Ας πούμε κάτι πιο εύθυμο.
Να, όπως το καταπληκτικό αυτό Αριστιχούργημά μου.
Μια μαυρίλα την περιέχει κι αυτό, δε λέω, αλλά μπροστά στην "καλλιτεχνική του αξία" χάνεται ωσάν ...χιών!
(Εδώ να δείτε διαπροσωπικούς κώδικες, προσωπική και συναισθηματική υπεραξία!)
Μαύρο Χάλι
Σου άφησα ρόδινο φιλί
κάτω απ' το προσκεφάλι
μα είδες όνειρο κακό
κι εμέ σε μαύρο χάλι
Και σαν ξυπνήσεις δε με θες
σου φαίνομαι αράπης
θα σε αρχίσω στις ξυλιές*
να γίνω και σατράπης
.κάτω απ' το προσκεφάλι
μα είδες όνειρο κακό
κι εμέ σε μαύρο χάλι
Και σαν ξυπνήσεις δε με θες
σου φαίνομαι αράπης
θα σε αρχίσω στις ξυλιές*
να γίνω και σατράπης
*(Προσοχή: το έργον** αυτό*** κρίνεται: αυστηρώς ακατάλληλον δι' ανηλίκους και σούπερ-ντούπερ αυστηρώς ακατάληπτον δια Σουφραζέτας)
**(έργον-από το παράγω έργον, ποιώ, ποίησις, ποιηματάρα, αριστιχουργηματάρα-όρα παραπάνω εκτιθέμενον καλλιτέχνημα για να καταλάβεις )
***(αυτό-δηλαδή: το έργον αυτό των χειρών, ιδιόχειρον, χειροδικώ, δίνω ξυλιές είς τινα)
.
15 σχόλια:
Κυκλοδίωκτον Κυκλοδίωκτον ασε την αθυρόστομη να βριζει, εμενα μου αρεσει η ζωη ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΗ!
Εχω βαρεθει την κολαση κι ας γινομαι μελο, γραφε ΓΡΑΦΕ POSTARE λεξεις, δε μπορειτε να καταλαβετε ποσο μου αρεσουν οι λεξεις. Ανθρωπους(αντρες-γυναικες) να ζουν θελω να βλεπω και πιο πολυ να διαβαζω(αν και δεν ειμαι του διβασματος). Η ζωη ειναι ΥΛΗ και μου εχει σαλεψει τα νερα. Μονο ΥΛΗ καθολου φαντασια και οτι αλλο ψυχικο, πνευματικο, σκεψη και ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ. ΓΙΑΤΙ ΣΑΝ ΤΟ ΣΑΔΟΜΑΖΟΧΙΣΜΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ..
ΣΒΗΣΤΟ, ΕΙΜΑΙ ΜΕΘΥΣΜΕΝΟΣ!!!!!
Oxi....κράτα το να τον εκβιάζουμε...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχ
Δεν το χάνεις με τίποτα το Νόμπελ:) Μέρα καλή
@Ανώνυμε, δε σε βρήκα ακόμα να μου πεις αν θες να το σβήσω ή να ακολουθήσω την ιδέα της Ακανόνιστης.
@Ακανόνιστη, είσαι φοβερή ..ραδιούργα!
@κ.Φουρουκλά, ποιο Νόμπελ όμως;
Καλημέρααααααα μας!
Ετσι κτίζονται χρύση μου.. οι βλογοκαριερες... με ραδιουργίες...
Τι νόμιζες??? Χαχαχαχαχαχαχαχαχα
Ακανόνιστη, τα μαθες; μετά το Οσκαρ ερμηνείας θα πάρω και το Νόμπελ!!!
Και μετά θα βγεις Μις Κόσμος...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχα
Αλήθεια?????
Κοιτα ρε.. Ενα νομπελ πηγα και εγω να κερδισω και πεσανε πανω σαν τα κορακια να το φανε..
Tη νύχτα η καμαράρα μου είναι γεμάτη διαβόλους
Ανώνυμε, τα μαθες; Μετά το Όσκαρ ερμηνείας και το Νόμπελ αριστιχουργήματος, θα βγω και Μισκόσμος!
(και μετά θα βγω στο μπαλκόνι να χαιρετώ και να καθησυχάζω τα πλήθη των θαυμαστών)
και νομιζεις και οτι εκει ΚΑΤΩ θα βρισκεται ο αντρας των ονειρων σου, κακομοιρα Μισκόσμος ακομη δε φορεσες το στεμα και πηραν τα μυαλα σου αερα και ΟΞΥΓΟΝΟ!!!
