης, ενώ είναι διπλής κατευθύνσεως, με τα παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, γίνεται αναγκαστικά μονής, μια και δεν υπάρχει χώρος για να περάσουν ταυτόχρονα 2 αυτοκίνητα.
Αποτέλεσμα; Συχνοί καβγάδες, φωνές και κορναρίσματα από τους διερχόμενους που στριμώχνονται όπως-όπως στα διάφορα στενά και στα κενά για να τα καταφέρουν να χωρέσουν ταυτόχρονα.
Το καλοκαίρι, ένας ταξιτζής είχε κλείσει επί μισή ώρα τον δρόμο για να καβγαδίζει και να βρίζει τον απέναντι διερχόμενο οδηγό που δεν του έκανε χώρο για να περάσει.

Κι ενώ περίμενα κάποιες οδηγίες από ένα φίλο τροχονόμο (που τον έβαλα να ρωτήσει τα σχετικά και μου πρότεινε να στείλω την ίδια επιστολή και στον Δήμο) ακούω προχθές φωνές και φασαρίες πάλι. Ένα αυτοκίνητο της τροχαίας είχε σταματήσει κι ένας τροχονόμος, που μάλλον είχε εντολή να μαζέψει το χριστουγεννιάτικο δώρο του, έγραφε όλους τους παράνομα παρκαρισμένους. Είχαν βγει λοιπόν οι μαγαζάτορες από κάτω και διαμαρτυρόταν "Πού να παρκάρουμε, δεν έχει χώρο κλπ". Όσοι πρόλαβαν πήραν τα αυτοκίνητά τους και για λίγο άδειασε ο δρόμος κι έγινε καθαρά διπλής κατεύθυνσης. Μόλις έφυγε όμως ο τροχονόμος ξαναεπέστρεψαν τα παράνομα.

Βλέποντας τους ανθρώπους που έχουν καταστήματά κάτω από το σπίτι μου να διαμαρτύρονται (όσο να πεις έγιναν πια γνωστές φυσιογνωμίες), τους λυπήθηκα.
Αν είχα στείλει την επιστολή, το τυχαίο αυτό γεγονός, θα με γέμιζε ενοχές ότι ήμουν η κύρια υπεύθυνη για το ότι θυμήθηκε η τροχαία να έρθει και από τα μέρη μας για να ελέγξει την κατάσταση στο πενταδρόμι (κι είδε και το πρόβλημα με τα παράνομα παρκαρισμένα που κλείνουν το συγκεκριμένο κομμάτι του δρόμου).
Έτσι μου κόπηκε η φόρα. Τι να κάνω τελικά;
(Σημειωτέον ότι δεν έχω αυτοκίνητο)
Ιδού το δίλλημα λοιπόν:
Να στείλω την επιστολή μήπως και μπορέσει να γίνει τίποτα σ' εκείνο το σημείο και μειωθούν τα τρακαρίσματα (ίσως και να αποφευχθούν και κάποια μελλοντικά περιστατικά με πιθανότητα να κινδυνέψουν ανθρώπινες ζωές).
Κι αν μέσα στα μέτρα αυτά είναι η τακτική επιτήρηση και του δικού μας δρόμου με αποτέλεσμα -χάρη σε μένα- να πληρώνουν πρόστιμα οι μαγαζάτορες και οι περίοικοι;

Να μην στείλω για να γλιτώσουν τα πρόστιμα και να μην ψάχνουν με τις ώρες θέση για παρκάρισμα. Και στο κάτω-κάτω τι να κάνουν κι αυτοί; Πού να παρκάρουν; Δεν χωράνε πια πουθενά τόσα αυτοκίνητα.
Όσο δεν εφαρμόζονται νόμοι για κάθε νεοαναγειρόμενη οικοδομή να έχει αντίστοιχες θέσεις παρκαρίσματος για κάθε διαμέρισμά της, η κατάσταση θα γίνεται όλο και πιο ασφυκτική.

Κι αν δεν στείλω, θα δώσει κανένας υπεύθυνος προσοχή σε αυτό το επικίνδυνο σημείο;
Ίσως από καταγγελίες των παθόντων οδηγών;
Άραγε η τροχαία συγκεντρώνει τους τόπους ατυχημάτων για να κάνει μια στατιστική στο τέλος με τα πιο επικίνδυνα σημεία;
Κι αν τυχόν συμβεί κάποιο σοβαρότερο περιστατικό δε θα 'χω περισσότερες τύψεις;
Πρέπει να υπάρξουν θανατηφόρα ατυχήματα κάπου για να δώσουμε επιτέλους προσοχή;

Τώρα θα μου πείτε, στείλω-δεν στείλω, σιγά μην προσέξει κανείς από την τροχαία αυτά που θα τους επισημάνω.
Τουλάχιστον θα 'χω κάνει ένα μικρό κάτι και δεν θα μείνω αμέτοχη, μαζί με τους υπόλοιπους που βγαίνουν στα μπαλκόνια, να κοιτώ απλώς τα τρακαρίσματα.
.