.jpg)
Προτιμότερο το ορμητικό θράσος της Άγνοιας
από την καθηλωτική ανασταλτικότητα της Γνώσης.
Είμαστε για τους άλλους ό,τι νομίζουν πως είμαστε
όμως δεν είμαστε ποτέ ό,τι νομίζουμε οι ίδιοι για τον εαυτό μας
(ορίστε που μου ήρθαν σήμερα δυο αφορισμοί... σηκώνουν αρκετή συζήτηση...)
-
20 σχόλια:
Λυπάμαι μωρέ...
σε βλέπω να επιμένεις σε μια αρρωστημένη προσπάθεια να αποδείξεις την "αξία" σου, να αποκτήσεις "φήμη"....
Εξακολουθείς να αντιγράφεις τσιτάτα.. να μην γράφεις τίποτα αληθινό.. τίποτα δικό σου... γιατί?
Δεν ξέρω αν σε υπερτίμησα... ξέρω όμως πως ... αντιδράς αρρωστημένα....
Κανείς δεν πέθανε με μία απόρρηψη... ίσως να του έκανε και καλό...
Σε παρακαλώ σύνελθε....
Είναι κρίμα....
Καλες κοκκινες μπυρες!
Δικο σας!
http://www.esnips.com/doc/9031b6ed-9d63-4e22-b002-d1ba8ec1a17e/16_La-Ballade-des-Dalton
ειναι τοσο απλα τα πραγματα μα τοσο απλα..
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑ
"2Χα"
@Ποια αξία μου να αποδείξω Μαράκι; Σε ποιον και γιατί;
Τι φήμη να αποκτήσω;
Δεν είναι εμφανής η όλη διακωμώδηση;
Είναι δυνατόν να κάνω στα σοβαρά κάτι τέτοιο για να αποκτήσω φήμη και να φέρω κόσμο στο μπλογκ;
Ποτέ δεν το κανα κι ούτε θα το κάνω γιατί μου είναι τελείως αδιάφορο. Όμως αν το 'θελα πραγματικά, δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι;
Κι αν αποκτήσω αξία στα μάτια των άλλων μήπως θα κερδίσω κάτι περισσότερο από αυτό που πραγματικά είμαι;
Δεν έχω να συνέλθω από κάτι.
Δεν με πειράζει να με εκθέτω μέχρι βλακείας και παρεξηγήσεως. Είναι ο δικός μου τρόπος να προχωρήσω αυτόν τον καιρό.
Δεν πειράζει αν δεν είναι εμφανές ή κατανοητό...
Φιλί καλή μου, σ' ευχαριστώ!
:)
2Χα,
κόκκινο μύθο έχεις δοκιμάσει;
Θα μου στείλεις αυτό με τους Δάλτωνες;
Να τα πάρουμε ένα-ένα;
1) Προτιμότερο για ποιον;
2) α. Ναι, είμαστε.
β. Διαφωνώ.
Μπισκοτάκι σήμερα δεν έχει. Μού έκοψε η ζύμη και βλαστημάω από το πρωί...
Καλημέρα και καλή εβδομάδα...
"Δεν με πειράζει να με εκθέτω μέχρι βλακείας και παρεξηγήσεως. Είναι ο δικός μου τρόπος να προχωρήσω αυτόν τον καιρό.
Δεν πειράζει αν δεν είναι εμφανές ή κατανοητό...."
C'est la ballade, la ballade des Dalton
και συνεχιζω, κατα τη γνωμη μου οι σωματομορφες πεικλυουν κατι τις αδιαψευστα αφρωδες και ενοχλητικα αταλαντευτο μπλα μπλα μπλα μπλου.....
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!!!!!!!!!!!
"2Xa"
Το πρώτο είναι σωστό για τις περισσότερες περιπτώσεις. Γιατί ακόμη κι αν χάσεις ξέρεις ότι έπαιξες ανοιχτά... κι αν κερδίσεις η ικανοποίηση είναι μεγαλύτερη.
Με το δεύτερο δε συμφωνώ. Είμαστε αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε πάντα.Συνήθως οι άλλοι νομίζουν λάθος.