Για σοβαρεψου λιγο μην ανεβω στο μπαλκονι σε ριξω κατω και αρχισω ΕΓΩ να χαιρετώ και να καθησυχάζω τα πλήθη των θαυμαστών(ριών)
Aκανόνιστη,τα μαθες?
Μετά το Όσκαρ ερμηνείας και το Νόμπελ αριστιχουργήματος, όταν θα βγω Μισκόσμος, θα βγω και στο μπαλκόνι κι από κάτω θα με περιμένει ο άντρας των ονείρων μου!!!!
Γιατι οι τσοπανα το λενε πολυ καλα..
Τώρα θα σας πούμε μια ιστορία
Για τη μικρή τσοπάνα την ωραία Κορνηλία
Που μάζευε τα πρόβατα και πήγαινε στη στάνη
Φράγκο δεν είχε η τσέπη της να πάρει ένα ποδήλατο
Nαι και θα ερθει η ακανονιστη να τον παρει απο το χερι να τον φερει στην εκκλησια... και μετα θα ξεκινησει ο χορος και τα ροδα στις αυλες του σειχη
Ο ΗΛΙΟΣ
Τι να σας πω γυναίκες τι να μη σας πω
παρηγοριά κι αλήθεια που να μην ντραπώ
Μόνο να σας ακούω πότε θλίβομαι
πιάνω τα σκοτεινά στα νέφη κρύβομαι
Πότε μα το Θεό περηφανεύομαι
βάζω τα κόκκινα μου και πορεύομαι
Στα χώματα όπου η ρίζα μ' αφουκράστηκε
γύρισε τ' άνθος κι από μένα πιάστηκε
Με το φαρμάκι δένει κόμπο στα κρυφά
το γιατρικό που σώζει κι όλ' η ομορφιά
Το φως όπου σηκώνω και τον έρωτα
έννοια σας μήτ' εγώ δεν τα 'χω απλέρωτα
Μέσα μου ρίχνει ο χρόνος ασταμάτητα
του κόσμου όλα τα βρόμικα και τ' άπλυτα
Κι όσον καιρό κρεμιέμαι πάνω απ' τα νερά
κι όσον περνώ στα μακρινά τα Τάρταρα
Τυραγνίες ζηλοφθονίες φόνους παιδεμούς
τ' αλέθω για τους χρόνους τους μελλούμενους
Τ' αλέθω τα γυρίζω και τα πάω στη γη
που 'δωσε το σκοτάδι φως για να το πιει
Κουράγιο περιστέρες και ανεμώνες μου
Οι ωραίες κι οι συντροφιαστές κι οι μόνες μου
Όπου μαυρίλα κλώθεται και γνέθεται
Ήλιοι μικροί γενείτε κι όλο αλέθετε
Σ' ευλογημένη μέρα βγάζει το κακό
σε δημοσιά πλατιά το στενοσόκακο
Κι είναι στη σκοτεινιά και στην ερήμωση
όπου ριζώνει κι ευωδιάζει η θύμηση
Ρίζα πικρή μου ρίζα και κρυφή πηγή
δώσε την περηφάνια πάρε την οργή
Σ' όλα τα σπίτια σ' όλα τα παράθυρα
δάφνες και κουμαριές και φοινικόκλαρα
Σ' ένα μακρύ τραπέζι κόκκινο κρασί
νέοι και γέροι κι άντρες ξεμανίκωτοι
Πάρτε μεράκι φλόγα λόγο μάλαμα
πάρτε μικρό λαγούτο πάρτε μπαγλαμά
Ν' αρχίσει το τραγούδι ν' ανεβεί ο καημός
να πάρει και να δώσει ο νους κι ο λογισμός
Τι με το «χα» και με το «νο» και με το «νται»
όλα του κόσμου τ' άδικα ξε-χά-νο-νται.
Όπου μαυρίλα κλώθεται και γνέθεται
Ήλιοι μικροί γενείτε κι όλο αλέθετε
Σ' ευλογημένη μέρα βγάζει το κακό
σε δημοσιά πλατιά το στενοσόκακο
....
να πάρει και να δώσει ο νους κι ο λογισμός
Τι με το «χα» και με το «νο» και με το «νται»
όλα του κόσμου τ' άδικα ξε-χά-νο-νται.
Έτσι είναι ανώνυμέ μου. Όλα ένας τρόπος θέασης. Πώς θα διαλέξουμε να τα κρατήσουμε μέσα μας να μας τριβελιζουν ή να απελευθερωθούμε από αυτά.
Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου