.
Χθες μάζευα εικόνες απ' το καλοκαίρι.
Σα να τις χρώσταγα στη μνήμη μου.
Παραπάνω από τρεις ώρες, αχόρταγα, κολλημένη συνεχώς στο τζάμι του λεωφορείου.
Και μετά, σα να μη μου 'φτασε αυτό, μάζευα κι άλλα χιλιόμετρα με τα πόδια για να ξορκίσω το μέσα μου.
Κι όταν καταλάγιασαν τα κύματα (με ένα θεαματικό σάλτο μορτάλε του νου στο ακατόρθωτο), θυμήθηκε και το σώμα να δηλώσει καταπόνηση.
Ναι, το παράκανα. Σήμερα κουτσαίνω…
.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
15 σχόλια:
Μακάρι στο μέλλον να φορτώνεις΄απεριόριστα τη μνήμη με εικόνες που επιλέγεις, να μη χρειάζεσαι να εξορκίζεις οτιδήποτε και να ασκείς το σώμα πριν δηλώσει καταπόνηση. Αν μπορούν να γίνουν όλ' αυτά, μετά εσύ ξέρεις..
Ευχαριστώ Φαίδωνα.
Μακάρι να...
χορευει η κουραση και η σκεψη σηκωνει σημαιες λευκες μα η κουραση τη σκεψη τη σνομπαρει και το σωμα αγριευει και τραγουδια απλωνονται και μουσικες ανθιζουν πετρινες επιθυμιες και εισαι εσυ και το σωμα να παλευεις με τη σκεψη στα συννεφα να λιαζεται η ομορφια σου ελαμψε και σε τυφλωσε γλυκα να περπατας με στο θαμπο τοπιο και τα δοντια να σφιγγουν και να σπανε μα συνεχιζεις να κολυμπας μες στων φρουτων και τον αφρο της γλυκιας σου και ερημης φαντασιας η σκεψη σου φτιαχνει εξισωσεις με αριθμους και συμβολα και μια κορδελα τη κανη σου πνιγει και ξαπλωνεις.... να ανασανεις....
http://www.youtube.com/watch?v=twsPEG9BOBs&feature=related
χορεύει η κούραση
και η σκέψη σηκώνει σημαίες λευκές
μα η κούραση τη σκέψη τη σνομπάρει
και το σώμα αγριεύει
και τραγούδια απλώνονται
και μουσικές ανθίζουν
πέτρινες επιθυμίες
και είσαι εσύ
και το σώμα να παλεύεις με τη σκέψη
στα σύννεφα να λιάζεται η ομορφιά σου
έλαμψε και σε τύφλωσε γλυκά
να περπατάς μες στο θαμπό τοπίο
και τα δόντια να σφίγγουν και να σπάνε
μα συνεχίζεις να κολυμπάς
μες στων φρούτων και τον αφρό
της γλυκιάς σου και έρημης φαντασίας
η σκέψη σου φτιάχνει εξισώσεις
με αριθμούς και σύμβολα
και μια κορδέλα τη κάνη σου πνίγει
και ξαπλώνεις....
να ανασάνεις....
Δεν πιστεύω στα μάτια μου που έφτιαξες στα γρήγορα ένα ποίημα με τα λίγα που διάβασες!
Όσο για το τραγούδι σου, νομίζω ότι αυτό είναι που λένε κυριολεκτικά: "σκυλάδικο"
:)
Αυτή η κούραση όμως δεν ειναι πολύ γλυκειά????
Το παθαίνω και εγώ πολύ συχνα...
:-)))
Καλημέρα Ακανόνιστη!
Άλλες φορές είναι γλυκιά, αλλά προχθές ήταν ηθελημένη εξουθένωση (με το ανάλογο τίμημα τελικά).
@ Akanonisti
Με την ευκαιρία που σε βρίσκω να σου εκφράσω και τις εντυπώσεις μου για σένα: Κατ' αρχήν τα σχόλιά σου είναι ανοιχτό περιβολάκι καισύ είσαι η συμπαθέστερη λωλοπαντιέρα που έχω ακούσει - διαβάσει!
Ευχαριστω.. Φαίδωνα...για την συμπαθεια.. για το λωλοπαντιερα κρατάω ορισμένες επιφυλάξεις..
:-)
αυτο το απο πανω δεν ειναι δικο μου.. και προστεινω να σβηστει Κυρια του Blog..
Akanonisti
H Λωλοπαντιέρα που ανέφερα Ακανόνιστη για σένα είναι το αντίστοιχο αυτού που λέμε ωραίος τρελός. Μόνο που στη γυναίκα έχει μια άλλη φινέτσα. Αυτή τουλάχιστον ήταν η πρόθεσή μου. Και στη παρέα μας όταν λέμε, έρχεται η λωλοπαντιέρα για μια φίλη μας, μόνο που το λέμε ανεβαίνει η διάθεσή μας και ο δείκτης του κεφιού μας. Κατάλαβες; Ελπίζω να έχουν αρθεί τώρα οι επιφυλάξεις σου.
ανωνυμε....
μια χαρά είχα καταλάβει από την αρχή...
ολίγο τρελλή είμαι...αλλά όχι βλακας...
Ευχαριστω για το ενδιαφέρον...
Οταν θελησω να μπινελικιάσω.. θα σε φωνάξω...
οκ????
κύριε φαίδωνα...
ακόμα διατηρω τις επιφυλάξεις μου...
δεν είμαι τόσο χαρούμενη όσο νομίζετε...
αλλα είμαι ωραία...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
@Akanonisti
Αχ μωρέ ακανόνιστη. Γιατί ασχολείσαι και δίνεις σημασία.
Το τι νομίζω εγώ για σένα θα στο πω με μια λέξη: Τα καλυτερα. Απλά εκφράστηκα για σένα με την ίδια ελευθεριότητα που μιλάς και συ στα σχόλιά σου και είναι γεμάτα κέφι εκρηκτικό.
Μέχρι τώρα σωστά επέλεγες σε ποιον θα απευθυνθείς να κάνεις το σχόλιό σου. Τώρα γιατί τα χάλασες;
Ανώνυμε, αν θες να πεις κάτι, κάντο επώνυμα σε παρακαλώ, αλλιώς μη βάζεις φυτίλια εκεί που δε σε σπέρνουν.
Τα σχόλιά σου ήταν προσβλητικά προς άλλους σχολιαστές, γι' αυτό και σβήστηκαν.
Δημοσίευση σχολίου