Πρώτα ο δεύτερος αφορισμός:
Υπάρχει ένας κανόνας: Ποτέ το χαμηλότερο επίπεδο δεν μπορεί να καταλάβει το υψηλότερο.
Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι χαμηλότερα και ψηλότερα από μας.
Και οι δύο κατηγορίες βλέπουν από μας ό,τι μπορούν να δουν.
Αυτοί που είναι χαμηλότερα, μάς κατατάσσουν σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια κι όσο κι αν προσπαθήσουμε για να αλλάξουν γνώμη είναι ανώφελο γιατί δεν γίνεται να τους κάνουμε να δουν κάτι που δεν μπορούν.
Αυτοί που είναι ψηλότερα από μας βλέπουν (μαζί με το επίπεδό μας) κι όσα μας τυφλώνει και μας εμποδίζει ο εγωισμός μας να δούμε και να προχωρήσουμε.
Εμείς οι ίδιοι, όσο "γνώθι και σ' αυτόν" να έχουμε, ποτέ δεν ξέρουμε πού μπορουμε να φτάσουμε.
Νομίζουμε ότι έχουμε κάποια όρια, αλλά μόνο όταν φτάσουμε σ' αυτά μαθαίνουμε αν μπορούμε ή όχι να τα ξεπεράσουμε και τις πραγματικές δυνατότητές μας.
Ποτέ δεν μπορούμε να πούμε ότι μας γνωρίζουμε αληθινά. Κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με στασιμότητα και οπισθοχώρηση.
Η προσωπική μου άποψη είναι πως κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να αξιολογείται από αυτό που "είναι", όσο μεγάλο ή μικρό κι αν είναι, αλλά από την προσπάθειά του να "γίνει".
Γιατί όλα είναι εφήμερα. Και οι δόξες και οι τιμές και η κοινωνική καταξίωση...
Η προσπάθειά μας μετράει, η πάλη μας με το χθες και το παρόν... Αυτό που κερδίζουμε μέσα μας... μόνο αυτό μπορούμε να κατακτήσουμε να είμαστε και να έχουμε πραγματικά.
Ο πρώτος αφορισμός:
Οι άνθρωποι που δεν ξέρουν καλά τις καταστάσεις, τολμούν περισσότερο.
Αυτοί που γνωρίζουν κάποια πράγματα έχουν την πείρα... Γνώρισαν την αποτυχία, την ματαιότητα κι όλα αυτά -σαν βιώματα και εμπειρίες- λειτουργούν ανασταλτικά.
(Σαν γνώση δεν εννοώ την γνώση του "οίδα", αλλά του "γνωρίζω, μαθαίνω".)
Γι αυτό προτιμότερο είναι να τολμάς, να κάνεις λάθη, να σπας τα μούτρα σου και να μαθαίνεις, να ανανεώνεσαι και να προχωράς, παρά να αναπαύεσαι στην γνώση των κεκτημένων και να καθηλώνεσαι και πάλι.
Καλή μας μέρα :)
..θυμήσου πως άλλον θεωρούν ως ανόητο οι άνθρωποι και άλλον οι θεοί. Μπορεί κάποιος να αγνοεί τους τρόπους μέσα απο τους οποίους αποκαλύπτεται η τέχνη, τα μονοπάτια που ακολουθεί η σκέψη στην εξέλιξη της, το στόμφο των λατινικών στίχων ή την λαμπρή μουσικότητα των ελληνικών φωνηέντων, την τοσκανική γλυπτική ή το ελισαβετιανό τραγούδι, και να κατέχει ταυτόχρονα την πιο εξαίσια σοφία. Ο αληθινός ανόητος αυτός που οι θεοί περιγελούν ή καταστρέφουν είναι όποιος δεν γνωρίζει τον εαυτό του...
Oskar Wilde
(μια γλυκειά νότα ταξιδευει πάντα με τις γλυκαπαλές αποχρώσεις της)
...ότι κι αν πουν οι άλλες
omperman,
(o παλαι ποτε γνωστός να υποθέσω;)
ποιοι είναι "οι θεοί";
Συμφωνώ με τον Ουάιλντ ότι η σοφία δεν είναι θέμα εξωτερικών γνώσεων...
