Το _______ σε λέξεις...

Δεν μπορώ να σου εξηγήσω. Γιατί υπάρχουν όρια στις λέξεις.
Όσο μακριά κι αν σε φτάνουν, κάθε λέξη οριοθετεί κάτι.
Ακόμη και ο άπειρος συνδυασμός λέξεων και νοημάτων οριοθετεί ένα άπειρο κάτι.

Πώς να σου εξηγήσω τι υπάρχει μετά από το άπειρο αφού η λέξη 'άπειρο' οριοθετεί το ατελεύτητο;

Και πώς να σου εξηγήσω τη λέξη 'μετά' χωρίς να χρησιμοποιήσω τις λέξεις πέρα, πάνω, μέσα, παράλληλα, ίσα, ξεπερνώντας τα όρια που σε αφήνουν αυτές οι λέξεις να σκέφτεσαι;

Η σκέψη μας έχει οριοθετηθεί μέσα στο χώρο και στον χρόνο.
Πώς να σου εξηγήσω κάτι χωρίς να χρησιμοποιήσω χωροχρονικές ορολογίες;
Και οι αισθήσεις όμως πάλι δεν θα βοηθούσαν.

Τι θα καταλάβαινες αν σου έλεγα… 'ακούω κόκκινο' ή 'βλέπω ντο ύφεση';
Το πολύ-πολύ να συνέδεες κάποια σειρήνα πυροσβεστικού με μια παρτιτούρα.
Γιατί έτσι σε οριοθετούν συνειρμικά οι λέξεις.

Κι ακόμη, γιατί θα 'πρεπε να στο πω με κάποιον τρόπο;
Γιατί μόνο οι λέξεις, οι σκέψεις και οι αισθήσεις να είναι το όριο της επικοινωνίας;
Γιατί να ορίζονται όλες οι ενέργειές μας από τον χωροχρόνο;

Γιατί να μην με καταλάβαινες όταν εγώ θα σου _____;
Όπου: _____ , κάτι ακατάληπτο από το νου, τις αισθήσεις και την φαντασία;
Όπου: _____ , κάτι πέρα από τα όρια, πέρα από ό,τι μπορούμε να συλλάβουμε σαν ανθρώπινες υπάρξεις.

Κάποιοι λένε πως δεν πιστεύουν στο ανώτερο (Θεό).
Μικροί κι ασήμαντοι εγωκεντριστές που έχουν ήδη βάλει αυτό το όριο στη περιπλάνηση της σκέψη τους και της φαντασίας τους.
Κόλλησαν κι εμπιστεύτηκαν απόλυτα το πεπερασμένο της αντίληψής τους.
Πώς να καταλάβουν κάτι περισσότερο;

Κάποτε, υπήρχε μια γλώσσα.
Δεν την άκουγαν, δεν την έβλεπαν, δεν την αισθανόταν.
Μπορούσε να εξηγήσει τα πάντα και πέρα από τα πάντα, και πάνω από τα πάντα, και μέσα στα πάντα, και δίχως τα πάντα, και _____ από τα πάντα.



Όμως, για να γίνει αντιληπτή αυτή η γλώσσα από τους ανθρώπους έπρεπε να πάρει κάποιου είδους μορφή.
Κι όταν πήρε μορφή, αυτόματα αυτή η μορφή την οριοθέτησε και έτσι δεν μπορούσε πια να εξηγεί τα πάντα και πέρα από τα πάντα, και πάνω από τα πάντα, και μέσα στα πάντα, και δίχως τα πάντα και _____ από τα πάντα.

Εξηγούσε απλώς τα πάντα, αλλά με υλικονοητικά όρια που κανείς θνητός δεν μπορεί να ξεπεράσει για να κατανοήσει κάτι περισσότερο.
Μα, και πάλι, ελάχιστοι ήταν εκείνοι που μπορούσαν να υποψιαστούν και να φτάσουν -πόσο μάλλον να διεγείρουν- τα αρχικά όρια της εξήγησης των "πάντων" αυτής της γλώσσας.
Κι όσα έμαθαν, τα κράτησαν κρυμμένα και τα 'δειχναν μόνο στους λίγους, αποτελώντας τους μύστες και τα ιερατεία.

Κάτι από όλα αυτά όμως,έχει διασωθεί και διαδοθεί με τους μύθους.
Οι μύθοι είναι προσπάθειες, ασκήσεις για το νου και πέρα από το νου, για να κατανοήσουν οι άνθρωποι πιο πέρα, και πιο πάνω, και πιο έξω, και πιο μακριά από τα όρια των λέξεων.

Όσο πιο πολύ κολλάς στις λέξεις και στο νόημά τους, τόσο πιο χαμηλά βρίσκεσαι από άποψη κατανόησης.
Άσε τον μύθο να κυλήσει μέσα σου.
Άστον να εξουδετερώσει τη λογική και τους συνειρμούς σου.
Άστον να ξεφύγει από τα βιωματικά σου όρια.
Άσε τα εξωφρενικά δεδομένα του να εισέλθουν φυσιολογικά και αποδεκτά μέσα σου.
Προχώρα χωρίς τη σκέψη σου στο μονοπάτι που σου ανοίγει ο μύθος.


Και μην προχωράς μόνο πιο πέρα ή πιο πάνω ή διαγώνια ή κυκλικά.
Προχώρα σε τρισδιάστατο επίπεδο, σε τετρασδιάστατο πολυεπίπεδο, σε πολυδιάστατο ____πίπεδο, σε ____ .......
Προχώρα όσο μπορείς, όπου μπορείς και πέρα από το όσο και το όπου.
Και ίσως να καταλάβεις.

Γιατί, μέσα μας, υπάρχει ένα ψήγμα από εκείνο το ______ και ίσως το ενεργοποιήσεις έτσι.





(Απόσπασμα από ένα ξεχασμένο μισοτελειωμένο μου έργο...)








.

Το ημιυπόγειο

Ένα ημιυπόγειο στη γειτονιά μου, ούτε που το "πιάνει" το μάτι σου. "Εργαστήριο γλυπτικής" λέει. Έχει μερικά χρόνια που άνοιξε.
Πριν, ούτε που θυμάμαι τι ήταν.
Μα, πώς μπορεί να εργάζεται ένας καλλιτέχνης σε ένα τόσο ψυχρό μέρος; Άσπροι σκέτοι τοίχοι χωρίς καμία διακόσμηση και μόνο τα σύνεργα της δουλειάς και διάφορα "υλικά". Πώς εμπνέεται; Μπα, κανένας άσημος της σειράς θα 'ναι. 'Εργολαβίες' θα κάνει … Οι σκέψεις μου.
Ούτε που συγκράτησα το όνομά του στην πόρτα, σε μια καλαίσθητη αφίσα.


