Αντίο Καλοκαίρι!

Σε έναν κόσμο όσο το δυνατόν περισσότερο κερδοκεντρικό κι όσο το δυνατόν λιγότερο ανθρωποκεντρικό, όπου όλες οι ενέργειες και ο τρόπος ζωής μας επικεντρώνονται στις μελέτες των ειδικών για την διαφορά κόστους-κέρδους, σε βάρος της ποιότητας και της γνησιότητας -ώστε να αυξάνεται φυσικά όσο γίνεται η απόστασή των δύο αυτών,

Σε έναν κόσμο ταχύτητας, όπου οι πληροφορίες, οι εικόνες, η τεχνολογία τρέχουν (ακόμα κι εμείς), όπου τα παλιά, γρήγορα αντικαθίστανται από τα καινούργια στην κούρσα της κατανάλωσης, παίρνοντας απ' τον άνθρωπο την κυριαρχία της ενημέρωσης και αφήνοντας τον σε μια μοναξιά ενός μικρού περιθωρίου εξειδικευμένων, ατομικοποιημένων και μη σφαιρικών γνώσεων, πληροφοριών και επιλογών,

Σε έναν κόσμο όπου τα πάντα αλλάζουν χωρίς να προλαβαίνουμε να δούμε και να κατανοήσουμε τις φάσεις και την πορεία αυτής της αλλαγής, παρά μόνο να σερβιριζόμαστε (αν προλάβουμε κι αυτό) κρύο η ζεστό το αποτέλεσμά τους, άκουσα την πιο ωραία ατάκα χθες βράδυ, καθρέφτισμα της παιδικής ψυχής και της ασχηματοποίητης εικόνας που έχει ακόμα για όλα αυτά.
Φυσούσε ένα δροσερό αεράκι και ανακάτευε τα τσουλουφάκια από το μικρό κοριτσάκι που καθόταν στα κάγκελα του τσιμεντένιου κενού της πολυκατοικίας του, μαζί με το αδερφάκι του και τη γιαγιά του. Και τα δυο φορούσαν ζακετάκια για να φυλαχθούν απ' τη βραδινή ψύχρα..

Σε μια τρέλα του αέρα που του ανακάτεψε ακόμα πιο πολύ τα μαλλιά και το φουστανάκι του, το κοριτσάκι, με μια γλυκιά αθώα φωνούλα, απευθυνόμενο στη γιαγιά του διαπίστωσε:
"Το καλοκαίρι χάλασε!"
Πάει, "χάλασε" κι αυτό λοιπόν!
Όπως χαλάνε όλα γύρω μας.
Από τα προχειροφτιαγμένα παιχνίδια των παιδιών που διαλύονται σε λίγες ώρες στα χεράκια τους, μέχρι τα παιχνίδια των "μεγάλων" που μας παίζουν ολοένα και περισσότερο σαν χειραγωγήσιμα κερδοφόρες και αναλώσιμες μαριονέτες (χωρίς ιδιαίτερη αξία), έχοντας καταντήσει τα πάντα ένα τεράστιο κουκλοθέατρο (σκιών) με μια απερίγραπτη καταστροφικότητα και μη σεβασμό στη φύση και στο περιβάλλον. .

.