Σουαρέ άνευ σουαρεστών

Σήμερα, μετά από καιρό, δίψασα για λίγη ποίηση.
Ίσως να φταίει και η μουσική που ακούω που μου άνοιξε παράθυρο...
Άπλωσα το χέρι μου και έπιασα ένα βιβλίο από το ράφι με τα βιβλία ποίησης...
Τάκης Βαρβιτσιώτης: Νήματα της Παρθένου
Αν με ρωτούσε κανείς πότε-πώς, δε θα θυμόμουν να του πω πώς βρέθηκε στο ράφι μου, λες και το έβλεπα για πρώτη φορά.
Μου άρεσε η λιτή και βαθιά ματιά του:

σελ. 108
"Κάποτε θ' αφήσεις την πνοή σου
Να διαφύγει κρυφά
Ανάμεσ' από ένα φεγγίτη"

σελ. 78
"Ποίηση σειρήνα καραβιού
που καλεί σε βοήθεια"

σελ 38
"Στη χώρα μου αναλάμπει
πάντα εσθλό το καλοκαίρι
Έρως και θάνατος αντάμα
εγκωμιάζουν το γαλάζιο"



Αυτό το εσθλά μαζί με το λυγρά κάτι για φάρμακα μου θύμιζε...
Έψαξα και το βρήκα στην αναζήτηση:

Λουκιανοῦ -Ἀλέξανδρος ἢ Ψευδομάντις

ὁ δ΄ αὐτὸς ἐκεῖνος δημοσίᾳ μὲν ἰατρὸς δῆθεν ἦν͵ ἠπίστατο δὲ κατὰ τὴν Θῶνος τοῦ Αἰγυπτίου γυναῖκα φάρμακα πολλὰ μὲν ἐσθλὰ μεμιγμένα͵ πολλὰ δὲ λυγρά· ὧν ἁπάντων κληρονόμος καὶ διάδοχος οὗτος ἐγένετο.

Μετάφραση:
Ο μάγος εκείνος φανερά ήτο δήθεν ιατρός, εγνώριζε δε, όπως η γυνή του Αιγυπτίου Θόωνος, φάρμακα πολλά μεν εσθλά μεμιγμένα, πολλά δε λυγρά³, των οποίων όλων κληρονόμος και διάδοχος έγεινεν ο Αλέξανδρος.
3. Ομήρου Οδύσσεια Δ. σ. 252: Εγνώριζε να παρασκευάζη πολλά φάρμακα, τα μεν καλά, τα δε ολέθρια.




Και για μουσική υπόκρουση αυτό το καταπληκτικό 8λεπτο που όσο πιο πολύ το ακούω τόσο πιο βαθιά τρυπώνει μέσα μου:

Keith Jarrett-La scala





.