Μπλογκοντολμαδάκια

Τα Ντολμαδάκια του Άθους

Αυτή η συνταγή είναι κατ' ευθείαν φερμένη από τον Άθω, από τότε που κατοικούσαν μόνο γυναίκαι (όρα και Αμαζόναι) και μαγείρευαν σε πήλινα κιούπια που τα 'χωναν στην χόβολη και τα άφηναν για ώρες να σιγοψήνεται σιγά-σιγά το φαγητό και να προλαβαίνει να ελευθερώνει και να μεταλλάσσει όλα τα αιθέρια συστατικά του σε πανδαιμόνιο γεύσης.

Για τα υλικά της συνταγής θα χρειαστείτε:
1. Αμπελόφυλλα.
Τόσα αμπελόφυλλα όση και η ηλικία σας. Ας πούμε Χ (συνήθως αυτή τη συνταγή την κάνουν οι γεροντοκόρες οπότε η ποσότητα του φαγητού είναι αρκετά επαρκής για χόρταση).
Τα μαζεύετε τρυφερά-τρυφερά μια νύχτα με φεγγάρι φορώντας εφτά αραχνοΰφαντα πέπλα, που τα βγάζετε ένα-ένα και τα κρεμάτε στο αμπέλι, καθώς ψιθυρίζετε τις εφτά μέρες, τα εφτά θαύματα (τα παλιά, όχι αυτά που ψηφίστηκαν πρόσφατα-αφήστε τους νεωτερισμούς) και τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα.
(Παρεμπιπτόντως: Έχουν δει πολλοί γεωργοί καλό από αυτή τη μέθοδο γιατί τα κράτησαν μετά για σκιάχτρα)
Σημαντικό! Τα αμπελόφυλλα τα κόβετε με το χέρι βάζοντας το νύχι του αντίχειρα στο δέσιμο του φύλλου, να κάνει τσακ. Μη χρησιμοποιήσετε μαχαίρι γιατί δε θα πιάσει η συνταγή (αλλά έχετε ένα πάνω σας -καλού κακού- στα σκότη και τις ερημιές του αμπελώνα - μόνο όμως άμα ξέρετε να το χρησιμοποιείτε).

2. Ρύζι, ανάλογα με τα αμπελόφυλλα.
Για να βρείτε πόσο ρύζι θα χρειαστείτε, μετράτε τις διαμέτρους των Χ φύλλων, τις προσθέτετε όλες μαζί και τις διαιρείτε δια Χ μείον 3 (το τρία είναι σημαδιακό).
Το Ψ νούμερο που θα βρείτε, το μετράτε σε φλιτζανάκια του καφέ, αλλά προσοχή, γεμισμένα μόνο κατά το 1/3.
Επιτρέπεται απόκλιση μόνο κατά 7-9 κόκκους ρυζιών, αλλιώς η συνταγή δεν πιάνει και την ξανακάνετε από την αρχή.

Με πιο απλά λόγια:
Ρύζι (Ψ)=Χ διά άθροισμα διαμέτρων μείον 3.
(σας θυμίζω για την εξίσωση: πρώτα οι πολλαπλασιασμοί και οι διαιρέσεις και μετά οι προσθαφαιρέσεις)
Όπου Ψ, αντικαθιστώ επί Χ φλιτζανάκια γεμισμένα κατά 1/3.
Το ρύζι να ΄ναι "καρολίνα" και δη ντόπιο κι όχι μπάρμπα-Μπεν και τέτοια.

3. Κρεμμύδια, αλάτι πιπέρι και καρυκεύματα κατά βούλησιν (τα καρυκεύματα δεν είναι απαραίτητα για τον σκοπό της συνταγής, αλλά δίνουν ωραίο άρωμα και ενισχύουν τη γεύση για να μπορέσει να τα φάει ο άνθρωπος)
Τα κρεμμύδια, καλό είναι να είναι και ξερά και φρέσκα ανακατεμένα. Κατά γευστική προτίμηση, ένα μεγαλούτσικο ξερό και δύο έως τρία φρέσκα.
(Αν η ηλικία σας είναι μεγάλη, μπορείτε να προσθέσετε κι άλλα κρεμμύδια, γιατί δε θα φτάσουν μόνο αυτά για την ποσότητα των ντολμάδων)

Εκτέλεση:
Στήνετε τη συνταγή απέναντί σας όπως στο εκτελεστικό απόσπασμα. Δένετε τα μάτια σας με ένα μαντήλι και προσπαθείτε να θυμηθείτε απ' έξω τα υλικά.
(Είναι μεν άσχετο με τη συνταγή, αλλά κάνει καλό δε στη μνήμη σαν άσκηση).

Επειδή βαριέμαι να γράφω, πηγαίνετε στο μπλογκ της Ακανόνιστης να δείτε τα βασικά της εκτέλεσης.
Εδώ θα αναφέρω μόνο τα συμπληρωματικά.

Όσο πλένετε το ρύζι λέτε:
"Πλύνε πλύνε το ρυζάκι
καθαρό καλό νεράκι
έτσι πλύνε την καρδιά του
για να με δεχτεί κοντά του"

Όσο καθαρίζετε τα κρεμμύδια και χύνετε το κορόμηλο (προσοχή, όσο πιο κοντά στα μάτια κι όσο πιο πολύ δάκρυ, τόσο καλύτερη η εγγύηση για την επιτυχία), λέτε το εξής:
"Δάκρυ δάκρυ, στάλα στάλα
να σε πιάσει βρε κεφάλα
κι η καρδιά σου η σκληρή
σα μαρούλι να γενεί
τρυφερή να μ' αγαπήσει
και να με επιθυμήσει"

Α, ξέχασα. Όλα αυτά, τα λέτε από μέσα σας, μην τυχόν σας ακούσει κανείς, γιατί μετά δεν πιάνει η συνταγή. (Εκτός αυτού, μπορεί να σας περάσει και για λωλή.)

Πριν ετοιμάσετε τα ντολμαδάκια, στρώνετε 13 αμπελόφυλλα στον πάτο του πήλινου κιουπιού για να μην "πιάσει" το φαγητό.
Κάθε αμπελόφυλλο που στρώνουμε το ακουμπάμε πρώτα στο μέρος της καρδιάς μας (άμα φοράμε κάτι σε μοχέρ το πλένουμε μετά, δεν πειράζει-επιτρέπεται) και λέμε από μέσα μας το όνοματεπώνυμο, το χρώμα μαλλιών, το ύψος και τα κιλά του καλού μας.
Μετά ετοιμάζετε τα ντολμαδάκια και τα τυλίγετε όπως γράφει η Ακανόνιστη, τα τοποθετείτε σε σχήμα καρδιάς κλπ. κλπ. και τα πατικώνετε με το πιάτο.

Αντιγράφω τα διάφορα που λέμε από το σχόλιο που είχα αφήσει εκεί:

Κατά το τύλιγμα:
"Αμπελόφυλλο σαν μπεις
στο στομάχι του να βρεις
δρόμο ευθύς για την καρδιά του
(μην πονέσει η κοιλιά του)
σαν ντολμά να την τυλίξεις
στο καμίνι να την ρίξεις
της αγάπης μου για πάντα
κι όλα τα κακά στην μπάντα"

Όταν τα σκεπάζουμε με το λιμοζ' πιάτο:
"Έλα πιάτο σκέπασέ τα
και αργά σιγόψησέ τα
ούτε ένα μην σκορπίσει
κι αγάπη μας να ανθίσει"

Άμα τα κάνουμε με αυγολέμονο λέμε και τούτο (μόνο άμα θέλουμε όμως-δεν είναι υποχρεωτικό σαν τα άλλα):
"Σαν τ' αυγό με το λεμόνι
η αγάπη να ενώνει
το δικο του, το δικο μου
στο καλο το ριζικο μου"

Με γιαούρτι, το εξής:
"Σαν τα μάγια της μαγιάς
και τους μύθους της γιαγιάς
άσπρη μέρα εμείς να δούμε
σαν ζευγάρι θα γενούμε"

(προσοχή όμως, αν το γιαούρτι δεν είναι από καλλιέργεια αλλά επιδόρπιο με ζελατίνη δεν πιάνει τούτο το ξόρκι)

Μετά ετοιμάζετε τη χόβολη και αφήνετε το κιούπι να σιγοβράσει 7 ώρες, λέγοντας ανά μία ώρα ξανά τις μέρες, τα θαύματα και τα αμαρτήματα για να δέσει μυστηριακά η πρώτη ύλη (στο αμπέλι) με το αποτέλεσμα (στο σπίτι).
Άμα δεν έχετε χόβολη, ούτε κάποιον γνωστό καφετζή σαν αυτόν της διαφήμισης, σιγομαγειρέψτε τα στο μάτι της κουζίνας, ριψοκινδυνεύοντας να μειώσετε το ποσοστό επιτυχίας της συνταγής κατά 69,7%

Tips σερβιρίσματος:
1. Τα σερβίρετε ζεστά.
2. Τα σερβίρετε στο καθημερινό τραπέζι με το καθημερινό πρόχειρο σερβίτσιο όπως πάντα. (κάντε λίγη υπομονή-άμα πιάσει, μετά θα σας ετοιμάζει ο καλός σας ρομαντικά δείπνα στην ταράτσα με καλά σερβίτσια και κηροπήγια κλπ κλπ...)
2. Τα σερβίρετε σα να μη συμβαίνει τίποτε (μην μυριστεί ότι κάτι τρέχει), κι άμα σας πει ότι δεν πεινάει, δαγκώνετε τη γλώσσα σας, δεν του λέτε τίποτα, κάνετε την πάπια, τα πετάτε στα σκουπίδια (προσέχοντας μην τα φάει κανένας άστεγος απ' αυτούς που 'χουν το κουσούρι να ψάχνουν στα ξένα σκουπίδια και γίνει ερωτοχτυπημένος μπάστακας έξω από την πόρτα σας) και ετοιμάζετε ξανά από την αρχή μια άλλη φορά τη συνταγή.

Καλή Επιτυχία!-

-