Για πρόσεξε καλύτερα τους δύο πρώτους των αναρτήσεων Πισαρό 1, και Πισαρό 2. Όσο να πεις έχουν αυτό το "κάτι" για να ξεχωρίσουν. Και σκέψου πόσο χάνουν από τις φωτογραφίες.
Είδες τι άχρωμο που φαίνεται το καφενείο στη Λέσβο του Παπαλουκά στις φωτογραφίες; Ε, άμα το δεις από κοντά θα τρελαθείς! Τόση μεγάλη η διαφορά!
Την ίδια γνώμη είχα για τον Εγγονόπουλο. Δε μου άρεζε με τίποτα μέχρι που είδα από κοντά έργο του. Τέτοιο πάθος και ζωντάνια δεν μπορούσε να μη με μαγέψει. Άλλαξα γνώμη μεμιάς.
Πού να τρέχεις όμως τώρα να δεις από κοντά Πισαρό...
Καλά πολυγυρισμένη Mari! Άμα σου χαρίσουν έναν Πισαρό μην τον δεχτείς γιατί μυρίζει ελαφρώς μούχλα και είναι flat. (Έχει και εξαιρέσεις όμως, επιμένω!)
Θα τον πάρω ωρε... Χαζή δεν είμαι.... Αλλά θα τον πουλήσω... και θα πάω με τα χρήματα να ζήσω στο Παρίσι.. και στα Μπορα Μπορα.... (αφού γυρίσω τον κόσμο...)
Χαχαχαχαχαχαχα Μήπως θες να τον αγοράσεις???? (μουρλέγκω)
@Ακανόνιστη, μπόρα εσύ να πας στα Μπόρα μπόρα κι άσε εμάς να μας πιάσει η μπόρα του φθινοπώρου και να τουρτουρίζουμε σαν άστεγα χελιδονάκια που ξέμειναν γιατί είχαν σπασμένη την φτερουγίτσα τους και δεν μπόρεσαν να πετάξουν μακριά στις Μπόρες Μπόρες, αλλά έμειναν μοναχούλια και πληγωμένα στις Καταιγίδες Καταιγίδες να περιμένουν τους Χειμώνες Χειμώνες και τα κρύα κρύα, κρύα κρύα, κρύα κρύα (πολύ κρύο λέμε για ένα μικρούλι χελιδονάκι) σαν δακρυσμένα επειδή τα βρέχει ο ουρανός (έχουν και σπασμένη φτερουγίτσα είπαμε-πού να προλάβουν να τρέξουν να καλυφτούν απ' τη μπόρα).
Αχ, συγκινήθηκα με όλα αυτά! Τι ευαίσθητη και ρομαντική ψυχή που είμαι! Σκέψου Μαρί, ένα μουσκεμένο φτερουγοσπασμένο χελιδονάκι με λερωμένο το άσπρο κορμάκι του (από κάτω) από τις λάσπες του δρόμου και τη γλίτσα των λαδιών, να ψιλοφτερουγίζει δώθε και κείθε ψάχνοντας απάγκιο κι απανέμι κι οι περαστικοί να το προσπερνούν αδιάφοροι μη δίνοντας σημασία στο δράμα του... και να μην υπάρχει μια οργάνωση π.χ. "Χελιδονούρος Ψαλιδωτός" (κατά το Αρκτούρος) να προσφύγει το καημενούλι να βγάλει το χειμώνα και να 'χουν ακριβύνει και τα πετρέλαια (θέρμανσης)... αχ, βαχ...
(Είδες τι σου κάνει ένας μουχλιασμένος και ξεπερασμένος Πισαρό;)
Βρε μουρλή.... πάλι σε εικόνα που δεν μου αρέσει έπεσες... Μισώ τα χελιδόνια.. από τότε που κάνανε φωλιά έξω από την κρεβατοκάμαρα στο εξοχικό μου... Εχουν απίστευτα άσχημη φωνή... και αρχίζουν να κράζουν (προσεξε..όχι κελαηδούν) από τις 6.00 το πρωί.... Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχχαχα Ας έλεγες σπουργίτη... κοκκινολαίμη.. καναρίνι... οτιδήποτε!! ΟΧΙ ΧΕΛΙΔΟΝΙ!!!!!!! Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
1. Τα σπουργίτια δεν είναι αποδημητικά. Τα λελέκια είναι αλλά είναι λίγο μεγαλούτσικα για να επισύρουν την συμπάθεια με την καημενιά τους, εκτός αν ανήκεις σε οικολογική οργάνωση (και εξ άλλου τα λελέκια-πελαργοί, πηγαίνουν μόνο σε καθαρό περιβάλλον, σιγά μην σουλάτσερναν στην Αριστοτέλους).
