Υποκειμενισμοί

Το σημερινό πρωινό μου ξύπνημα μου υπαγόρευσε έναν αφορισμό:

Κρίνουμε τις πράξεις των άλλων
αγνοώντας τα κίνητρα τους


Και μετά σκεφτόμουν πόσο πιο σημαντικό είναι το κίνητρο από την πράξη και προβληματιζόμουν αν ακόμα πιο σημαντικό κι από το κίνητρο είναι το τελικό αποτέλεσμα της πράξης...

Π.χ. κάνει κάποιος μια καλή πράξη, δίνει κάτι σε κάποιον που το χρειάζεται, όχι από καλοσύνη αλλά από κάποιου είδους συμφέρον περιμένοντας κάποια ανταμοιβή.

Το κίνητρό του μπορεί να είναι σαθρό, αλλά το αποτέλεσμα της πράξης του για εκείνον που χρειαζόταν την προσφορά είναι πολύ ωφέλιμο...
Ή κάνει κάποιος κάτι κακό άθελά του προσπαθώντας όμως κατά βάθος να κάνει κάτι καλό...

Ώσπου τελικά αποφάσισα ότι αδυνατώ να υπολογίσω τις καρμικές συνδέσεις "ανταπόδωσης" σε κάτι τέτοια μπερδεμένα.

Όμως προέκτεινα τον αρχικό αφορισμό μου, σκεφτόμενη ότι κρίνουμε τις πράξεις των άλλων, όχι ακριβώς επειδή αγνοούμε τα κίνητρά τους, αλλά επειδή προβάλουμε τα δικά μας κίνητρα στις πράξεις τους και τις ερμηνεύουμε υποθετικά σύμφωνα με το δικό μας σκεπτικό, νομίζοντας ότι καταλαβαίνουμε.


Και, ναι, ξέρω ότι τα 'χω ξαναπεί αυτά με διαφορετικές λέξεις, αλλά πάλι με προβλημάτιζαν σήμερα το πρωί.

Οι πίνακες ανήκουν στον Ewing Paddock