Δημοσιοποίηση μειλ

Εκεί που το 'γραφα σαν απάντηση σε ένα κολακευτικό μειλ που έλαβα, σκέφτηκα να το δημοσιοποιήσω (γιατί όχι, το πολύ πολύ να κερδίσω άλλη μια παρεξήγηση) και να το κάνω ανάρτηση...

Άμα εκθέτεις τον εαυτό σου ακούς διάφορα. Και καλά και άσχημα.
Με κολακεύουν τα καλά, ίσως καμιά φορά να με πικραίνουν τα άσχημα, αλλά πάντα προσπαθώ να κρατώ το δικό μου εσωτερικό μέτρο αξιολόγησης.
Πρόσφατα πρόσθεσα στο πλάι του μπλογκ μου σχόλια που ακούστηκαν για μένα.
Θα 'θελα να προσθέσω, επίσης, πως αυτό είμαι αν αυτό νομίζετε.
Δεν γίνεται να ταιριάζουμε με όλους και με όλα.

Όμως, ό,τι κι αν νομίζετε σήμερα για μένα δεν έχει σημασία, γιατί αύριο δε θα 'μαι πια το ίδιο (όπως έχω γράψει και παλιά σε μια ανάρτηση που δεν έχει εμφανιστεί ακόμα).
Δεν με πειράζει που εκθέτω τον εαυτό μου στην όποια κρίση σας.
Στόχος μου είναι να προχωρώ κι όταν προχωράς σκοντάφτεις και πέφτεις πολλές φορές.

[Γι αυτό δεν μπορούμε να κρίνουμε τους ανθρώπους από χρονικές στιγμές (καλές ή κακές) αλλά από την πορεία τους.
"Μπορούμε" μεν, αλλά ας μην κάνω περαιτέρω ανάλυση για την χρησιμοποίηση των λέξεων)]


Κι ένα ...ημιποίημα του Σκαρίμπα, που το αφιερώνω στη μοναχικότητα του χιούμορ.

Ημιολόκληρον

Να είσαι απλός
και περιττός
αυτό 'ναι κάτι

Να μη 'σαι τίποτα
(ούτε απαραίτητος)
επίσης είναι

Να κλεις με νόημα
(βλακείας ένεκεν)
το 'να σου μάτι

Κάνε το κι έσω
ημιβέβαιος
και μείνε

Μείνε ημιόχις
ημιναινές
- κράτα ημιπόζα

Έσω ημίβλεπτος
ημιαν-φάς
και -τότε- τέλεια

η φήμη θάρτει σου
σαν μια Κυρία
ημιμιμόζα

λίγον τι κρύα
και λίγον μπλάβη
από τα γέλια...

-
-
το 'κανα και ήρθε και η φήμη (δοκιμασμένο)... πλινκ-πλινκ!

Αυτό το "ημιόχις ημιναινές" δεν είναι τρομερό;
-
-
__________________________________________________________________________________