2.Τα καναρίνια είναι βολεμένα στο κλουβάκι τους από γενησιμιού τους (το βόλεμα είναι σχετικό αλλά και τα δυάρια 70μ2 καλύτερα είναι;)
3.Τον κοκινολαίμη δεν τον σκέφτηκα, παρ' όλο που είδα τις προάλλες έναν έξω από το ..Βελίδιο παρακαλώ, εκεί στις πρασινάδες. (είναι αποδημητικό ο κοκινολαίμης καλέ άσχετη;)
4.Ο περισσότερος κόσμος συμπαθεί τα χελιδονάκια, σύμβολα της άνοιξης. Πού να 'ξερα τις προτιμήσεις σου;
5. Εμένα μ' αρέσουν τα χελιδονάκια και η φωνή τους. Είχαμε δυο φωλιές έξω από το δωμάτιό μου στο πατρικό και τα άκουγα συχνά. (Μπορώ να κάνω κι εγώ έτσι-σαν χελιδόνι λέω). Βέβαια μια φορά κολλήσαμε κοριούς και χαλάσαμε τις φωλιές, αλλά με τα χρόνια τις ξανάφτιαξαν.
Είχα αυτό το ιστολόγιο από τις αρχές του 2006. Λόγω προβλημάτων διαχείρισής του χάθηκαν πολλές από τις παλιές μου αναρτήσεις, ενώ έσβησα κάποιες από αυτές. Όταν με τίποτα δεν μπορούσα να επαναφέρω τις ρυθμίσεις, αναγκάστηκα να μεταφερθώ (προσωρινά, όπως αποδείχθηκε) και σε άλλο ιστολόγιο.
Τώρα (Ιανουάριος 2014), που έχω την τεχνογνωσία πια να λύσω τα προβλήματα που προέκυψαν, επέστρεψαν στην επιφάνεια όλες οι παλιές αναρτήσεις.
Όσες ήρθαν σαν αποσκευές από το άλλο μπλογκ ή ξαναγράφτηκαν (μαζί με τα αρχικά τους σχόλια) πάνω στις σβησμένες, επισημαίνονται ως: "Παλιές Αναρτήσεις"
10 σχόλια:
Οσους δικους του...και να βάλεις... δεν με ψήνεις.. φανατική πισαρίστρια...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Για πρόσεξε καλύτερα τους δύο πρώτους των αναρτήσεων Πισαρό 1, και Πισαρό 2.
Όσο να πεις έχουν αυτό το "κάτι" για να ξεχωρίσουν. Και σκέψου πόσο χάνουν από τις φωτογραφίες.
Είδες τι άχρωμο που φαίνεται το καφενείο στη Λέσβο του Παπαλουκά στις φωτογραφίες; Ε, άμα το δεις από κοντά θα τρελαθείς!
Τόση μεγάλη η διαφορά!
Την ίδια γνώμη είχα για τον Εγγονόπουλο. Δε μου άρεζε με τίποτα μέχρι που είδα από κοντά έργο του. Τέτοιο πάθος και ζωντάνια δεν μπορούσε να μη με μαγέψει. Άλλαξα γνώμη μεμιάς.
Πού να τρέχεις όμως τώρα να δεις από κοντά Πισαρό...
Χμ.... τον έχω δει βρε από κοντα...
και... η αποψη μου παραμένει ίδια...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
(εχω πάει στα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου... είμαι πολυγυρισμένη... χαχαχαχαχαχα)
Καλά πολυγυρισμένη Mari!
Άμα σου χαρίσουν έναν Πισαρό μην τον δεχτείς γιατί μυρίζει ελαφρώς μούχλα και είναι flat.
(Έχει και εξαιρέσεις όμως, επιμένω!)
Θα τον πάρω ωρε...
Χαζή δεν είμαι....
Αλλά θα τον πουλήσω... και θα πάω με τα χρήματα να ζήσω στο Παρίσι.. και στα Μπορα Μπορα....
(αφού γυρίσω τον κόσμο...)
Χαχαχαχαχαχαχα
Μήπως θες να τον αγοράσεις????
