Ωοειδίες

Τι σχήμα να 'χει η πληρότητα;
Να είναι ένα ωοειδές μέσα στον κορμό του σώματός μας χωρίς άκρα;
Να ειναι η μορφή του πρώτου κυττάρου που μπόρεσε να υπάρξει απομονωμένο;
Να είναι το σημείο ισορροπίας πάνω στην ευθεία των δύο κόσμων;

Τι αισθαντικότητα να 'χει  η πληρότητα;
Μια μακάριας γαλήνης;
Μιας απόλυτης ικανοποίησης;
Μιας ήσυχης συνείδησης;


Κάπως έτσι να την σκέφτηκε ο 'Θεός', όταν θέλησε να αποχωριστεί τα κύτταρά του για να τους δώσει τη βούληση να επιλέξουν;
Κάπως έτσι να τα σκέφτηκε αυτόβουλα σε μια πληρότητα αυτόνομης ένωσης εν αποχωρισμώ;
Μέσα στην πληρότητα της αγάπης του να μην ήθελε τίποτα να 'χει σχέση εξάρτησης από αυτόν.
Να απέσπασε από τον παράδεισό του ακομη και το μικρότερο κομμάτι του για να του δώσει την δυνατότητα επιλογής.

Και το κάθε κομμάτι, χαμένο προσωρινά στην απεραντοσύνη, σε ένα ταξίδι γνωριμίας με τις δυνατότητες και τις δυνάμεις του, περνώντας από τα σκοτεινά στάδια της ύπαρξης, της λεγόμενης κόλασης, μέχρι να κατασταλάξει και να επιλέξει αν θέλει από μόνο του να επιστρέψει πάλι σ' αυτήν την αρμονική ενότητα και συνοχή, που στην ανθρώπινη γλώσσα εκφράζει η λέξη Αγάπη.


Πόσο πολύ κουμπώνουν αυτές οι σημερινές σκέψεις μου, με κάποια από τα αποσπάσματα που ακούμε από τις θρησκευτικές γραφές για την ερμηνεία της ύπαρξης και του κόσμου μας...


Κι απ' την άλλη, γιατί να αισθάνομαι και να εικονοποιώ την πληρότητα ως οβάλ κι όχι κύκλο που μοιάζει και λογικότερο;
Να χει σχέση με το κοσμικό αυγό της θεογονίας και των τόσων μυθολογιών που αναφέρονται σ' αυτό,
Να χει σχέση με το σχήμα του αυγού γενικότερα (και εδώ στη φύση) από άποψη ενεργειακής ροής και δυναμικής στη δημιουργία;

Paintings by Joshua Smith