Πολλές φορές κάνω τον δρόμο μου να περνάει από εκεί, μήπως και μπορέσω να κλέψω ματιές "εν ώρα εργασίας" από το μοναδικό ανοιχτό παράθυρο που έχει τραβηγμένη την κουρτίνα. Όλα τα άλλα κατάκλειστα. Κάποια φορά είδα τον γλύπτη να χτυπάει δυνατά, σχεδόν άγρια, για να σμιλέψει ένα μεγάλο γυναικείο μπούστο και να του δώσει μορφή.
Ώστε τόσο έντονη και δυναμική είναι η δουλειά του γλύπτη… αναταράχθηκα εσωτερικά. Πώς στο καλό περίμενα η γλυπτική να έχει την ηρεμία της πινελιάς του ζωγράφου; Και να που είχε την ορμή που έχω συνδέσει με πράξεις καταστροφής.

Σκέψεις… σκέψεις… ετεροπροσδιορισμοί για την γλυπτική, την τέχνη γενικότερα…

Μια μέρα είπα να συγκρατήσω το όνομά του.
Μπα! Δύο επίθετα στην επιγραφή;
Δύο γλύπτες μαζί θα 'ναι… Συναίτεροι...

Σήμερα θυμήθηκα να βάλω αναζήτηση. Λες να υπάρχει κάπου καμιά αναφορά σ' αυτά τα ονόματα; Τυχερή θα 'μαι να βρω έστω και κάτι…


Γκέλας Κεσίδης

Με περίμενε μια μεγάλη έκπληξη. Πρώτον, δεν είναι δύο γλύπτες αλλά ένας με ασυνήθιστο όνομα.
Και δεύτερον:

"Ύστερα από 50 χρόνια ασχολίας μου με την τέχνη, και όντας συγχρόνως καλλιτέχνης και δημιουργός ενός Μουσείου Σύγχρονης Παγκόσμιας Ζωγραφικής και Γλυπτικής, μπορώ να δηλώσω ότι, όταν κάλεσα τον γλύπτη Γκέλα Κεσίδη στο 3ο Διεθνές Συμπόσιο Γλυπτικής, αντιλήφθηκα έναν καλλιτέχνη αναπόσπαστα συνδεδεμένο με τα λαμπρά πεπρωμένα του νεοελληνικού δυναμισμού.

Γι' αυτό το λόγο το γλυπτό του Κεσίδη αποτελεί ένα αξιόλογο απόκτημα στο Πάρκο Γλυπτικής στο Chateau de Serans. Εξάλλου, το γλυπτό του Κεσίδη, επιλέχθηκε να βρίσκεται μέσα στα 5 καλύτερα γλυπτά από τα 52 που βρισκόταν στο πάρκο του Μουσείου Balias έπειτα από το ψήφισμα της Εθνικής Καλλιτεχνικής Επιτροπής.(!!!)

Εγώ ο ιδιοκτήτης και δημιουργός του μουσείου και συνάμα έλληνας, είμαι υπερήφανος να δείχνω στους 10.000 περίπου επισκέπτες το χρόνο, το γλυπτό του Έλληνα Κεσίδη."

Υπογραφή:
Balias
President of the Association "ART DANS L'ORNE" CHATEAU DE SERANS

Αυτό ήταν που διάβασα πρώτο και…σάλεψα!
Και έχει ακόμα πολλές κριτικές και βιογραφικό και έργα του, στη σελίδα:
http://www.gelaskessidis.com/
Όχι μόνο δεν είναι άσημος εργολαβάκος, αλλά γνωστός με αναγνώριση του έργου του και στο εξωτερικό...
Γκλουπ!!!
Να, τι κρύβει αυτό το ψυχρό ημιυπόγειο που τόσο απερίσκεπτα υποτίμησα μόνο και μόνο από την εμφάνισή του…

(Προς γνώση και συμμόρφωση για τις βιαστικές και επιφανειακές μου κρίσεις!)
-
-

Χαμηλά

Χτίζουν πολύ χαμηλά
αυτοί που χτίζουν
πιο κάτω από τα άστρα
(Edward Young)










Shooting Stars, by Musical Animus
-
-

Απαντήσεις

Είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχουν απαντήσεις;
(Ή μήπως δεν υπάρχουν όμοιες απαντήσεις;)
Υπάρχουν, λένε, μόνο ερωτήσεις.

Η διατύπωση και μόνο της ερώτησης σε αόριστες καταστάσεις είναι από μόνη της ένα βήμα συγκεκριμενοποίησης και η αρχή της απάντησης.

Πόσες απαντήσεις υπάρχουν όμως για το ίδιο θέμα;
Πόσες λύσεις για το ίδιο πρόβλημα;


Γιατί στο σχολείο μαθαίνουμε συνήθως να εγκλωβιζόμαστε μόνο σε μία απάντηση την "σωστή"!
Σωστή για ποιους;
Για ποιον τρόπο σκέψης;
Για ποια συγκεκριμένη λογική;
Γιατί σκοτώνουν την καινοτομική σκέψη των σπουδαστών επειδή δεν συμφωνεί με τις προαποφασισμένες λύσεις που υπάρχουν στα εγχειρίδια;

Παραθέτω την πραγματική ιστορία ενός φοιτητή φυσικής στην Αμερική:

Το πρόβλημα:
Εξηγήστε πώς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα βαρόμετρο για να μετρήσετε το ύψος ενός ψηλού κτιρίου.

Η απάντηση του φοιτητή:
Τοποθετώ το βαρόμετρο στην κορυφή του κτιρίου, το δένω με ένα μακρύ σχοινί, κατεβάζω το βαρόμετρο στο δρόμο και μετά το ανεβάζω ξανά, μετρώντας το μήκος του σκοινιού που χρειάστηκε για να φτάσει ως κάτω το βαρόμετρο. Το μήκος του σχοινιού είναι το ύψος του κτιρίου.

Ο φοιτητής απάντησε στην ερώτηση, αλλά δεν ήταν αυτό που είχε στο μυαλό του σαν απάντηση ο καθηγητής του. Περίμενε να του γράψει κάτι σχετικό με την πίεση του αέρα που θα ήταν μικρότερη στην κορυφή του ουρανοξύστη από ό,τι στην βάση, για την διαφορά της κλπ.

Ευτυχώς, αντί να αποκλείσει αμέσως την επαναστατική απάντηση του φοιτητή(όπως θα γινόταν εδώ φαντάζομαι), κάλεσε κι άλλον συνάδελφό του για κριτή. Τελικά, ο φοιτητής ζήτησε να ξαναπαντήσει στο πρόβλημα για να δείξει ότι όντως είχε γνώσεις φυσικής.

Οι απαντήσεις που έδωσε ήταν οι παρακάτω:

1. Μεταφέρεις το βαρόμετρο στην κορυφή του κτιρίου και το κρεμάς έξω από την άκρη της στέγης. Ρίχνεις το βαρόμετρο. χρονομετρώντας την πτώση του με ένα χρονόμετρο. Έπειτα, με τη χρήση του τύπου S=1/2at2 (ο οποίος λέει ότι κατά την πτώση, το διάστημα ισούται με το ήμισυ της επιτάχυνσης βαρύτητας επί το τετράγωνο του χρόνου που διαρκεί η πτώση), υπολογίζεις το ύψος του κτιρίου.


2. Μια ηλιόλουστη μέρα βγάζεις το βαρόμετρο έξω και μετράς το ύψος του, το μήκος της σκιάς του και το μήκος της σκιάς του κτιρίου, και μετά, με τη χρήση απλής αναλογίας καθορίζεις το ύψος του κτιρίου.

3. Παίρνεις το βαρόμετρο και αρχίζεις να ανεβαίνεις τη σκάλα του κτιρίου. Καθώς ανεβαίνεις τα σκαλιά, σημειώνεις το μήκος (κατακόρυφα, χρησιμοποιώντας το βαρόμετρο) και αυτό θα σου δώσει το ύψος του κτιρίου με μονάδα το βαρόμετρο.


4. Στερεώνεις το βαρόμετρο στην άκρη μιας χορδής, το κουνάς σας εκκρεμές και καθορίζεις με μεγάλη ακρίβεια την τιμή του g (την επιτάχυνση βαρύτητας) στο επίπεδο του δρόμου και στην κορυφή του κτιρίου. Από τη διαφορά των δύο τιμών του g το ύψος του κτιρίου μπορεί, κατ' αρχήν, να υπολογιστεί.

5. Παίρνεις το βαρόμετρο στο υπόγειο του κτιρίου και χτυπάς την πόρτα του επιστάτη. Όταν ο επιστάτης απαντά, απευθύνεσαι σε αυτόν κάπως έτσι:
"Αγαπητέ κύριε επιστάτη, έχω εδώ ένα πολύ ωραίο βαρόμετρο. Αν θέλετε να μου πείτε το ύψος αυτού του κτιρίου θα σας δώσω το βαρόμετρο αυτό…"

(Μαντέψτε αν ο φοιτητής πέρασε το μάθημα ή όχι.)

Η παγίδα της μίας απάντησης είναι πως όταν γνωρίζεις μια συγκεκριμένη απάντηση, ή ακόμα,
απλά, το είδος της απάντησης που υποτίθεται ότι έχεις, αυτό σε κάνει να αποκλείεις άλλες.


Γιατί, δεν υπάρχουμε σύμφωνα μόνο με τους κανόνες των μαθηματικών, της φυσικής, της χημείας, ή μιας συγκεκριμένης λογικής, αλλά πολυδιάστατα.






(Σημείωση: Οι εικόνες-μαργαριτάρια δεν έχουν καμία σχέση με το θέμα. Αν δεν τις βλέπετε καλά, αποθηκεύστε τις και δείτε τις σε μεγέθυνση, αξίζει τον κόπο. Δυστυχώς, με τις προβληματικές μου αναρτήσεις δεν μπορώ να κάνω και πολλά...)



Να προσθέσω, επίσης, ότι σύμφωνα με τις νέες αντιλήψεις: "Δεν υπάρχουν προβλήματα στο σύμπαν. Όλα είναι εναρμονισμένα όπως θα 'πρεπε να είναι. Εμείς δημιουργούμε τα προβλήματα γιατί υπάρχουν εκ των προτέρων και οι λύσεις (άσχετα αν δεν τις ξέρουμε)".
Τι είπατε, παρακαλώ;

-

Επέτειος

Έχετε κάνει ποτέ chat?
Ο φίλος ..."Παρακείμενος", μου έδωσε την άδεια να φιλοξενήσω ένα σχετικό δικό του κείμενο.
(Ίσως καμιά φορά μου εμπιστευτεί και μία από τις συνταγές του, που αν και μοιάζει να 'χει βγει κατ' ευθείαν από τον ...μαρμελαδώνα του ελληνικού νοικοκυριού σε αδελφοποιητική συνδιάσκεψη με το ινδικό, εν τούτοις ανήκει στα φαγητά: "Κοτόπουλο με κάρι, μήλα και μπανάνες".)

ΠΡΟΣΟΧΗ:
Το κείμενο περιέχει άσεμνες λέξεις.
Το διαβάζετε με δική σας ευθύνη.

Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ
Κάθε φορά που είναι πανσέληνος έχω επέτειο.
Επί πανσέληνου εισήλθα για πρώτη φορά στο τσατ.
Μέσω κινητού, η φίλη μου η Αριστέα (που κάνει επί 14 χρόνια δίαιτα ανεπιτυχώς), μου έδωσε οδηγίες πώς να κατεβάσω το σκουπ.

porfyrenia-margarita
ftero-aggelou
thelw-na-zisw-ston-iskio-sou
kori-tis-astrapis
stringkaikseropswmi
antaugeia
to/ksyrizw
stegnwnw
xaideyeis-prostyxa?
ela-epitelous
pyrkagia
auga-l-ti?
tha-soy-lew-poy-na-me-filas
pisw-moy-Santana
yakinthini

ΘΕΕ ΜΟΥ!!!!
Τι έχανα τόσσσσα χρόνια!!!
Σιγά Αστέρω μην ξαναμιλήσουμε πάλι μαζί να με πρήζεις με τις αγαμησιές σου.
Θεέ μου, εδώ είναι ο παράδεισος!!! Αν δεν βρω και τον Ζαμπέτα εδώ δεν θα πιστεύω στην μετά θάνατον ζωή!! Τι κορμιά είναι αυτά!!! Τι ματάρες είναι αυτές!!! Τι φρέσκα και λαχταριστά μωράκια είναι αυτά??? Τι πληγωμένα πλάσματα!
Γιατί -γαμώ το κέρατό μου- δεν έμαθα γραφομηχανή να γράφω γρήγορα? Τι θα κάνω τώρα?? Ν' αφήσω καμία παραπονούμενη? Ποια να πληγώσω? Αλή Πασά πόσο σε καταλαβαίνω!!!
Θα μιλήσω, θα πλέξω βοστρύχους τις λέξεις , θα πω τον πόνο μου, το μαράζι μου, θα πέσω στην αγκαλιά της να κλάψω, πάνω στα βυζάκια της τα φουσκωμένα θα δώσω όρκους.
Λίτσα, δεν ξαναβγαίνω μαζί σου που να βαράς την κωλάρα σου στο μάρμαρο. Αρκετά σε ανέχτηκα τόσο καιρό, άσε που δεν έχεις πληρώσει ποτέ ούτε ένα γύρο με πίττα.

bourkwmeno-asteri> theleis na milhsoyme?

Αρκετά μου τα έχεις κάνει στιφάδο τώρα τελευταία. Ήλθε η ώρα να τα πληρώσεις όλα Βαγγελιώ!!!


bourkwmeno-asteri> milas allou?

Μόνος μου μιλάω μωρέ, πού να μιλήσω? Με δουλεύεις και συ βραδιάτικα??
Φέρτε μαστίγια να αυτομαστιγωθώ!!!!
Μου μιλάει η κλαδική μωρών να γίνω μέλος της και εγώ βάφω βάρκες!!!

parakeimenos> syγνωμη γεια την αγενεια μου, δεν
σας προσξα
parakeimenos> προσεξα

Ανεβάζω σφυγμούς. Τι γράφω μωρέ?
Καλά , μαλάκας είμαι? Μου μιλάει το θείον μωρό, κρυφά από τη μαμάκα του, ντυμένο με τα νυχτικούλια του, και 'γω κολοβαράω?? Λίτσα φύγε από το μυαλό μου, στ' αποχωρητήρια της κόλασης, ΛΙΤΣΑ!!!!

parakeimenos> ειναι δυτον ενα αστερι να κλαιει
parakeimenos> δυνατον

Τι γράφω ο άθλιος!!! Θα νομίζει ότι είμαι ψευδός!!!
Ότι δεν θα έχω γλώσσα. Τι να με κάνει χωρίς γλώσσα!!!
Γαμώ τη νομική!!! Πέρναγα κάθε μέρα από την Κάνιγγος με τις χιλιάδες σχολές: "γραφομηχανή με τυφλό σύστημα"… Μπες ρε κόπανε μέσα. Μάθε κάτι άχρηστο στη ζωή σου, και άστο.

bourkwmeno-asteri> an einai paraponemeno klaiei
parakeimenos> μαζευω τα δακρυα του να τα κανω φυλαχτο
parakeimenos> να τα εχω πανω μου να ξορκιζω το κακο

Τι μαλακίες γράφω? Θα νομίζει ότι έχω αποστηθίσει στιχάκια από ημερολόγιο τοίχου.

boyrkwmeno-asteri> perimeneis ligo?

Μας το είπε ευγενικά η τύπισσα, cyderχυλοπιττα.
Τι μαλακία! Δακρυοσυλλέκτης, αστεροδακρυοσυλλέκτης.
Σιγά μη κάτσω να μουσκέψω από τα δάκρυά σου. Κλαψιάρα γκόμενα, νευρωσική σύζυγος. Νομίζεις ότι είσαι μόνη σου εδώ μέσα? Χέσε μας βραδιάτικα που θα σε περιμένω!!


bourkwmeno-asteri> eisai edw? xairetisa tous allous pou miloysa gia na milame mono mazi
bourkwmeno-asteri> milas?
parakeimenos> ναι,
parakeimenos> μαζι σου
bourkwmeno-asteri> :)))
parakeimenos> τι ειναι αυτο?
boyrkwmeno-asteri> xamogelo, soy xamogelw
parakeimenos> o φαρος της Αλεξανδρειας μπροστα στο χαμογελο σου ηταν μια κολοφωτια
parakeimenos> συγγνωμη, πυγολαμπιδα ηθελα να πιω
parakeimenos> πω

Γύρω -γύρω τη φέρνω τη παπαριά, να την πω, να κάνει έτσι και να φύγει το πουλί, να πετάξει.

bourkwmeno-asteri> exeis xioumor

Λες να με δουλεύει?
Δεν πιστεύω. Μου φαίνεται πολύ σοβαρός χαρακτήρας, δεν θα το έκανε ποτέ αυτό.
Μ' έχει πιάσει μια απίστευτη τρυφερότητα , θέλω να της κρατήσω το χεράκι, να χαϊδέψω τα μαλλάκια της, να βάλω τα χέρια μου πάνω στη κοιλίτσα της να την ζεστάνω να μη πονάει, όταν θα έχει περίοδο, να της φτιάξω ενα τοστ…

bourkwmeno-asteri> poso eisai?

Μεγάλε, πάρε τα ζάρια και ρίχτα.
Γιατί γλυκούλικό μου με βάζεις στη μέγγενη?
Τι λένε τώρα??
Αν της πέφτω μεγάλος και με βλέπει σαν μπαμπά της, τι κάνουμε, μου λες?
Θα με βρίσει χυδαία -και εδώ που τα λέμε- με το δίκιο της.
Κι αν γουστάρει μεγάλους? Τόσα και τόσα έχουνε δει τα μάτια μας.
Συναποθανέτω μετά των αλλοφύλων. Τι είχαμε, τι χάσαμε? Την τσόχα ή τα ραφτικά?

parakeimenos> τον Αυγουστο κλεινω τα 39
bourkwmwno-asteri> egv 21

39-21=18. ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ!
Στα 18 είχα 3 προξενιά, και η μια ήταν μοναχοκόρη.

boyrkwmeno-asteri> jereis emena mou aresoun oi megaloi, sto
sxoleio hmoyn erwteymenh m ena kathigiti

Πέσ' το ρε χρυσόστομη!

parakeimenos> δωσε μου το χερι σου ,να διαβασω
τα μελλουμενα.
boyrkwmwno-asteri> exoyn xeria t asteria?
parakeimenos> ρε νιανιαρο μη μου βγαινεις
απο αριστερα εμενα, (το έγραψα αλλά, ευτυχώς, την τελευταία στιγμή δεν πάτησα Enter και το έσβησα αμέσως)
parakeimenos> εχουν ματια τ αστερια?
bourkwmeno-asteri> exoyn!
parakeimenos> Δεσποσυνη , σε κοιτω στα ματια , βλεπω
το παραθυρι της ψυχης σου
bourkwmeno-asteri> kai ti blepeis?
parakeimenos> σε βλεπω ντυμενη στα κοκκινα, πανω σ ενα
αλογο να καλπαζεις στην ακρη της θαλασσας
bourkwmwno-asteri> s ena aspro alogo me makria xaith
parakeimenos> ναι...
bourkwmeno-asteri> kai sy eisai panw s ena kokkino alogo
parakeimenos> ναι. καλπαζω και εγω , καλπαζουμε μαζι, και
και οι οπλες των αλογων σηκωνουν το νερο
σε φωτεινα συννεφα , πολυχρωμα, τα αλογα
καλπαζουν πανω στα συννεφα
bourkwmwno-asteri> se fobamai, poios eisai?
parakeimenos> o παππους μου ηταν πειρατης
bourkwmeno-asteri> ti kourseye?
parakeimenos> καρδιες
bourkwmeno-asteri> kai ti tis ekane?
parakeimenos> τις προσκυνουσε καθε πανσεληνο
bourkwmeno-asteri> opws apopse, einai panselinos
parakeimenos> ναι!!!
bourkwmeno-asteri> esy ti koyrseyeiS?
parakeimenos> τα δακρυα σου
bourkwmeno-asteri> ti na ta kaneis?
parakeimenos> κοραλλια στο βυθο της θαλασσας
boyrkwmeno-asteri> poy me pas kale moy?
parakeimenos> στο πορτο καγιο, στη σπηλια του παππου μου
bourkwmeno-asteri> ti na kanoyme ekei?
parakeimenos> εχω στρωσει λινο ατσαλακωτο τραπεζομαντηλο
κεντημενο με τους 5 ανεμους
bourkwmeno-asteri> ti panselino gia kiropigio
parakeimenos> δυο ασημενια ποτηρια σκαλισμενα με φιδια
bourkwmeno-asteri> krasi palio Malbazia
parakeimenos> ενα παγωνι με ανοιγμενα τα φτερα του διπλα
bourkwmeno-asteri> ta aloga na kolympane mesa sth
thalassa me xryses tis xaites tous
parakeimenos> ενα βιολι στα χερια μια γοργονας να κλαιει
bourkwmeno-asteri> bafw kokkina ta filia sta xeilh moy
parakeimenos> σηκωνω το ποτηρι:
ΧΑΙΡΕ ΧΑΡΑΣ ΧΥΤΗΡΙΟΝ
ΧΑΙΡΕ ΛΥΠΗΣ ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΝ
πινω, και πεταω μακρια το ποτηρι μου στης
θαλασσας στο πατο, να πινω μονο απο το δικο
σου να μαθω τα μυστικα σου.
bourkwmeno-asteri> krywnw , pare me sthn agkalia soy
parakeimenos> ελα στην αγκαλια μου,
σε παρακαλω μη κλαις!!!!!!!!
bourkwmeno-asteri> eisai toso glykos!
me th zwni toy mas ederne o mpampas, kai
emena kai thn adelfh moy kai tin mama, mas
ederne alypita. kathe fora poy methage mas
xtypoyse kai mas ebrize " eisai poytana".
me ebrize apo 8 xronwn, i adelfh moy 6.
ksylo, poli ksylo , panta me thn zwni toy.
ta podia moy htan panta melaniasmena,
prospathousa na ta krubw sto sxoleio.
fobomoyn mipws ton skotwsei ton mpampa moy
o pappoys moy, elege oti an mas ederne pali
tha ton skotwne.kai olo mas ederne.
ton agapoysa ton mpampa moy, kai twra ton
agapaw. fygame me thn adelfh moy apo to
spiti otan egina 14. koimomaste sto idio
krebbati , agkalia , fobomaste mipws
elthei thn nyxta kai mas skotwsei sto
ksylo.meta apo ena xrono epese stis
grammes toy trainoy. den eklapsa
katholou. ton agapaw ton mpampa, klaiw
twra.
Esy eisai toso kalos! s agapw!!!eisai
poly kalos!!. tha me agapas?
parakeimenos> θα σε αγαπω καρδουλα μου!!! πολυ!!!!!
bourkvmeno-asteri> kratise me stin agkalia soy.
thelw na meinw ekei gia panta!
parakeimenos> σε κρατω , σε κρατω
bourkwmeno-asteri> se agapw!!!
parakeimenos> και εγω σ αγαπω !!!
bourkwmeno-asteri> etsi na koimithoume, agkaliasmenoi
parakeimenos> ετσι αγαπουλα μου!

Κόντευε να ξημερώσει, κοιμηθήκαμε αγκαλιά.
Άργησα να ξυπνήσω. Αμέσως τη σκέφτηκα, ήταν η πρώτη μου σκέψη. Ήθελα να τις μιλήσω, ήθελα να τη δω, να τη συναντήσω. Την αγαπούσα!
Αμέσως μπήκα στο τσατ. Μπορεί να ήταν μέσα, να με περίμενε. Να είχε αγωνία να μου μιλήσει…

Θεέ μου!! Ήταν μέσα !

parakeimenos> καλημερα διαλογισμε των ονειρων μου!!!

Περίμενα με αγωνία. Αργούσε να απαντήσει... Μήπως ήταν στην κουζίνα?

parakeimenos> καρδουλα μου? ψυχη μου??
bourkwmeno-asteri> a, ti kanei? kala?
parakeimenos> εσυ τι κανεις μωρακι μου?
bourkwmeno-asteri> kala eimai mwre. milaw twra, tha ta
poyme kapoia stigmh , den se peirazei e?
bourkwmenos-parakeimenos> ....
-
-

Ηχοναρκωτικά!

Δε θα γράψω πολλά για να μην κάνω διαφήμιση.
Αλλά, για όσους δεν το ξέρουν, εδώ και καιρό κυκλοφορεί ένα νέο είδος ναρκωτικού.
Είναι ηχητικό ναρκωτικό και υπόσχεται να φέρει όσους το ακούν σε έκσταση ή παρόμοια κατάσταση με αυτές των χημικών ναρκωτικών.
Η νέα μορφή αυτών των ναρκωτικών κυκλοφορεί online σε συγκεκριμένα Sites.
Βάζεις τα ακουστικά στ' αυτιά σου και ακούς για κάποια δευτερόλεπτα (ή λεπτά) κάποιους ακαθόριστους, μη συγκεκριμένους ήχους που σου υπόσχονται το επιθυμητό εγκεφαλικό αποτέλεσμα, χωρίς να κάνεις τίποτε άλλο!

Τι θα σκεφτούν ακόμα;


"Listen", by Thinka Jordy

Αγγελίες

Ζητείται, απο ιδιωτικό σχολείο, κυρία με πολλά πιασίματα
για να συνοδεύει μικρούς μαθητές σε περιπάτους.





Ζητούνται τύποι των άκρων, για περιφρούρηση σε διαδηλώσεις.


Ας το ρίξω στο χιούμορ πριν αποτρελαθώ τελείως με όσα συμβαίνουν...-

Ερωτικά SPAM και Μπλογκοσταχτοπούτες

Κάποια στιγμή, βρίσκετε με κάποιον τρόπο (είτε είχε προηγηθεί άλλη μεϊλοσυνομιλία ή συνήθως ανταλλαγή σχολίων στο δικό του ή στο δικό σας μπλογκ ή ξεκινάει έτσι ξαφνικά)… βρίσκετε που λέτε ένα μέιλ στην μπλογκοδιεύθυνσή σας από κάποιον "ευυπόληπτο" μπλόγκερ που εξαίρει και παραμιλά για τον τρόπο που γράφετε στο μπλογκ σας.

Ότι σας ξεχώρισε εδώ και καιρό, πόσο μοναδικός και υπέροχος είναι ο καταδικός σας τρόπος που προσεγγίζετε τα θέματα, τι διεισδυτικό πνεύμα, τι σπάνια και δυσεύρετη ευαισθησία αναδύει, τι αισθαντικότητα μεταδίδει, τι άρωμα γυναίκας αποπέμπει, τι αγγελική τρυφερότητα έχετε, πόσο σπάνιο και μοναδικό πλάσμα θα είστε (εσείς και όλες οι υπόλοιπες της μπλογκόσφαιρας), ότι σ' όλη του τη ζωή (τόσο χρονών μαντράχαλος) δεν έχει ξαναδεί άλλη σαν εσάς, εσάς περίμενε, εσείς είστε αυτό και το άλλο και το παράλλο και το παραδείνα, πέρα από κάθε σύγκριση, και έχει μείνει καταγοητευμένος, και …, και …, και…., και δώσ' του παρόμοια και παρεμφερή και παραπλήσια.

Βέβαια, θα μου πείτε, αυτό το κάνουν όλοι οι άντρες που στοχεύουν στην ματαιοδοξία μιας γυναίκας και στην ανασφάλειά της για να τη "ρίξουν".
Τώρα τελευταία όμως έγινε και μπλογκομόδα μέσω μειλ, με στόχο όλες τις μπλογκοσταχτοπούτες που πιστεύουν σαν τα χάπατα τόσα κι άλλα τόσα, από τον μπλογκοπρίγκιπα που τις ξεχώρισε ανάμεσα στις άλλες του χορού των μπλογκζ.


Ε, κι άμα δεν του κάτσει η πρώτη μπλογκοσταχτοπούτα περνάει στις επόμενες. Τόσες υπάρχουν ντυμένες με τα μπλογκοκαλά τους. Δεν μπορεί! Κάποια απ' όλες που μπλογκογυροφέρνουν θα τσιμπήσει το δόλωμα της εξαίρετης μοναδικότητας (λίγο-πολύ βίτσιο όλων μας να το νομίζουμε). Σε κάποια θα ταιριάξει το γοβάκι-μειλ...

Και κάθομαι σαν την ηλίθια και αναρωτιέμαι:
ΛΙΓΗ ΤΣΙΠΑ ΔΕ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΙΑ;
-

Μπλογκοντολμαδάκια

Τα Ντολμαδάκια του Άθους

Αυτή η συνταγή είναι κατ' ευθείαν φερμένη από τον Άθω, από τότε που κατοικούσαν μόνο γυναίκαι (όρα και Αμαζόναι) και μαγείρευαν σε πήλινα κιούπια που τα 'χωναν στην χόβολη και τα άφηναν για ώρες να σιγοψήνεται σιγά-σιγά το φαγητό και να προλαβαίνει να ελευθερώνει και να μεταλλάσσει όλα τα αιθέρια συστατικά του σε πανδαιμόνιο γεύσης.

Για τα υλικά της συνταγής θα χρειαστείτε:
1. Αμπελόφυλλα.
Τόσα αμπελόφυλλα όση και η ηλικία σας. Ας πούμε Χ (συνήθως αυτή τη συνταγή την κάνουν οι γεροντοκόρες οπότε η ποσότητα του φαγητού είναι αρκετά επαρκής για χόρταση).
Τα μαζεύετε τρυφερά-τρυφερά μια νύχτα με φεγγάρι φορώντας εφτά αραχνοΰφαντα πέπλα, που τα βγάζετε ένα-ένα και τα κρεμάτε στο αμπέλι, καθώς ψιθυρίζετε τις εφτά μέρες, τα εφτά θαύματα (τα παλιά, όχι αυτά που ψηφίστηκαν πρόσφατα-αφήστε τους νεωτερισμούς) και τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα.
(Παρεμπιπτόντως: Έχουν δει πολλοί γεωργοί καλό από αυτή τη μέθοδο γιατί τα κράτησαν μετά για σκιάχτρα)
Σημαντικό! Τα αμπελόφυλλα τα κόβετε με το χέρι βάζοντας το νύχι του αντίχειρα στο δέσιμο του φύλλου, να κάνει τσακ. Μη χρησιμοποιήσετε μαχαίρι γιατί δε θα πιάσει η συνταγή (αλλά έχετε ένα πάνω σας -καλού κακού- στα σκότη και τις ερημιές του αμπελώνα - μόνο όμως άμα ξέρετε να το χρησιμοποιείτε).

2. Ρύζι, ανάλογα με τα αμπελόφυλλα.
Για να βρείτε πόσο ρύζι θα χρειαστείτε, μετράτε τις διαμέτρους των Χ φύλλων, τις προσθέτετε όλες μαζί και τις διαιρείτε δια Χ μείον 3 (το τρία είναι σημαδιακό).
Το Ψ νούμερο που θα βρείτε, το μετράτε σε φλιτζανάκια του καφέ, αλλά προσοχή, γεμισμένα μόνο κατά το 1/3.
Επιτρέπεται απόκλιση μόνο κατά 7-9 κόκκους ρυζιών, αλλιώς η συνταγή δεν πιάνει και την ξανακάνετε από την αρχή.

Με πιο απλά λόγια:
Ρύζι (Ψ)=Χ διά άθροισμα διαμέτρων μείον 3.
(σας θυμίζω για την εξίσωση: πρώτα οι πολλαπλασιασμοί και οι διαιρέσεις και μετά οι προσθαφαιρέσεις)
Όπου Ψ, αντικαθιστώ επί Χ φλιτζανάκια γεμισμένα κατά 1/3.
Το ρύζι να ΄ναι "καρολίνα" και δη ντόπιο κι όχι μπάρμπα-Μπεν και τέτοια.

3. Κρεμμύδια, αλάτι πιπέρι και καρυκεύματα κατά βούλησιν (τα καρυκεύματα δεν είναι απαραίτητα για τον σκοπό της συνταγής, αλλά δίνουν ωραίο άρωμα και ενισχύουν τη γεύση για να μπορέσει να τα φάει ο άνθρωπος)
Τα κρεμμύδια, καλό είναι να είναι και ξερά και φρέσκα ανακατεμένα. Κατά γευστική προτίμηση, ένα μεγαλούτσικο ξερό και δύο έως τρία φρέσκα.
(Αν η ηλικία σας είναι μεγάλη, μπορείτε να προσθέσετε κι άλλα κρεμμύδια, γιατί δε θα φτάσουν μόνο αυτά για την ποσότητα των ντολμάδων)

Εκτέλεση:
Στήνετε τη συνταγή απέναντί σας όπως στο εκτελεστικό απόσπασμα. Δένετε τα μάτια σας με ένα μαντήλι και προσπαθείτε να θυμηθείτε απ' έξω τα υλικά.
(Είναι μεν άσχετο με τη συνταγή, αλλά κάνει καλό δε στη μνήμη σαν άσκηση).

Επειδή βαριέμαι να γράφω, πηγαίνετε στο μπλογκ της Ακανόνιστης να δείτε τα βασικά της εκτέλεσης.
Εδώ θα αναφέρω μόνο τα συμπληρωματικά.

Όσο πλένετε το ρύζι λέτε:
"Πλύνε πλύνε το ρυζάκι
καθαρό καλό νεράκι
έτσι πλύνε την καρδιά του
για να με δεχτεί κοντά του"

Όσο καθαρίζετε τα κρεμμύδια και χύνετε το κορόμηλο (προσοχή, όσο πιο κοντά στα μάτια κι όσο πιο πολύ δάκρυ, τόσο καλύτερη η εγγύηση για την επιτυχία), λέτε το εξής:
"Δάκρυ δάκρυ, στάλα στάλα
να σε πιάσει βρε κεφάλα
κι η καρδιά σου η σκληρή
σα μαρούλι να γενεί
τρυφερή να μ' αγαπήσει
και να με επιθυμήσει"

Α, ξέχασα. Όλα αυτά, τα λέτε από μέσα σας, μην τυχόν σας ακούσει κανείς, γιατί μετά δεν πιάνει η συνταγή. (Εκτός αυτού, μπορεί να σας περάσει και για λωλή.)

Πριν ετοιμάσετε τα ντολμαδάκια, στρώνετε 13 αμπελόφυλλα στον πάτο του πήλινου κιουπιού για να μην "πιάσει" το φαγητό.
Κάθε αμπελόφυλλο που στρώνουμε το ακουμπάμε πρώτα στο μέρος της καρδιάς μας (άμα φοράμε κάτι σε μοχέρ το πλένουμε μετά, δεν πειράζει-επιτρέπεται) και λέμε από μέσα μας το όνοματεπώνυμο, το χρώμα μαλλιών, το ύψος και τα κιλά του καλού μας.
Μετά ετοιμάζετε τα ντολμαδάκια και τα τυλίγετε όπως γράφει η Ακανόνιστη, τα τοποθετείτε σε σχήμα καρδιάς κλπ. κλπ. και τα πατικώνετε με το πιάτο.

Αντιγράφω τα διάφορα που λέμε από το σχόλιο που είχα αφήσει εκεί:

Κατά το τύλιγμα:
"Αμπελόφυλλο σαν μπεις
στο στομάχι του να βρεις
δρόμο ευθύς για την καρδιά του
(μην πονέσει η κοιλιά του)
σαν ντολμά να την τυλίξεις
στο καμίνι να την ρίξεις
της αγάπης μου για πάντα
κι όλα τα κακά στην μπάντα"

Όταν τα σκεπάζουμε με το λιμοζ' πιάτο:
"Έλα πιάτο σκέπασέ τα
και αργά σιγόψησέ τα
ούτε ένα μην σκορπίσει
κι αγάπη μας να ανθίσει"

Άμα τα κάνουμε με αυγολέμονο λέμε και τούτο (μόνο άμα θέλουμε όμως-δεν είναι υποχρεωτικό σαν τα άλλα):
"Σαν τ' αυγό με το λεμόνι
η αγάπη να ενώνει
το δικο του, το δικο μου
στο καλο το ριζικο μου"

Με γιαούρτι, το εξής:
"Σαν τα μάγια της μαγιάς
και τους μύθους της γιαγιάς
άσπρη μέρα εμείς να δούμε
σαν ζευγάρι θα γενούμε"

(προσοχή όμως, αν το γιαούρτι δεν είναι από καλλιέργεια αλλά επιδόρπιο με ζελατίνη δεν πιάνει τούτο το ξόρκι)

Μετά ετοιμάζετε τη χόβολη και αφήνετε το κιούπι να σιγοβράσει 7 ώρες, λέγοντας ανά μία ώρα ξανά τις μέρες, τα θαύματα και τα αμαρτήματα για να δέσει μυστηριακά η πρώτη ύλη (στο αμπέλι) με το αποτέλεσμα (στο σπίτι).
Άμα δεν έχετε χόβολη, ούτε κάποιον γνωστό καφετζή σαν αυτόν της διαφήμισης, σιγομαγειρέψτε τα στο μάτι της κουζίνας, ριψοκινδυνεύοντας να μειώσετε το ποσοστό επιτυχίας της συνταγής κατά 69,7%

Tips σερβιρίσματος:
1. Τα σερβίρετε ζεστά.
2. Τα σερβίρετε στο καθημερινό τραπέζι με το καθημερινό πρόχειρο σερβίτσιο όπως πάντα. (κάντε λίγη υπομονή-άμα πιάσει, μετά θα σας ετοιμάζει ο καλός σας ρομαντικά δείπνα στην ταράτσα με καλά σερβίτσια και κηροπήγια κλπ κλπ...)
2. Τα σερβίρετε σα να μη συμβαίνει τίποτε (μην μυριστεί ότι κάτι τρέχει), κι άμα σας πει ότι δεν πεινάει, δαγκώνετε τη γλώσσα σας, δεν του λέτε τίποτα, κάνετε την πάπια, τα πετάτε στα σκουπίδια (προσέχοντας μην τα φάει κανένας άστεγος απ' αυτούς που 'χουν το κουσούρι να ψάχνουν στα ξένα σκουπίδια και γίνει ερωτοχτυπημένος μπάστακας έξω από την πόρτα σας) και ετοιμάζετε ξανά από την αρχή μια άλλη φορά τη συνταγή.

Καλή Επιτυχία!-

-

...Πισαρίνα!

Και ξαφνικά, άστραψε ένα κλικ στο μυαλό μου... κι έτρεξα να βρω τις αποδείξεις και να τις φωτογραφίσω.
Ίσως να μου αρέσουν μερικά έργα του Πισαρό γιατί... μου μοιάζει!
Μα, ναι! Δείτε τον πρώτο πίνακά του από την πρώτη ανάρτηση (Πισαρό 1), δείτε κι αυτόν τον δικό μου. Δεν είναι σα να με αντέγραψε?


Σημείωση: Η ανάρτηση αυτή έχει ημερομηνία λήξεως. Αύριο θα σβηστεί!

Καμίγ Πισαρό 2

Boulevard Montmartre-Morning

-
-
Boulevard Montmartre-Night

-
-
Boulevard Montmartre-Rainy Weather

-
-
Boulevard Montmartre-Afternoon

-
-
Boulevard Montmarte

-
-
(Όχι δεν έχω μπερδέψει τους δύο πρώτους τίτλους. Ο ένας προφανώς απεικονίζει τη Μονμάρτη ξημερώματα κι ο άλλος το βραδάκι-σουρούπωμα που λέμε)

-
-

Καμίγ Πισαρό 1

Και μια κι έπιασα τη ζωγραφική και το Ιμπρεσιονισμό, τρεις πίνακες του:
Ζακόμπ-Αμπραάμ-Καμίγ(ή Καμίλ) Πισαρό.
(Σεν Τόμας Αντίλλες 1830 - Παρίσι 1903)

Χαρακτηρίστηκε ως «πατριάρχης του ιμπρεσσιονιστών», λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του ύφους του, αλλά και κυριολεκτικά, διότι ήταν ηλικιακά ο γηραιότερός τους.
Έχει επίσης χαρακτηριστεί ως ο «ζωγράφος της γης», καθώς μέσα από το έργο του, εξιστόρησε — με το δικό του τρόπο — τη ζωή των αγρών, τα οργωμένα χωράφια, τα τοπία, τα ζωντανά, τους ανθρώπους και τους κόπους τους, το χωριό που κοιμάται και την πόλη που σφύζει από ζωή.

Πολύ φίλος του Σεζάν(«Ο ουσιαστικά ιμπρεσιονιστής Πισαρό και ο ουσιαστικά μεταϊμπρεσιονιστής Σεζάν επηρέασαν βαθιά ο ένας τον άλλο για όλη τους τη ζωή... Εδωσαν και οι δύο πολλά ο ένας στον άλλο... Ο Σεζάν απελευθέρωσε τον Πισαρό σε έναν βαθμό... Ο Πισαρό χαλιναγωγούσε τον Σεζάν») και του Γκογκέν.
Για ένα χρονικό διάστημα πέρασε και στον πουαντγισμό.

Το 1874 ενώνεται με την ομάδα των ιμπρεσιονιστών και είναι ο μοναδικός που λαμβάνει μέρος σε όλες τις εκθέσεις της ομάδας (ανώνυμης εταιρίας).
Το 1879, περίοδο κρίσης της ομάδας, όταν οι περισσότεροι φεύγουν και μένουν σ' αυτήν μόνο όσοι είναι πλούσιοι και μπορούν να αντέξουν οικονομικά χωρίς να πουλούν πίνακες, ο Πισαρό μένει θαρραλέα, με οικονομική βοήθεια από τους φίλους του.
Το 1886, ανθρωπος με ανοιχτούς ορίζοντες, διαπληκτίζεται με τους υπόλοιπους (χαρακτηρίζοντας τους ως "ρομαντικούς που έχουν συμφέρον να μάχονται τις καινούργιες τάσεις") και επιμένει να λάβουν μέρος στην έκθεση της ιμπρεσιονιστικής ομάδας (που ήταν και η τελευταία), δύο νέοι καλλιτεχνες (Σερά, Σινιάκ) με αποτέλεσμα να αποσυρθεί ο Μονέ, να ακολουθήσουν οι Σισλέ και Ρενουάρ που δεν είναι έτοιμοι να κατανοήσουν τις καινοτομίες της νέας γενιάς και τελικά να δημιουργηθεί σχίσμα στην ομάδα.
-

Σπύρος Παπαλουκάς-Τέχνη: το θαύμα του ανθρώπου

"Ογδόντα τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από την πρώτη ατομική έκθεση του Σπύρου Παπαλουκά στη Θεσσαλονίκη, στο Λευκό Πύργο (1924), και τώρα “επιστρέφει” στην πόλη μέσα από μία μεγάλη αναδρομική έκθεση στο πλαίσιο των 43ων Δημητρίων."
(Εφημερίδα Μακεδονία)

Μέσα στα τρεξίματά μου πέρασα σήμερα τυχαία από το Κέντρο Πολιτισμού στην Τούμπα, είδα τη γιγαντοαφίσα για τον Σπύρο Παπαλουκά, είδα και "φως" και μπήκα.
Είχαν εγκαίνια και ακόμα μάζευαν το κέτερινγκ όταν έφτασα. Ρώτησα αν μπορώ να μπω, αλλά ο χρόνος ήταν περιορισμένος. "Εν τάχει", όπως υποσχέθηκα στην ευγενική κοπέλα που επέβλεπε το χώρο, έριξα μια ματιά στην έκθεση.


Τα έργα ανήκουν στη συλλογή του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Βασίλη και Μαρίνας Θεοχαράκη, δώρο της κόρης του ζωγράφου Μίνας.

Κάποια έργα του Παπαλουκά αισθανόμουν ότι είχαν ιδιαίτερους κώδικες στον τρόπο της επιλογής των χρωμάτων, αλλά δεν είχα τον χρόνο να μείνω να τα επεξεργαστώ. Σα να περιείχαν προβληματισμούς ή κάποιο βάθος που δεν έπιανα η πτωχή.

Ερωτεύτηκα δε δύο από τα γνωστά έργα του με την πρώτη ματιά, γιατί άλλο να τα βλέπεις σε φωτογραφίες κι άλλο να σου μιλούν μπροστά στα μάτια σου. Νομίζω ότι άμα ήμουν πλούσια θα γινόμουν συλλέκτρια έργων τέχνης. Είναι η δεύτερη αδυναμία μου μετά τα βιβλία.

Μια και μου περίσσευαν λίγα λεπτάκια ακόμα, έριξα μια γρήγορη ματιά και στα υπόλοιπα έργα τέχνης της συλλογής του Κέντρου Πολιτισμού. Κάποια από αυτά ήθελα τόσο πολύ να μπορούσα να τα αποκτήσω ενώ κάποια άλλα με άφησαν αδιάφορη.

Ε, όσο να πεις κάποια από τα ελάχιστα γλυπτά δεν γλίτωσαν από το άγγιγμά μου. Νομίζω ότι τα αισθάνομαι καλύτερα με την αφή. (Αγγίζω το σχήμα που σμίλεψε ο καλλιτέχνης για να μου μεταδώσει κάτι από αυτό που θέλησε να εκφράσει.)

Ίσως να ήταν η γρήγορη ματιά, ίσως και η δική μου προβολή πάνω στα έργα, όμως
1. Κάποια τα αισθάνθηκα να περιέχουν κάτι από τον καλλιτέχνη, ένα κομμάτι του εαυτού του και μου φάνηκαν υπέροχα.
2. Κάποια άλλα είχαν μεν κομμάτι του καλλιτέχνη αλλά δεν είχαν καλή τεχνική και μου φάνηκαν μέτρια.

3. Κάποια άλλα είχαν καλή τεχνική αλλά μέσα από αυτά δεν έβγαινε κάτι από τον καλλιτέχνη αλλά ένα μεγάλο "εγώ" ή αλλιώς "κοιτάξτε τι μπορώ να κάνω" ή "ΕΓΩ είμαι καλλιτέχνης κι αυτό είναι το έργο μου-θαυμάστε με" και διάφορα τέτοια αρνητικά και υπερφίαλα αισθήματα.
4. Κάποια ήταν και μέτριας τεχνικής και μέτριας εσωτερικότητας.
5. Και μόνο ένα -ευτυχώς- μου φάνηκε παντελώς κενό και άτεχνο, παρ' όλη τη δουλειά και την πολυπλοκότητα που προσπάθησε να βάλει ο/η καλλιτέχνης/-ις. Μια απλή "κατασκευή" με καμιά εσωτερικότητα.

Κι όλα αυτά σε ένα τέταρτο με είκοσι λεπτά περίπου!
Πλησίασα στον ασπροστρωμένο μπουφέ έξω από το Κέντρο Πολιτισμού, ζήτησα ένα ποτήρι νερό από τον σερβιτόρο, το ήπια μονορούφι κι όρμησα ξανά στα τρεξίματα μου.
Είχα αργήσει και έπρεπε να τρέξω για να προλάβω, αλλά μου άρεσε αυτή η παράκαμψη.

Πληροφορίες για το Ίδρυμα Θεοχαράκη.
Κάποια έργα και κείμενα για τον Σπύρο Παπαλουκά.
Πληροφορίες για την Έκθεση και βιογραφικό του.

(Σημείωση: Όλα τα έργα της ανάρτησης είναι του Σπύρου Παπαλουκά)
-

Είναι-Φαίνεσθαι

Modigliani

Θυμάστε τον παλιό κοινωνικό προβληματισμό του Έριχ Φρομ: "Να έχεις ή να είσαι;"

Σήμερα έχει μετατραπεί σε: "Να είσαι ή να φαίνεσαι" με το κοινωνικό βάρος να κλίνει απαρέγκλιτα με κενότητα προς το δεύτερο.

Οι άνθρωποι όμως που έχουν μάθει πραγματικά να "είναι" ποτέ δεν μπορούν να επιζητήσουν, να αναπαυτούν και να αρκεστούν σε κάποιο ψεύτικο "φαίνεσθαι" όση κοινωνική αποδοχή και προβολή κι αν τους παρέχει.

Δυστυχώς, η ταχυκοινωνία μας που έχει συνηθίσει στο πλασάρισμα και στο μάνατζμεντ, ειδωλοποιώντας το "φαίνεσθαι", δεν αναγνωρίζει το "είναι" ανάμεσά της, χωρίς την προπομπή και την επικάλυψη των φανφάρεων και των μεταξωτών φυκιών πλεγμένα σε απαστράπτουσες φορεσιές γιούνισεξ μπούργκας με φρου-φρου τίτλων και κατορθωμάτων, διακοσμημένες περίτεχνα με μπόλικα λαμπερά λογύδρια-στρας περί "εγώ" όπως ειθίζεται.

Ίσως καλύτερα όμως, γιατί απομονώνει και διευκολύνει όσους πραγματικά "είναι" στο "λάθε βιώσας" και τους απαλλάσσει από την περιττή αυλή τών: "Είμαι ο... γιατί ξέρω τον...".

(Μπα, θα 'ναι που ξύπνησα στραβά σήμερα...)

-
-
_____________________________________________________________________________________