(μουρλέγκω)
Όμορφες εικόνες μιας άλλης εποχής. Μέρα καλή
@Ακανόνιστη,
μπόρα εσύ να πας στα Μπόρα μπόρα κι άσε εμάς να μας πιάσει η μπόρα του φθινοπώρου και να τουρτουρίζουμε σαν άστεγα χελιδονάκια που ξέμειναν γιατί είχαν σπασμένη την φτερουγίτσα τους και δεν μπόρεσαν να πετάξουν μακριά στις Μπόρες Μπόρες, αλλά έμειναν μοναχούλια και πληγωμένα στις Καταιγίδες Καταιγίδες να περιμένουν τους Χειμώνες Χειμώνες και τα κρύα κρύα, κρύα κρύα, κρύα κρύα (πολύ κρύο λέμε για ένα μικρούλι χελιδονάκι) σαν δακρυσμένα επειδή τα βρέχει ο ουρανός (έχουν και σπασμένη φτερουγίτσα είπαμε-πού να προλάβουν να τρέξουν να καλυφτούν απ' τη μπόρα).
Αχ, συγκινήθηκα με όλα αυτά!
Τι ευαίσθητη και ρομαντική ψυχή που είμαι!
Σκέψου Μαρί, ένα μουσκεμένο φτερουγοσπασμένο χελιδονάκι με λερωμένο το άσπρο κορμάκι του (από κάτω) από τις λάσπες του δρόμου και τη γλίτσα των λαδιών, να ψιλοφτερουγίζει δώθε και κείθε ψάχνοντας απάγκιο κι απανέμι κι οι περαστικοί να το προσπερνούν αδιάφοροι μη δίνοντας σημασία στο δράμα του... και να μην υπάρχει μια οργάνωση π.χ. "Χελιδονούρος Ψαλιδωτός" (κατά το Αρκτούρος) να προσφύγει το καημενούλι να βγάλει το χειμώνα και να 'χουν ακριβύνει και τα πετρέλαια (θέρμανσης)... αχ, βαχ...
(Είδες τι σου κάνει ένας μουχλιασμένος και ξεπερασμένος Πισαρό;)
@Κύριε Λάκη,
Καλή Μέραααααααααααα....
Βρε μουρλή....
πάλι σε εικόνα που δεν μου αρέσει έπεσες...
Μισώ τα χελιδόνια.. από τότε που κάνανε φωλιά έξω από την κρεβατοκάμαρα στο εξοχικό μου...
Εχουν απίστευτα άσχημη φωνή...
και αρχίζουν να κράζουν (προσεξε..όχι κελαηδούν) από τις 6.00 το πρωί....
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχχαχα
Ας έλεγες σπουργίτη... κοκκινολαίμη.. καναρίνι... οτιδήποτε!!
ΟΧΙ ΧΕΛΙΔΟΝΙ!!!!!!!
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
1. Τα σπουργίτια δεν είναι αποδημητικά. Τα λελέκια είναι αλλά είναι λίγο μεγαλούτσικα για να επισύρουν την συμπάθεια με την καημενιά τους, εκτός αν ανήκεις σε οικολογική οργάνωση (και εξ άλλου τα λελέκια-πελαργοί, πηγαίνουν μόνο σε καθαρό περιβάλλον, σιγά μην σουλάτσερναν στην Αριστοτέλους).
2.Τα καναρίνια είναι βολεμένα στο κλουβάκι τους από γενησιμιού τους (το βόλεμα είναι σχετικό αλλά και τα δυάρια 70μ2 καλύτερα είναι;)
3.Τον κοκινολαίμη δεν τον σκέφτηκα, παρ' όλο που είδα τις προάλλες έναν έξω από το ..Βελίδιο παρακαλώ, εκεί στις πρασινάδες. (είναι αποδημητικό ο κοκινολαίμης καλέ άσχετη;)
4.Ο περισσότερος κόσμος συμπαθεί τα χελιδονάκια, σύμβολα της άνοιξης. Πού να 'ξερα τις προτιμήσεις σου;
5. Εμένα μ' αρέσουν τα χελιδονάκια και η φωνή τους. Είχαμε δυο φωλιές έξω από το δωμάτιό μου στο πατρικό και τα άκουγα συχνά. (Μπορώ να κάνω κι εγώ έτσι-σαν χελιδόνι λέω). Βέβαια μια φορά κολλήσαμε κοριούς και χαλάσαμε τις φωλιές, αλλά με τα χρόνια τις ξανάφτιαξαν.
6. Αυτά!
Δημοσίευση σχολίου