Καλώς όρισες!
Σε λυπάμαι έτσι όπως σε κατάντησε η Ακανόνιστη. Σε λυπάμαι...
Ενώ μαζί μου, ήταν αλλιώς!
Καληνύχτα μωρό μου!
Ανώνυμε,
μάθε πρώτα να λες το όνομά σου και μετά πες ό,τι θες.
Σε ανώνυμες ηλιθιότητες δεν απαντώ.
Καλησπέρα.
Διαφωνώ τελείως με τον πρώτο.
Χίλιες φορές γνώση και ας εμπεριέχει όση καθήλωση γουστάρει.
Για τον δεύτερο δεν σχημάτισα άποψη ακόμη.
Μιλησε και ο ΡΑΝ τωρα, μιλησαν ολοι και......ολες μιλησε και ο ΡΑΝ...
αντε μη πω καμια κουβεντα και...... δε ξερω και Ε Γ Ω τι θα γενει..
"2Χα"
Ακόμα να βρει τη νιρβάνα του ο ανώνυμος;
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Τρεχάματα, κούραση, έλλειψη χρόνου, προβλήματα με τη σύνδεση...
...να 'μαι κι εγώ!
@Πάνα:
Ο πρώτος αφορισμός περιέχει μια "γλωσσική σύμβαση".
Δεν έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα στην άγνοια και τη γνώση, αλλά στην ορμητική ενεργώσα άγνοια και στην καθηλωτική ανασταλτική γνώση.
Που σημαίνει ότι κάποια στιγμή, εν καιρώ, η πρώτη θα φτάσει και θα ξεπεράσει τη δεύτερη.
Μόλις σήμερα διάβασα κάτι σχετικό: "Το να αναπαυεσαι πάνω στις δάφνες σου, είναι το ίδιο επικίνδυνο με το να ξεκουράζεσαι πάνω στο χιόνι μετά από πορεία. Αποκοιμιέσαι και πεθαίνεις στον ύπνο σου."
Εν προκειμένω, στις δάφνες της "γνώσης" που την προτιμάς καθηλωτική.)
Και εξήγησα ότι δεν εννοώ την βαθειά γνώση του "οίδα".
Γιατί η πραγματική γνώση δεν μπορεί να είναι καθηλωτική.
@2Χα:
πού και πού σε τσιμπάει ο οίστρος ε;
@Γκριν:
μετά από όλες αυτές τις δηλώσεις του ανώνυμου πείστηκα, η μοιραία, ότι αφήνω συντρίμια πίσω μου....
ενεργώσα άγνοια?
ΠΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!!!!
εγκαταλειπω........
"2Χα"
Μη μας βάζεις δύσκολα. Είμαστε και μιας κάποιας ηλικίας. Καλό βράδυ
2Xα,
εκτιμώντας στο έπακρο την γνωσιολογική σου προσέγγιση επί του θέματος, και συμφωνώντας με την διαλεχτική σου άρνηση της άρνησης, εκφραζόμενη με αυτό το ηθελημένα απλό, άμεσο, απέριττο, λιτό, λακωνικό και μακρόσυρτο μοιρολογικά "ΠΩΩΩ...Ω", θα αποδεχτώ την εγκατάλειψή σου, που όμως νομίζω ότι δεν οφείλεται σε ενεργώσα άγνοια, αλλά στην καθηλωτική αναγνώριση της δικής σου γνώσης.
Ως εκ τούτου, θα πρότεινα να επανεξετάσεις πιο διεξοδικά το όλο θέμα και να το δεις με πιο εύπλαστη και ευέλικτη ματιά, πέρα από δογματικές δοξασίες.
(πώς το κάνεις αυτό με τα μπλε γράμματα; θα μου πεις;)
@κ. Λάκη,
κι εμείς κάποια ηλικίας είμαστε :)
Ορκιζομαι πως δε συμμετηχα και κινεζικα δεν γνωριζω.
Καληνυχτα σας!
"2Χα"
@2Xα,
άσε τις μετριοπάθειες...
Δεν πείθεις!
Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου